สวัสดีค่ะ ต่อเนื่องจากกระทู้แรกของหนูที่ชื่อ "สิงโต ปราชญา จากแฟนคลับเป็นแฟนเธอ #ทีมพีรญา" ep.1 ไม่มีอีพีค่ะแต่เขียนไว้เผื่อ งง 555555
เริ่มที่เรื่องการเรียนของเจ้าของกระทู้มาอัพเดตความคืบหน้าก็คือ วันนี้หนูได้ไปที่คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพแล้ว เพื่อติดต่อขอคำแนะนำในเรื่องของค่าเทอม ข้ามรายละเอียดเลยค่ะ สรุปคืออดลงภาคฤดูร้อนเพราะไม่มีเงิน ส่วนภาคปกติจะได้ลงไหมยังไม่มีคำตอบ แต่ตอนนี้โอกาสไม่ได้ลง 60% เฟลมากค่ะ จะร้องก็ร้องไม่ได้แม่นั่งอยู่ข้างๆไม่อยากให้เค้างงว่าเราเป็นอะไร ท้อมากเลย ไม่มีโอกาส ไม่มีวี่แววจะได้เรียน งานแคสก็ไม่ผ่าน เรื่องเรียนก็ไม่มีเงิน รู้สึกเวทนาชะตาชีวิต แต่ก็เอาเถอะค่ะ ถ้าชะตาชีวิตเราจะไม่ได้เรียน ก็คงไม่ได้เรียน ชีวิตจริงคงไม่เหมือนละครที่จะมีใครมายื่นมือให้ยืมค่าเทอม มันไม่ใช่น้อยๆ (กู้ กรอ และ กยศ ไม่ได้ค่ะเผื่อหลายคนอ่านจากกระทู้แรกแล้วยังงงอยู่) ถึงแม้จะได้รับโอกาสผ่อนจ่ายแต่ก็ยังสูงเกินไปสำหรับเรา และถ้าถามว่าทำไมไม่เลือกที่อื่นล่ะที่ถูก ไม่ทันแล้วค่ะปิดรับสมัครหมดแล้ว อีกอย่างถ้าใจเรารักและอยากจะเรียนสิ่งนี้ที่นี้ ความสุขเราก็อยู่ที่นี่ บางคนอาจจะคิดว่าเลือกตามพี่สิงโตหรือเปล่า ขอยืนยันอีกครั้งนะคะว่าเปล่าค่ะ เพราะหนูตั้งใจและชื่นชอบในคณะนี้มาตั้งแต่ ม.ต้นแล้ว ส่วนเรื่องเลือกสถาบัน มาตัดสินใจเลือกได้ช่วง ม.4 เทอม 2 ค่ะ เพราะว่าติดตามเพจ และหาข้อมูลพลางๆ แต่ก็ไม่รู้นะคะว่าเหตุผลอะไรหนูถึงอยากเรียนสถาบันนี้ รู้แค่ว่า เห็นรั้วมหาลัยก็ยิ้มแล้วค่ะ ยิ่งวันนี้ได้เข้าไปที่คณะ หัวใจพองโต มีความสุขสุดๆ อย่างที่เคยบอกในกระทู้แรกว่าไปคณะหวังแค่เห็นพี่สิงเดินผ่าน อยากบอกว่า..... ไม่เจอค่ะ 555 ก็วันนี้ (31/05/60) พี่สิงเดินสายโปรโมทเพลงทั้งวัน 5555 เหนื่อยน่าดูเลย อยากไปให้กำลังใจแต่ก็ไม่มีโอกาส เอาล่ะเรื่องหนูมานานล่ะ มาต่อเรื่องตามหัวข้อกระทู้ค่ะ
