เราชอบเขามาตั้งแต่ตอน ป.5 ค่ะ ครูบังคับให้นั่งด้วยกัน จนเรารู้สึกดีกับเขา พอขึ้นมามัธยมต้นก็ยังสนิทกันอยู่ อยู่ห้องเดียวกันมาทุกชั้นเลย มอต้น มอปลาย(แต่ตอนมอปลายไม่ค่อยสนิทกันแล้วนะคะ) แต่มามหาลัยเรามาเรียนทางตอนบนของประเทศ เขาเรียนแถวบ้าน เราคิดว่าคงเจอผู้เจอคนใหม่ๆ ก็มีคนสนใจนะคะ มีคนคุย แต่มันยังคิดถึงเขาอยู่ เราก็สับสนนะคะ แต่พอปิดเทอมปีหนึ่ง เรากลับบ้านมากินเหล้ากับเพื่อนตอนสมัยมัธยม เจอเขา มันทำให้เรามั่นใจว่ายังชอบเขาอยู่ ตอนกินเหล้าก็ชอบมองเขายิ้ม ชอบมองเขา ฟังเขาว่าสนใจเรื่องไหน พอตอนจับมือเขาใจเราเต้นแทบจะวาย5555 ชอบที่เขาเป็นเขา แบบ... ถึงจะไม่ดีเลิศ กะล่อน อะไรก็แล้วแต่

แต่พอมานั่งนึกดูว่าจะบอกเขาดีไหมมันกลับมีคำว่าเพื่อนค้ำคออยู่ บอกตรงๆว่าน้ำตาไหลค่ะ 5555 เราคิดว่าคงมีคนดูแลเขาได้ดีกว่า อยู่ใกล้เขา เทคแคร์เขา เราคิดว่าคงทำหน้าที่นั้นได้ไม่ดีแน่ๆ เราก็ไม่ได้สวยอะไร แล้วขี้บ่นอีก5555