เรื่องมีอยู่ว่าผมเป็นคนที่ชอบถ่ายรูปโน้นนี้นั้นเรื่อยเปื่อยแต่เมื่อวันที่05/06/60 ผมเข้าไปหาเพื่อนที่อยู่กรุงเทพผมด็ไปหาเพื่อนคนนี้อยู่เรื่อยๆแต่วันนี้ต้องเปลี่ยนไป กลายเป็นวันที่น่าจดจำมากที่สุดในชีวิต O_O
*****เวลาประมาณ 4ทุ่ม โดยประมาณผมก็ออกไปหาที่ถ่ายรูปสวยตามสไตล์จนไปถึงสะพานพระราม9ในขณะที่ผมถ่ายรูปอยู่ก็บังเอิญไปเจอหญิงสาวคนนึงหน้าตาน่ารักประมาณนึงผิวขาวนวลๆผมสั้นใส่แว่ยสะพายกระเป๋ายืนอยู่(เสปคเลย)ก็เลยเข้าไป สนทนาด้วยสักพัก แล้วน้องเข้าก็บอกว่าจะกลับหอแล้ว
ผมเลยถามไปว่าแล้วกลับยังไงล่ะครับ ให้ผมไปส่งใหมแล้วเขากให้ผมไปส่งจากนั้นพอถึงหอ(ขออนุญาติไม่บอกชื่อหอนะครับ)ผมก็ไม่ได้ถามอะไรมากมายครับก็เลยพูดแค่ว่าพรุ่งนี้ไปกินข้าวกันใหมเดี่ยวผมมารับผมามาจากต่างจังหวัดไม่ค่อยมีเพื่อน ^^ เขาบอกว่าโอเครค่ะ มาถึงล้วก็ไปเคาะประตูห้องนะ (ห้อง115)ผมก็โอเครครับ
*****พอสายๆประมาณ4โมงเช้าผมก็ไปหาเธอที่หอตามสัญญาแต่หอต้องใช้คีย์การ์ดเข้าภายในตึกผมก็เลยเดินไปหาที่เค้าเตอร์ แล้วบอกพี่เข้าว่ามาหาเพื่อนห้อง 115 ครับ พี่เข้าก็ทำหน้าเหว่ออ หน้า งง เขาก็ย่ำถามผมนะว่าห้อง 115 จริงหรอ น้อง ใช้หรือป่าวววว ผมก็ยืนเถียงกับพี่เค้าอยู่นานพอสมควญ
จนพี่เขาทนไม่ไหวบอกผมว่า มาไอน้องมานี้พี่จะให้ดูกลองวงจรปิด มากี่โมง 5ทุ่มกว่าครับ พี่เขาเปิดให้ดูหาจนเจอผมแต่ที่น่าตกใจคือ(ผมมาคนเดี่ยว)
แล้วผมก็เหมือนเดินคุยกับใครอยู่.......ผมร้องอย่างดังเลย เ-ี้ย อะไรว่ะ แล้วยืนจ้องหน้ากับเจ้าของหอแล้วเงียบกริบหน้าเหว๋อๆ

*******แล้วอีกอย่างเจ้าของหอบอกว่าที่หอพักแต่ล่ะชั้นมีแค่ 10 ห้องเอง ไม่มีชั้นไหนหรอกที่มี 15 ห้อง *******