เรามีเรื่องจะมาเล่าให้ทุกคนฟังเกี่ยวกับอุทาหรณ์หารซื้อแฟรนไชส์คะ เป็นเรื่องของพี่สาวเราเองคะ (นี่คือคำพูดของพี่สาวเรานะคะ)



พี่ได้ทำการซื้อแฟรนไชส์ขนส่งเอกชน เจ้าหนึ่งมา
ด้วยเงินแสนกว่าๆ ซึ่งรวมค่าอุปกรณ์ แฟรนไชส์ทุกอย่าง ตอนนั้น จะลงแบบเกือบ5 แสนด้วยนะ
แต่ เห็นเจ้าของ เหมือนเงินหมุนเลยไม่เอาดีกว่า เอาแบบแสนก็พอ
ซึ่งพี่ต้องการเครื่องที่พิมใบเสร็จ ได้ไม่อยากมานั่งเขียนด้วยปากกา นางเลยบอกว่าได้ จัดให้ ได้เป็นสาขาตัวอย่าง
ซึ่งถ้าจะใช้แบบนี้ต้อง มีโปรแกรม เค้ารับปากว่าจะเขียนให้

นี่คือแฟรนไชส์ที่เสนอราคาเกือบ 5 แสนถ้าจำไม่ผิดนะ

เมื่อเดือนพย. ปีที่แล้วขอเงินคืนสินค้าที่ไม่ได้ตามตกลง


เมื่อเดือนธันวาปีที่แล้ว นางบอกให้เราไปหากล้องติดเอง ซึ่งในแฟรนไชส ไม่ได้เป็นแบบนี้ที่คุยตอนแรก
จุดแตกคือเมื่อเดือนมค. พี่บอกว่า ป้ายร้านที่ออกแบบเค้าคิดภาษีแพงจังเลย ถ้าเปลี่ยนอยากให้รับผิดชอบ
เซนสัญญาขอเซนหลังโปรแกรมเสร็จ แล้วพี่จะโอนค่าส่วนต่างที่เข้าแฟรนไชส์ให้ค่ะ
เค้าหายไป ผจก. พี่ตาม

งานอื่นๆตั้งแต่กุมภา

เดือนมค. เค้ารับปากตามงานให้ หายไป
มาเดือนมีนา เค้าโพสเหน็บถึงคนไม่จ่ายค่าแฟรนไชส พี่คิดว่าว่าเรารึป่าว?

เข้าไปถามบอกทะเลาะกับคนอื่น
จนมาเดือนนี้ เรารอไม่ไหวเลยเข้าไปถาม ได้คำตอบ "คุณต้องการอะไร? คุณโง่เองที่มาซื้อราคานี้"

คนอื่นเค้าซื้อกันแค่30000
ตอนรวมมันรวมค่าตกแต่งเป็นแสนคืออะไรตอนนี้มาขอแยก
จุดประเด็นคือคำตอบเบี่ยฃวงาเราผิดแต่เค้ารับปากเอง โทรก็ปิดเครื่อง นัดเจอไม่ตอบ แต่พิมโชว์ให้เป็นพระเอก

เดียวจะมาลงรายละเอียดเพิ่มเติมนะคะ