ถ้าใครได้อ่านจากกระทู้แรกแล้ว ก็คงทราบดีว่าเรื่องราวที่จะเขียนต่อไปนี้ คือความฝันในยามค่ำคืนของหนูที่มีพี่สิงอยู่ในนั้น อาจดูเพ้อเจ้อ แต่เป็นฝันที่ดีมากสำหรับหนูค่ะ ไม่รู้ว่าคือการฝันต่อเนื่องจากกระทุ้แรกหรือเปล่า (ขออนุญาติไม่ชี้แจงนะคะว่าฝันในแต่ละเรื่องวันไหนเวลาไหน เพราะไม่ได้ฝันแบบมีเรื่องราวประติดประต่อกันสักเท่าไหร่) เรื่องในฝันก็คือ หลังจากที่คบกับพี่สิงมาสักพัก เราก็มีโอกาสได้ไปทานข้าวกัน โดยมีหนู พี่สิง พี่คริส และแฟนพี่คริส นั่งทานข้าวกัน 4 คน (หนูอยากให้พี่เจนมาด้วยง่าแต่ในฝันไม่ม่ี T^T) แต่สถานที่ของร้านคือที่ไหนหนูไม่ทราบค่ะร้านสวยนะ เรานั่งกินข้าวกัน คุยกันหัวเราะสนุกสนานแลกเปลี่ยนความโก๊ะกัน คู่พี่คริสเล่าความแสบของกันและกันบ้าง คู่หนูกับพี่สิงเล่าบ้าง บนโต๊ะมีแต่รอยยิ้มและความสุขสุดๆเลยค่ะ แล้วอยู่ๆ ก็มีพี่ๆโต๊ะข้างๆไม่สบายหมดสติล้มลงที่โต๊ะ หนูก็เลยเข้าไปดูแลปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่หนูเคยชอบสมัยเรียน ม.ต้น และหนูก็เข้าไปให้ความช่วยเหลือ (ประหนึ่งความคล่องแคล่วเหมือนคนเรียนหมอ ซึ่งความเป็นจริงยังไม่มีที่เรียน55) จัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้น และนำตัวส่งโรงพยาบาลใกล้เคียงและรักษาจนอาการดีขึ้น พอพี่ที่ป่วย (ขอใช้นามสมมุติ B) ตื่นจากความเพลียนอนอยู่ในห้องพิเศษ หนูก็เข้าไปเยี่ยมในฐานะรุ่นน้องคนนึงและหมอที่รักษา (ฝันเว่อจัง55) ลืมบอกค่ะหนูออกมากับรถพยาบาลเลย ทิ้งกระเป๋าและของไว้ที่พี่สิงและบอกว่าถ้าทุกอย่างเรียบร้อยจะกลับมาหาที่ร้านนะคะ ให้รอที่นี่ดีกว่าโรงพยาบาลคนเยอะ พอพูดคุยเรื่องอาการคนไข้ได้สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เปิดมาเป็นพี่สิงพี่คริสและแฟน เพื่อนๆพี่ B ที่อยู่ในห้องด้วยก็งงกันหมด555 แล้วพี่สิงก็เดินมาหาหนู
พี่สิง : เหนื่อยมั้ยคะ (พร้อมยื่นแก้วน้ำมาให้) โอวันตินหวานน้อย วิปเยอะที่เราชอบ พี่จำถูกมั้ยคะ (ยิ้มหวาน)
เรา : ขอบคุณนะคะ (ยิ้มเขิน)
พี่สิง : แล้วก็สตอเบอร์รี่ที่เราบอกว่ากินข้าวเสร็จจะแวะซื้อ พี่ซื้อมาให้แล้วนะ แต่ไม่รุ้ว่าจะเอาเท่าไหร่เลยซื้อมาโลเดียวแล้วก็พริกเกลือบ๊วยของโปรด แต่พี่ไม่ได้หยิบขึ้นมาด้วยนะ
เรา : โอ้ยยังอุตส่าห์จำได้และซื้อมาให้ทั้งน้ำที่ชอบ และผลไม้ แค่รู้ว่าพี่จำได้ก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ (พี่คริสและแฟนยืนยิ้มเขินไปกับเราด้วย)
เพื่อนๆพี่ B : (กระแอมไอ!!)
