สวัสดีครับ ตามหัวข้อเลย ส่วนตัวผมเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนที่ติดสนิท ผมไม่เข้าสังคมอะครับ ไม่เคยเที่ยผับ ไม่เคยกินเหล้า ผมตัวคนเดียวโดนเลี้ยงมาตามตกรอบ ที่พ่อแม่กำหนด นี้คือตัวผม ตอนนี้อายุ 19 พอมีแฟนมาคนเดียวด้วย ผมน้อยใจเขาที่เขาติดเพื่อน เที่ยว ผมพูดเรียบร้อย แต่เขาพูดกูไรงี้ เขารักผมนะ ถึงเขาจะเป็นยังงั้น แต่ผมน้อยใจเขาตลอดเลย แล้วช่วงหลังมานี้ ผมป่วยเป็นวัณโรคไม่รู้เป็นไ้ด้ไงไม่เคยเข้าสังคมเลย ยิ่งตัวคนเดียวเข้าไปใหญ่ แล้วอิจฉาเเฟนตัวเองที่เขามีเพื่อน อิจฉาที่เขามีรอยยิ้ม ผมเองวันหนึ่งแทบไม่ยิ้มเลย แล้วเวลาเขาผิดปกติอะไร ผมจะสงสัยมาก ไม่ได้คิดไปทางร้ายนะ แต่กลัวเขาเป็นอะไร เพราะเค้าคือคนเดียวที่ผม คุยด้วยสนุก แต่ผมทำไมมีอาการห่วง อิจฉา น้อยใจ ผมควรทำยังไง ผมแอบร้องไห้ลึกๆทุกวันที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เขาไปเที่ยว เราไม่เคยมันรู้สึกเสียใจมากอะครับ แต่รักเค้าด้วยเหมือนกัน