บทความนี้ เป็นบทความที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์จริง ไม่ได้มีเจตนาที่จะลบหลู่ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ก็ต้องขอ อภัย ด้วยนะครับ
หลายเดือนก่อน น้าข้างบ้านที่อยู่ติดกัน แกเป็นคนที่นับถือองค์พระพิฆเนศอย่างมาก อยู่มาวันนึงผมไปทำงาน ส่วนแม่อยู่ที่บ้าน ตอนนั้นผมขับรถไปเอาเอกสารที่บ้านพอดี เลยเจอน้าคนนี้กำลังยืนคุยกับแม่ของผม ก็ไม่เอะใจอะไรหรอกนะครับ คิดว่าคุยกันธรรมดา แต่สิ่งหนึ่งที่ผิดไปจากคิดก็คือ แม่บอกว่า โน่น ผมมาแล้ว ยื่นส่งให้เจ้าตัวเลยดีกว่านะ ผมก็ งงๆ ว่าอะไร น้าคนนี้แกยื่นองคืพระพิฆเนศให้ผม พร้อมกับบอกว่า พิฆเนศองค์นี้ อยากมาอยู่กับผมนะ ผมก็ งงๆ ครับ แต่ก็รับไว้ พร้อมกับยกมือไหว้ แล้ว แกทักมาว่า แกเห็นที่บ้านแล้วนะ ในห้องของผม มีพระพิฆเนศอยู่องค์นึง องค์เล็กๆ แขวนอยู่ในห้องนอน ทีแรกผมอึ้งล่ะคับ รู้มาได้ไง ไม่เคยเข้ามาในห้องผมเลย แต่ก็เฉยๆ ครับ
หลังจากได้มา ก็ ไม่รู้จะทำยังงัย พระพิฆเนศองค์ที่น้าแกพูดถึง องค์นั้นก็ได้มาอีกทีเค้าให้มา แต่นานแล้วนะ มาองค์นี้ ก็มีคนให้มาอีก แถมบอกว่าอยากมาอยู่กับผม ผมไม่รู้จะเอาไว้ยังงัยก็เลยซื้อพานเล็กๆ ใส่ในพานแล้วตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน (ที่ค่อนข้างรกรุงรัง) ผมไว้อย่างนั้นล่ะครับโดยไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้บูชาอะไรเลย ผ่านไปสักพัก ที่บ้านมีงานทำบุญบรรพบุรุษ น้าคนนี้แกก็มาร่วมงานที่บ้านผมด้วยนะ แกบอกว่า เอาน้ำใส่แก้วตั้งไหว้พระพิฆเนศด้วยนะ แกชอบดอกมะลิ ตั้งบูชาด้วยจะดีมากๆ (แกพูดเหมือนแกรู้ เหมือนแกมองเห็นเลยว่าผมไม่ได้สนใจกับพระพิฆเนศองค์ที่แกให้มา) เริ่มล่ะครับ เริมเชื่ออีกล่ะ จัดการเลย ซื้อพวงมาลัยดอกไม้ ตั้งน้ำใส่แก้ว ถวายตลอด ทำอยู่ช่วงนึงก้อเริ่มขี้เกียจ และก็ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นอย่างเก่า
ทุกครั้งก่อนนอน ผมจะสวดมนต์นั่งสมาธินะ วันนั้นผมแขวนพระพิฆเนศที่น้าแกให้มาด้วย ระหว่างที่นั่งสมาธิ รู้สึกเหมือนกับว่าจิตผมหลุดไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง มองเห็นตัวเองกำลังนั่งอยู่บนกลีบดอกบัวชีชมพู กำลังลอยอยู่กลางอากาศ ทุกอย่างมืดมิดไปหมด ผมลอยอยู่อย่างนั้น ลอยไปเรื่อยๆก็เจอพระศิวะ (ไม่รู้หรอกนะ ว่าพระศิวะเป็นยังงัย แต่ในตอนนั้นรู้ว่าพระศิวะ เหมือนจิตของเรามันรับรู้ขึ้นมาเอง ต่อนะครับ หลังจากเจอพระศิวะ องค์สีม่วง องค์ใหญ่มาก กำลังลอยนั่งอยู่บนฐานดอกบัวเช่นกัน พระศิวะเอานิ้วชี้มาที่ผม พอชี้เท่านั้นแหละ ที่ปลายนิ้วมีแสงสีเหลืองๆออกมาด้วย