ดิฉันแต่งงานได้ประมาณ 2 ปี แต่ยังไม่ได้จดทะเบียน (รอมีลูกก่อนค่อยจด)
ตั้งแต่แต่งงานกัน สามีอยู่ด้วยตลอด...ซื้อบ้านอยู่ด้วยกัน แต่ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา
สามีขอกลับบ้าน(ภาคใต้)ไปทำบุญที่บ้าน...แต่ก่อนที่จะกลับบ้าน ดิฉันเพ่งทราบว่าตั้งครรภ์
เพราะมีเลือดออก(สีน้ำตาล) สามีก็พาไปหาหมอ สรุป ปลอดภัย แต่หมอเร่งให้รีบฝากครรภ์
ก่อนสามีกลับบ้าน เลยพาไปฝากครรภ์...ที่ รพ.เอกชน (เพราะสะดวกเรื่องเวลา) แต่ยังไม่ได้สมุดฝากครรภ์มา
หมอนัดอีก 3 สัปดาห์ แต่ให้ยาบำรุงมากินก่อน...
ในช่วงระหว่างที่สามีกลับบ้าน เราต้องอยู่บ้านคนเดียว ระหว่างนั้นก็ยังมีเลือดออกอยู่ หมอให้ระวังจนถึง 4 เดือน
สามีก็ไม่ค่อยโทรหา เวลาโทรไปก็มักจะบอกว่าอยู่กับครอบครัว และมีอยู่วันนึงคุยกันเรื่องลูก เราบอกสามีว่ามีแต่คนทัก
ว่าลูกผู้หญิงแน่ เพราะแม่สวย สามีบอกว่า ถ้าได้ผู้หญิง ขอหาเมียใหม่นะเพราะอยากได้ผู้ชาย ตอนนั้นเราโมโหมาก เลยด่าสามีไปเยอะ
และโทรไปหาญาติเขา ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ ยังมีสามัญสำนึกของความเป็นพ่ออยู่ไหม....บราๆๆๆ เยอะแยะมากมาย
และมีวันหนึ่ง แม่เราเห็นเราอยู่บ้านคนเดียวสามียังไม่กลับสักที เลยโทรไปหาญาติสามี ถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ เมียท้องอ่อนๆ ด้วย
ญาติเขาตอบกลับมาว่า ให้พ่อกับแม่เรา มารับเรากลับไปอยู่บ้านเลย ขนของไปเลย เพราะไม่มีกำหนดกลับ แม่เราโมโหมาก เลยมารับกลับและขนของ
ออกมาหมดเลย....เราร้องไห้เสียใจมาก...วันรุ่งขึ้นญาติคนเดิมคุยกับเราถามเราว่า ขนของออกหมดยัง ถ้าหมดแล้วจะได้ขายบ้านเลยเด่วคุยกับหลานเอง
เราบอกว่าหมดแล้ว...และยังทิ้งท้ายอีก ถ้าเราขับรถยนต์ทำงานแบบนี้ทุกวัน ยังงัยก็หลุดไม่อยู่หรอกแท้งแน่นอน...เรายิ่งเสียใจมาก เราเลยเผลอกปาก
