หัวใจควอนตัมคือ ทุกสรรพสิ่งจะไม่มีอยู่ หากมันไม่ถูกรู้เห็น เช่น พระจันทร์จะไม่มีอยู่หากมันไม่ถูกเรามอง ซึ่งถ้าใช้กับสิ่งที่เป็นรูปธรรมก็อาจจะเป็นได้ แต่ถ้าเอาทฤษฎีมาจับกับสิ่งที่เป็นนามธรรมแล้ว ในความเห็นของผม มันจะผิดโดยสิ้นเชิง เพราะอะไร ?

ผมจะขอยกตัวอย่างแรงโน้มถ่วง ก่อนที่ไอแซคนิวตัน จะค้นพบมัน ลูกแอปเปิ้ลมันก็ล่วงลงพื้นตามกฎนี้อยู่ดี แม้จะไม่มีใครค้นพบ หรือรู้จัก มันก็ยังมีและทำหน้าที่ของมันอยู่เสมอ เพียงแต่ไม่มีใครรู้เห็น ควรหรือที่จะกล่าวว่ามันไม่มีอยู่จริง

อีกตัวอย่างนึง องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงตรัสในธรรมนิยามว่า "แม้ว่าตถาคตจะอุบัติ หรือไม่อุบัติขึ้นก็ตาม ธรรมทั้งหลายทั้งปวงก็ยังมีอยู่เช่นนั้นเอง"

แล้วเพื่อนๆ มีความคิดเห็นเป็นอย่างไรบ้างครับ (สำหรับผมแล้ว ไม่บอกก็คงรู้ว่าอยู่ฝั่งไอสไตน์เต็มตัว อิอิ)