ในตอนนั้นรู้สึกเหมือนพระศิวะกำลังชี้เรียกผมให้เข้าไกล้ตัวองค์ท่าน แต่ผมพยายามหลบ หลีก ลำแสงที่นิ้วของท่านไม้ให้โดนตัวผม เหมือนพยายามฝืนไม่ให้โดนลำแสงนั้น ดอกบัวที่ผมกำลังนั่งอยู่ตอนน้นเซเลยล่ะครับ แกว่งไปแกว่งมาไม่เป็นทิศเป็นทาง เหมือนลอยกลางพายุเลยล่ะครับ เหมือนในหนังเลยอ่ะ คงจะนึกภาพหนังจักรๆวงศ์ๆตอนเช้าๆออกนะครับ หลังจากที่ดอกบัวที่ผมนั่งกำลังเซ ผมก็ออกจากสมาธิ สิ่งแรกที่ผมทำคือ ผมนั่งทบทวน มันเกิดอะไรขึ้น ไม่เคยมีอาการแบบนี้เลยนะ แต่นี้ ยังกะเราหลุดเข้าไปในอีกแดนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น ผมจับโทรศัพท์ แล้วโทรไปที่น้าคนนั้น น้าคนที่เค้ายื่นองค์พระพิฆเนศให้ผม ผมเล่าให้ แกบอกแกรู้หมดแล้ว แกบอกว่า เมื่อกี้พิฆเนศมาบอกแกว่าอย่าเพิ่งปิดโทรศัพท์นอนนะ เพราะเดี๊ยวจะมีสายโทรศัพท์เข้ามา ผมก็อึ้งนิดหน่อยครับ ระหว่างที่ผมคุยสายกับแก ผมขนลุกไปหมดทั้งตัว โดยไม่รู้ว่าขนลุกเพราะอะไร ผมบอกน้าคนนั้น น้าคนนั้นแกตอบว่า องค์ข้างในเค้ากำลังทักทายคุยกัน !! ผมรู้สึกแปลกๆ นะ แกบอกไม่ต้องตกใจไม่มีอะไรหรอก แกบอกว่าผมสมาธินิ่งมากเลยนะ ที่จะสามารถไปถึงจุดนี้ไป น้อยคนที่จะนิ่งได้ขนาดนี้ คราวหลังถ้าเจอแบบนี้อีก อย่าฝืนนะ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ อย่าฝืน อย่าหนี นะ แกบอกแบบนี้ หลังจากนั้น ผมนั่งสมาธิ แต่ ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย …..……………...
พระศิวะ ในนิมิต ??
หลายเดือนก่อน น้าข้างบ้านที่อยู่ติดกัน แกเป็นคนที่นับถือองค์พระพิฆเนศอย่างมาก อยู่มาวันนึงผมไปทำงาน ส่วนแม่อยู่ที่บ้าน ตอนนั้นผมขับรถไปเอาเอกสารที่บ้านพอดี เลยเจอน้าคนนี้กำลังยืนคุยกับแม่ของผม ก็ไม่เอะใจอะไรหรอกนะครับ คิดว่าคุยกันธรรมดา แต่สิ่งหนึ่งที่ผิดไปจากคิดก็คือ แม่บอกว่า โน่น ผมมาแล้ว ยื่นส่งให้เจ้าตัวเลยดีกว่านะ ผมก็ งงๆ ว่าอะไร น้าคนนี้แกยื่นองคืพระพิฆเนศให้ผม พร้อมกับบอกว่า พิฆเนศองค์นี้ อยากมาอยู่กับผมนะ ผมก็ งงๆ ครับ แต่ก็รับไว้ พร้อมกับยกมือไหว้ แล้ว แกทักมาว่า แกเห็นที่บ้านแล้วนะ ในห้องของผม มีพระพิฆเนศอยู่องค์นึง องค์เล็กๆ แขวนอยู่ในห้องนอน ทีแรกผมอึ้งล่ะคับ รู้มาได้ไง ไม่เคยเข้ามาในห้องผมเลย แต่ก็เฉยๆ ครับ