บอกเลิกแฟน...ผ่านญาติเขา ตกเย็นมาสามีโทรมาถามว่าไหนบอกเลิกเหรอ...เราก็อึ้งไปนิดนึง แล้วมีเสียงญาติแทรกเข้ามาเหมือนบังคับเราให้เราพูดและว่าเราเอาแต่ใจ ไม่ได้ดั่งใจก็ขนของออกจากบ้าน(เรางงตรงนี้แหละ..เพราะญาติคนนี้บอกแม่เราให้ขนของไปเองแตกลับบอกสามีเราอีกอย่างหนึ่ง) เราเลยพูดไป ว่าเลิก หลังจากนั้น สามีก็บล็อคการติดต่อทุกอย่าง...ไม่สามารถติดต่อได้เลย
เราแทบเป็นบ้า ท้องอยู่ด้วยจนเผลอคิดอยากฆ่าตัวตายไปพร้อมกับลูก...แต่ก็ยังพอดึงสติกลับมาได้บ้าง จนเวลาผ่านไป 2-3 สัปดาห์ เราก็ติดต่อสามีไม่ได้
เพราะยังมีเรื่อง คชจ. ตอนสิ้นเดือน (ปกติเราเป็นคนรับผิดชอบ ค่าบ้าน ค่ารถ ค่าบัตร ทั้งของเขาและของเรา) สามียังไม่มีรายได้...สินเม.ย เราก็โอนให้สามีไปประมาณ 4 หมื่น (ทั้งๆ ที่ติดต่อไม่ได้) กลัวเขาเสียเครดิตเรื่องบ้าน จนมาประมาณกลางเดือน พค. สามีปลดลบล็อคโทรศัพท์เรา แล้วสามีรับโทรศัพท์ เราก็ถามดีๆ ว่าเป็นงัยบ้างสบายดีไหม มีเงินใช้ไหม สบายใจเมื่อไหร่ค่อยกลับมานะ ลูกเมียรออยู่...แต่คำพูดที่ได้กลับมาคือ อย่าเอาเรื่องลูกมาอ้างเลย อย่ามาโกหกเลยว่าท้อง....เราเสียใจมากพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พูดว่า งั้นไม่มีอะไรจะพูดแล้ว... แล้วสามีก็บล็อคทุกอย่างอีกครั้ง ไม่สามารถติดต่อได้อีกเลยจนถึงทุกวันนี้...ตอนนี้ท้องจะเข้า 4 เดือนแล้วค่ะ....เราควรหยุดและจบทุกอย่าง หรือรอเขาค่ะ เพราะตอนนี้สามีเข้าใจว่าเราโกหกว่าท้อง (ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน คือเราไม่เคยขอเงินสามีใช้เลย เราหาเองและมีส่ง คชจ.อื่นๆ ให้สามีด้วย)
ท้อง แต่แฟนไม่เชื่อ
ตั้งแต่แต่งงานกัน สามีอยู่ด้วยตลอด...ซื้อบ้านอยู่ด้วยกัน แต่ช่วงสงกรานต์ที่ผ่านมา
สามีขอกลับบ้าน(ภาคใต้)ไปทำบุญที่บ้าน...แต่ก่อนที่จะกลับบ้าน ดิฉันเพ่งทราบว่าตั้งครรภ์
เพราะมีเลือดออก(สีน้ำตาล) สามีก็พาไปหาหมอ สรุป ปลอดภัย แต่หมอเร่งให้รีบฝากครรภ์
ก่อนสามีกลับบ้าน เลยพาไปฝากครรภ์...ที่ รพ.เอกชน (เพราะสะดวกเรื่องเวลา) แต่ยังไม่ได้สมุดฝากครรภ์มา
หมอนัดอีก 3 สัปดาห์ แต่ให้ยาบำรุงมากินก่อน...