เรา : อุ้ย!ขอโทษค่ะ (แล้วก็แนะนำทุกคนให้รู้จักกัน)
แล้วเพื่อนพี่ B ที่สนิทกับหนูก็สะกิดกระซิบถามว่าคนนั้นอ่า(ชี้พี่สิง)แฟนหรอแต่บังเอิญพี่สิงได้ยิน555
พี่สิง : ครับ แฟนน้องออมครับ (พร้อมเดินมาจับมือ)
แล้วเพื่อนพี่ B ก็มองเลิ่กลั่กที่เรา พี่ B และพี่สิง
พี่สิง : ไม่เป็นไรครับ น้อง B รุ่นพี่ที่ออมเคยชอบ ออมเคยเล่าให้ฟังแล้วก็เอารูปให้ดูครับ มีอะไรเราคุยกันทุกเรื่องครับ (แล้วก็ยิ้มพร้อมกุมมือเราแน่นขึ้น)
เพื่อนพี่ B : เป็นไงล่ะ (หันไปพูดกับพี่ B) เสียดายไหมล่ะ
เรา : เอ่อ ขอโทษนะคะ (แล้วก็สาธยายให้พี่ B ทานยาบลาๆพร้อมบอกการดูแลตัวเองตามประสาหมอ) ยังไงก็หายไวๆนะคะ หนูขอตัวก่อน สวัสดีค่ะพี่ๆ (ไหว้ทุกคนและเดินออกจากห้อง ไปเซ็นเอกสารที่ห้องพักหมอแล้วกลับหอพร้อมพี่สิง ซึ่งหนูไม่ค่อยได้แคร์กับคำตอบพี่Bเท่าไหร่ทำไงได้ในใจมีแต่พี่สิงอีกอย่างกุมมือแน่นขนาดนี้หวงหรอคะ5555)
พี่คริส : พี่สิงกลับเลยป่ะ หรือไปไหนต่อ
พี่สิง : อื้อ เดี๋ยวกลับหอเลย
แฟนพี่คริส : แล้วน้องออมกลับไงคะ พักที่ไหนทางเดียวกันเปล่าเดี๋ยวพี่กับคริสไปส่ง
พี่สิง : ไม่เป็นไร หอเดียวกัน เด๋ยวไปส่งเอง (พี่คริสกับแฟนทำหน้าตกใจ) คนละชั้นเว้ย555
เรา : ค่ะก็ตามนั้นค่ะ 5555 (ยิ้มเขิน)
แล้วก็บ๊ายบายกันแยกย้ายกลับ พอเดินมาข้างล่างมาขึ้นรถ ต่างคนต่างก็เปิดประตูขึ้นรถ (เราไม่ใช่คนหวานอะไรขนาดนั้นก็เลยคงไม่มีซีนแบบเปิดประตูให้แต่ไม่ได้ซีค่ะเพราะหนูไม่งี่เง่า555จะเปิดให้หรือเปิดเองก็นั่งได้) ที่เบาะหนูก็มีสตอเบอร์รี่ที่พี่สิงบอกว่าซื้อมาให้พอหนูขึ้นไปนั่งแล้วปิดประตู เสียงดัง ปั้ง!! สะดุ้งตื่นเลยค่า ลุงที่ทำนาอยู่ข้างหมู่บ้านแกยิงปืนไล่นก อ๊ากลุง หนูขอฝันต่อได้ไหม แล้วก็พยายามลงไปนอนต่อเพราะอยากฝันต่อ 55555 ไม่หลับค่ะ ตื่นยาวเลย ลุงนะลุง ขอต่ออีกนิดก็ไม่ได้เลยไม่รู้เลยว่าหอไหน T^T แต่ก็นั่นล่ะค่ะความฝัน เฮ้อ ตามที่บอกในกระทู้แรกเนาะ ความฝันจะเป็นความจริงได้ยังไง ยังไงก็อ่านและคอมเม้นท์กันเยอะๆนะคะ แชร์ให้ถึงพี่สิงกะได้55555 หนูว่าพี่สิงอ่านคงตลกดี ยังไงฝากแชร์ฝากติดตามด้วยนะคะแล้วหนูจะมาอัพเดตความฝันในคืนอื่นๆให้ติดตามกันอีกนะคะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม