(เป็นเรื่องความรักชาย-ชายนะ)
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อก่อนเป็นคนที่ศรัทธาและเชื่อในความรักมากๆ ไม่เคยคุยเล่นๆกับใคร หากมีโอกาสได้คุยจะจริงจังตลอด.....จนมาวันนึงเจอเรื่องราวจุดจบกับความรักที่เลวร้ายมาก เป็นสาเหตุที่ไม่เปิดใจรับใครเข้ามาอย่างจริงจัง แต่พอมีโอกาสได้คุยกันคนๆนึง เราไม่อยากรีบร้อน อยากคุยดูใจ เรียนรู้นิสัยใจคอไปเรื่อยๆ ว่างๆเจอกันบ้าง โทรคุยกันบ้าง มีเวลาส่วนตัวบ้าง แต่เขาคนนั้นกลับจริงจังมากๆ จนเราอึดอัด คือเขาก็เป็นที่ดีคนนึงเลยโทรหาทุกวัน เช้า-เย็น มารับไปทานข้าวทุกวัน (บางทีก็อยากไปทานกะเพื่อนๆสนุกสนาน) พอเราบอกไปตรงๆก็โกรธ... หลังรู้จักกันคุยกันมาได้แค่สองสัปดาห์ เขาเรียกเราที่รักๆ พูดถึงเรื่องวันข้างหน้าย้ายไปอยู่ด้วยกัน เขาบอกเราให้ตีตัวห่างจากเพื่อนๆบ้าง(เราทำไม่ได้ ทุกข์สุขเพื่อนกลุ่มนี้ไม่เคยทิ้งเรา) เราเคยบอกว่า ถ้าเพื่อนชวนไปทานข้าวพบปะกันบ้างก็ไปด้วยกันได้เรายินดี แต่เขาก็ตอบทันทีว่า ไม่!! เขาให้เหตุผลว่า เพื่อนๆตุ้ดเกย์ หรือ ผู้หญิงจะทำให้เราเป็นตัวของตัวเองเกินไป (ออกสาว)เขาบอกเขาไม่ชอบ .....สรุปคือ เราไม่อยากรีบร้อน อยาดูไปเรื่อยๆ จนรู้ตัวตนกันจริงๆแล้วค่อยเป็นแฟน อยากบอกเขาเขาตรงๆแต่คาดว่าเขาน่าจะตีห่างออกไปเลย ซึ่งเขาเป็นคนดีเราก็อยากคุยกับเขาต่อ แต่ถ้าจะให้เราอยู่ด้วยตลอด กินข้าวทุกวัน เพื่อนไม่ได้เจอเราก็ไม่ไหวจริงๆๆ เราอยากให้คนที่มาคบเราชอบเราที่เป็นตัวเราจริงๆ รักเริ่มจาก 0-100 ไม่ใช่เริ่มจาก 100-0
เพื่อนๆมีความคิดเห็นว่าอย่างไรดี หรือเคยเจอความรู้สึกแบบนี้มั้ย หรือเราเห็นแก่ตัวถ้าไม่พร้อมและมีจุดมุ่งหมายไม่ตรงกันกับเขาก็ควรบอกเขาไปแล้วยุติความสัมพันธ์ด้วยดี.......
เราอยากคุยเรื่อยๆไปก่อน..แต่เขาคนนั้นกลับจริงจังมาก...
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อก่อนเป็นคนที่ศรัทธาและเชื่อในความรักมากๆ ไม่เคยคุยเล่นๆกับใคร หากมีโอกาสได้คุยจะจริงจังตลอด.....จนมาวันนึงเจอเรื่องราวจุดจบกับความรักที่เลวร้ายมาก เป็นสาเหตุที่ไม่เปิดใจรับใครเข้ามาอย่างจริงจัง แต่พอมีโอกาสได้คุยกันคนๆนึง เราไม่อยากรีบร้อน อยากคุยดูใจ เรียนรู้นิสัยใจคอไปเรื่อยๆ ว่างๆเจอกันบ้าง โทรคุยกันบ้าง มีเวลาส่วนตัวบ้าง แต่เขาคนนั้นกลับจริงจังมากๆ จนเราอึดอัด คือเขาก็เป็นที่ดีคนนึงเลยโทรหาทุกวัน เช้า-เย็น มารับไปทานข้าวทุกวัน (บางทีก็อยากไปทานกะเพื่อนๆสนุกสนาน) พอเราบอกไปตรงๆก็โกรธ... หลังรู้จักกันคุยกันมาได้แค่สองสัปดาห์ เขาเรียกเราที่รักๆ พูดถึงเรื่องวันข้างหน้าย้ายไปอยู่ด้วยกัน เขาบอกเราให้ตีตัวห่างจากเพื่อนๆบ้าง(เราทำไม่ได้ ทุกข์สุขเพื่อนกลุ่มนี้ไม่เคยทิ้งเรา) เราเคยบอกว่า ถ้าเพื่อนชวนไปทานข้าวพบปะกันบ้างก็ไปด้วยกันได้เรายินดี แต่เขาก็ตอบทันทีว่า ไม่!! เขาให้เหตุผลว่า เพื่อนๆตุ้ดเกย์ หรือ ผู้หญิงจะทำให้เราเป็นตัวของตัวเองเกินไป (ออกสาว)เขาบอกเขาไม่ชอบ .....สรุปคือ เราไม่อยากรีบร้อน อยาดูไปเรื่อยๆ จนรู้ตัวตนกันจริงๆแล้วค่อยเป็นแฟน อยากบอกเขาเขาตรงๆแต่คาดว่าเขาน่าจะตีห่างออกไปเลย ซึ่งเขาเป็นคนดีเราก็อยากคุยกับเขาต่อ แต่ถ้าจะให้เราอยู่ด้วยตลอด กินข้าวทุกวัน เพื่อนไม่ได้เจอเราก็ไม่ไหวจริงๆๆ เราอยากให้คนที่มาคบเราชอบเราที่เป็นตัวเราจริงๆ รักเริ่มจาก 0-100 ไม่ใช่เริ่มจาก 100-0
เพื่อนๆมีความคิดเห็นว่าอย่างไรดี หรือเคยเจอความรู้สึกแบบนี้มั้ย หรือเราเห็นแก่ตัวถ้าไม่พร้อมและมีจุดมุ่งหมายไม่ตรงกันกับเขาก็ควรบอกเขาไปแล้วยุติความสัมพันธ์ด้วยดี.......