ในช่วงระหว่างที่สามีกลับบ้าน เราต้องอยู่บ้านคนเดียว ระหว่างนั้นก็ยังมีเลือดออกอยู่ หมอให้ระวังจนถึง 4 เดือน
สามีก็ไม่ค่อยโทรหา เวลาโทรไปก็มักจะบอกว่าอยู่กับครอบครัว และมีอยู่วันนึงคุยกันเรื่องลูก เราบอกสามีว่ามีแต่คนทัก
ว่าลูกผู้หญิงแน่ เพราะแม่สวย สามีบอกว่า ถ้าได้ผู้หญิง ขอหาเมียใหม่นะเพราะอยากได้ผู้ชาย ตอนนั้นเราโมโหมาก เลยด่าสามีไปเยอะ
และโทรไปหาญาติเขา ว่าทำไมเขาถึงพูดแบบนี้ ยังมีสามัญสำนึกของความเป็นพ่ออยู่ไหม....บราๆๆๆ เยอะแยะมากมาย
และมีวันหนึ่ง แม่เราเห็นเราอยู่บ้านคนเดียวสามียังไม่กลับสักที เลยโทรไปหาญาติสามี ถามว่าเมื่อไหร่จะกลับ เมียท้องอ่อนๆ ด้วย
ญาติเขาตอบกลับมาว่า ให้พ่อกับแม่เรา มารับเรากลับไปอยู่บ้านเลย ขนของไปเลย เพราะไม่มีกำหนดกลับ แม่เราโมโหมาก เลยมารับกลับและขนของ
ออกมาหมดเลย....เราร้องไห้เสียใจมาก...วันรุ่งขึ้นญาติคนเดิมคุยกับเราถามเราว่า ขนของออกหมดยัง ถ้าหมดแล้วจะได้ขายบ้านเลยเด่วคุยกับหลานเอง
เราบอกว่าหมดแล้ว...และยังทิ้งท้ายอีก ถ้าเราขับรถยนต์ทำงานแบบนี้ทุกวัน ยังงัยก็หลุดไม่อยู่หรอกแท้งแน่นอน...เรายิ่งเสียใจมาก เราเลยเผลอกปาก
บอกเลิกแฟน...ผ่านญาติเขา ตกเย็นมาสามีโทรมาถามว่าไหนบอกเลิกเหรอ...เราก็อึ้งไปนิดนึง แล้วมีเสียงญาติแทรกเข้ามาเหมือนบังคับเราให้เราพูดและว่าเราเอาแต่ใจ ไม่ได้ดั่งใจก็ขนของออกจากบ้าน(เรางงตรงนี้แหละ..เพราะญาติคนนี้บอกแม่เราให้ขนของไปเองแตกลับบอกสามีเราอีกอย่างหนึ่ง) เราเลยพูดไป ว่าเลิก หลังจากนั้น สามีก็บล็อคการติดต่อทุกอย่าง...ไม่สามารถติดต่อได้เลย
เราแทบเป็นบ้า ท้องอยู่ด้วยจนเผลอคิดอยากฆ่าตัวตายไปพร้อมกับลูก...แต่ก็ยังพอดึงสติกลับมาได้บ้าง จนเวลาผ่านไป 2-3 สัปดาห์ เราก็ติดต่อสามีไม่ได้
เพราะยังมีเรื่อง คชจ. ตอนสิ้นเดือน (ปกติเราเป็นคนรับผิดชอบ ค่าบ้าน ค่ารถ ค่าบัตร ทั้งของเขาและของเรา) สามียังไม่มีรายได้...สินเม.ย เราก็โอนให้สามีไปประมาณ 4 หมื่น (ทั้งๆ ที่ติดต่อไม่ได้) กลัวเขาเสียเครดิตเรื่องบ้าน จนมาประมาณกลางเดือน พค. สามีปลดลบล็อคโทรศัพท์เรา แล้วสามีรับโทรศัพท์ เราก็ถามดีๆ ว่าเป็นงัยบ้างสบายดีไหม มีเงินใช้ไหม สบายใจเมื่อไหร่ค่อยกลับมานะ ลูกเมียรออยู่...แต่คำพูดที่ได้กลับมาคือ อย่าเอาเรื่องลูกมาอ้างเลย อย่ามาโกหกเลยว่าท้อง....เราเสียใจมากพูดอะไรไม่ออก ได้แต่พูดว่า งั้นไม่มีอะไรจะพูดแล้ว... แล้วสามีก็บล็อคทุกอย่างอีกครั้ง ไม่สามารถติดต่อได้อีกเลยจนถึงทุกวันนี้...ตอนนี้ท้องจะเข้า 4 เดือนแล้วค่ะ....เราควรหยุดและจบทุกอย่าง หรือรอเขาค่ะ เพราะตอนนี้สามีเข้าใจว่าเราโกหกว่าท้อง (ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน คือเราไม่เคยขอเงินสามีใช้เลย เราหาเองและมีส่ง คชจ.อื่นๆ ให้สามีด้วย)