หลังจากได้มา ก็ ไม่รู้จะทำยังงัย พระพิฆเนศองค์ที่น้าแกพูดถึง องค์นั้นก็ได้มาอีกทีเค้าให้มา แต่นานแล้วนะ มาองค์นี้ ก็มีคนให้มาอีก แถมบอกว่าอยากมาอยู่กับผม ผมไม่รู้จะเอาไว้ยังงัยก็เลยซื้อพานเล็กๆ ใส่ในพานแล้วตั้งไว้บนโต๊ะทำงาน (ที่ค่อนข้างรกรุงรัง) ผมไว้อย่างนั้นล่ะครับโดยไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้บูชาอะไรเลย ผ่านไปสักพัก ที่บ้านมีงานทำบุญบรรพบุรุษ น้าคนนี้แกก็มาร่วมงานที่บ้านผมด้วยนะ แกบอกว่า เอาน้ำใส่แก้วตั้งไหว้พระพิฆเนศด้วยนะ แกชอบดอกมะลิ ตั้งบูชาด้วยจะดีมากๆ (แกพูดเหมือนแกรู้ เหมือนแกมองเห็นเลยว่าผมไม่ได้สนใจกับพระพิฆเนศองค์ที่แกให้มา) เริ่มล่ะครับ เริมเชื่ออีกล่ะ จัดการเลย ซื้อพวงมาลัยดอกไม้ ตั้งน้ำใส่แก้ว ถวายตลอด ทำอยู่ช่วงนึงก้อเริ่มขี้เกียจ และก็ปล่อยทิ้งไว้แบบนั้นอย่างเก่า
ทุกครั้งก่อนนอน ผมจะสวดมนต์นั่งสมาธินะ วันนั้นผมแขวนพระพิฆเนศที่น้าแกให้มาด้วย ระหว่างที่นั่งสมาธิ รู้สึกเหมือนกับว่าจิตผมหลุดไปอยู่ที่ไหนสักแห่ง มองเห็นตัวเองกำลังนั่งอยู่บนกลีบดอกบัวชีชมพู กำลังลอยอยู่กลางอากาศ ทุกอย่างมืดมิดไปหมด ผมลอยอยู่อย่างนั้น ลอยไปเรื่อยๆก็เจอพระศิวะ (ไม่รู้หรอกนะ ว่าพระศิวะเป็นยังงัย แต่ในตอนนั้นรู้ว่าพระศิวะ เหมือนจิตของเรามันรับรู้ขึ้นมาเอง ต่อนะครับ หลังจากเจอพระศิวะ องค์สีม่วง องค์ใหญ่มาก กำลังลอยนั่งอยู่บนฐานดอกบัวเช่นกัน พระศิวะเอานิ้วชี้มาที่ผม พอชี้เท่านั้นแหละ ที่ปลายนิ้วมีแสงสีเหลืองๆออกมาด้วย ในตอนนั้นรู้สึกเหมือนพระศิวะกำลังชี้เรียกผมให้เข้าไกล้ตัวองค์ท่าน แต่ผมพยายามหลบ หลีก ลำแสงที่นิ้วของท่านไม้ให้โดนตัวผม เหมือนพยายามฝืนไม่ให้โดนลำแสงนั้น ดอกบัวที่ผมกำลังนั่งอยู่ตอนน้นเซเลยล่ะครับ แกว่งไปแกว่งมาไม่เป็นทิศเป็นทาง เหมือนลอยกลางพายุเลยล่ะครับ เหมือนในหนังเลยอ่ะ คงจะนึกภาพหนังจักรๆวงศ์ๆตอนเช้าๆออกนะครับ หลังจากที่ดอกบัวที่ผมนั่งกำลังเซ ผมก็ออกจากสมาธิ สิ่งแรกที่ผมทำคือ ผมนั่งทบทวน มันเกิดอะไรขึ้น ไม่เคยมีอาการแบบนี้เลยนะ แต่นี้ ยังกะเราหลุดเข้าไปในอีกแดนหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น ผมจับโทรศัพท์ แล้วโทรไปที่น้าคนนั้น น้าคนที่เค้ายื่นองค์พระพิฆเนศให้ผม ผมเล่าให้ แกบอกแกรู้หมดแล้ว แกบอกว่า เมื่อกี้พิฆเนศมาบอกแกว่าอย่าเพิ่งปิดโทรศัพท์นอนนะ เพราะเดี๊ยวจะมีสายโทรศัพท์เข้ามา ผมก็อึ้งนิดหน่อยครับ ระหว่างที่ผมคุยสายกับแก ผมขนลุกไปหมดทั้งตัว โดยไม่รู้ว่าขนลุกเพราะอะไร ผมบอกน้าคนนั้น น้าคนนั้นแกตอบว่า องค์ข้างในเค้ากำลังทักทายคุยกัน !! ผมรู้สึกแปลกๆ นะ แกบอกไม่ต้องตกใจไม่มีอะไรหรอก แกบอกว่าผมสมาธินิ่งมากเลยนะ ที่จะสามารถไปถึงจุดนี้ไป น้อยคนที่จะนิ่งได้ขนาดนี้ คราวหลังถ้าเจอแบบนี้อีก อย่าฝืนนะ ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ อย่าฝืน อย่าหนี นะ แกบอกแบบนี้ หลังจากนั้น ผมนั่งสมาธิ แต่ ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกเลย …..……………...