วันนี้ facebook แจ้งเตือน memories วันนี้ของปีก่อนๆ เลื่อนไปเจอรูปตอนไปสิงคโปร์ครั้งแรก ไปคนเดียวและพาสปอร์ตขาว มันทำให้นึกถึงเรื่องน่าอายเรื่องนึงตอนไปที่นั่นครับ ร้าน starbuck เป็นที่แรกที่ผมไปสำรวจ จำได้ว่าเป็นสาขสสนามกีฬา มีทะเลสาบ ตั้งในโซนช้อปปิ้งแถวเกลัง ผมอยากรู้ว่าราคาและรสชาติเหมือนที่ไทยไหม เลยไปต่อคิวสั่ง พอถึงคิวผมก็สั่งตามป้ายแหละครับ เป็นกาแฟที่มีเฉาก๊วยเป็นท้อปปิ้ง ได้คำศัพท์แรกที่จำฝังหัวมาถึงทุกวันนี้คือ grass jelly พอสั่งว่าเอาอะไร แก้วไซส์ไหนเสร็จแล้ว ก็ถึงขั้นตอนถามชื่อครับ ผมเห็นพนักงานเอาปากกาเชียนที่แก้ว เธอถามบางอย่างกับผม ผมฟังไม่รู้เรื่องเลย ผมตอบ No อย่างเดียวประมาณ 3 ครั้ง เธอก็หันไปคุยกับพนักงานอีกคน ผมงี้หน้าชาเลย เขาถามอะไร(วะ)เนี่ย ผมไม่รู้เรื่องจริงๆ ตอบ No แล้วเธอไม่เข้าใจ แสดงว่าคำถามนี้ต้องมีคำตอบที่ไม่ใช่ yes หรือ no สักประเดี๋ยวเธอก็คิดเงินแล้วให้ไปรอที่จุดรับ ระหว่างรอผมก็แอบสังเกตว่าพนักงานเรียกรับเครื่องดื่ม เขาจะเรียกชื่อที่เขียนบนแก้ว ผมก็เลยคิดว่าคำถามสุดท้ายที่เธอถามต้องเป็นการถามชื่อแน่ๆ เอามาเล่าให้เพื่อนๆฟัง ทุกคนก็เห็นตรงกันว่าน่าจะถามชื่อ แต่ทำไมตอนนั้นผมฟังไม่ออกหรือเธอไม่ได้ถามว่า what is your name? รึเปล่า 555 ก็นับเป็นเรื่องน่าอายเรื่องนึงในชีวิตเลยครับ