ว่าพลางยกเอาลูกน้อย น้ำเนตรหยดย้อยดังฝอยฝน
ร้องทูลพระองค์ทรงสกล น้องคนมีกรรมจะขอลา
ดูรูปจำร่างเสียยังเเล้ว พระเเก้วจะไม่ได้เห็นหน้า
จะไม่คืนคงอย่าสงกา มีได้รองฝ่าพระบาทไป
สิ่งใดเมียได้พลาดพลั้ง เเต่หลังให้ขัดอัชฌาสัย
เมียขอสมาอาภัย อย่าได้เป็นเวราเลย
ให้พ่ออยู่ยืนได้หมื่นปี โรคาอย่ามีพ่อคุณเอ๋ย
ไม่เยี่ยมม่านทองดูน้องเลย ทำเฉยเสียได้ไม่นำพา
นิ่งได้ให้เขามาสั่งเสีย ตัดเมียเสียได้ไม่ดูหน้า
ว่าเเล้วนางเเก้วบังคมลา สาวใช้ซ้ายขวาก็ตามไป
คอยอยู่เถิดเจ้านางสาวศรี บุญน้อยเเล้วมิอยู่ด้วยได้
ข้าได้เรียกขานวานใช้ อภัยอย่าได้เป็นกรรมกัน
ว่าพลางนางอุ้มลูกยา จันทาพยักหน้านางสาวสรรค์
เดินทรงโศกามาพลัน กำนัลจันทาก็พาไป
บัดนั้น เสนีที่ร่วมอัชฌาสัย
รับเอาโฉมงามทรามวัย สาวใช้ขึ้นไปยังในวัง
กินเหล้าเทาโป้งโฉงเฉง ไม่เกรงไม่ขวยด้วยโอหัง
เชิญเเม่มาไปให้พ้นวัง รับสั่งจะช้าอยู่ว่าไร
ทำให้คนยากลำบากด้วย คราวรวยหาทักรู้จักไม่
ที่มีปัญญาก็ว่าไป นี่พูดอะไรไม่ต้องการ
ช่วยบอกหน่อนนะค่ะ