ขอบคุณพี่ๆทีมพีรญาที่คอยอัพเดตข่าวสารพี่คริสพี่สิงให้หนูได้ติดตาม ขอบคุณพี่สิงนะคะที่เข้ามาอยู่ในความฝันหนูเกือบทุกคืนเลย ยังไงก็สู้ๆนะคะทั้งงานและเรียนหนูจะอยู่ข้างๆพี่เสมอ ให้กำลังใจพี่ตลอดไป //เดี๋ยวใช้หนูเดี๋ยวใช้เรา ขอโทษนะคะพยายามอ่านไม่ให้งงเนาะ5555 อ่านไปอ่านมาเหมือนซีรี่ย์ ส่วนเรื่องรุ่นพี่ที่หนูชอบ อดีตค่ะ 555 ตอนนั้นก็รักวัยรุ่นตามประสาเด็กวัยเรียน มีรุ่นพี่ที่น่ารัก ชอบที่เค้าดุเรา สอนเราดูแลเรา แต่เค้าทำแบบนี้กับรุ่นน้องทุกคนก็เค้าเป็นพี่สต๊าฟก็ต้องดูแลน้องทุกคนสิ 5555 แต่เลิกชอบก็นานพอตัวแล้วค่ะ เหมือนแค่ช่วงชีวิตวัยรุ่นมั้งคะหนูเลยไม่ค่อยได้อะไรมาก แต่ถ้าถามว่าตอนนี้ทั้งชีวิตและหัวใจ พี่สิงคนเดียวทั้งใจเลยค่ะ แต่ก็ ทีมพีรญาน้า ^^
ขอบคุณนะคะที่ติดตามเด็กเพ้อเจ้อแบบหนู
น้องออม
31 พฤษภาคม 2560 (21.53น.)
สิงโต ปราชญา จากแฟนคลับเป็นแฟนเธอ 2 #ทีมพีรญา
เริ่มที่เรื่องการเรียนของเจ้าของกระทู้มาอัพเดตความคืบหน้าก็คือ วันนี้หนูได้ไปที่คณะนิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพแล้ว เพื่อติดต่อขอคำแนะนำในเรื่องของค่าเทอม ข้ามรายละเอียดเลยค่ะ สรุปคืออดลงภาคฤดูร้อนเพราะไม่มีเงิน ส่วนภาคปกติจะได้ลงไหมยังไม่มีคำตอบ แต่ตอนนี้โอกาสไม่ได้ลง 60% เฟลมากค่ะ จะร้องก็ร้องไม่ได้แม่นั่งอยู่ข้างๆไม่อยากให้เค้างงว่าเราเป็นอะไร ท้อมากเลย ไม่มีโอกาส ไม่มีวี่แววจะได้เรียน งานแคสก็ไม่ผ่าน เรื่องเรียนก็ไม่มีเงิน รู้สึกเวทนาชะตาชีวิต แต่ก็เอาเถอะค่ะ ถ้าชะตาชีวิตเราจะไม่ได้เรียน ก็คงไม่ได้เรียน ชีวิตจริงคงไม่เหมือนละครที่จะมีใครมายื่นมือให้ยืมค่าเทอม มันไม่ใช่น้อยๆ (กู้ กรอ และ กยศ ไม่ได้ค่ะเผื่อหลายคนอ่านจากกระทู้แรกแล้วยังงงอยู่) ถึงแม้จะได้รับโอกาสผ่อนจ่ายแต่ก็ยังสูงเกินไปสำหรับเรา และถ้าถามว่าทำไมไม่เลือกที่อื่นล่ะที่ถูก ไม่ทันแล้วค่ะปิดรับสมัครหมดแล้ว อีกอย่างถ้าใจเรารักและอยากจะเรียนสิ่งนี้ที่นี้ ความสุขเราก็อยู่ที่นี่ บางคนอาจจะคิดว่าเลือกตามพี่สิงโตหรือเปล่า ขอยืนยันอีกครั้งนะคะว่าเปล่าค่ะ เพราะหนูตั้งใจและชื่นชอบในคณะนี้มาตั้งแต่ ม.ต้นแล้ว ส่วนเรื่องเลือกสถาบัน มาตัดสินใจเลือกได้ช่วง ม.4 เทอม 2 ค่ะ เพราะว่าติดตามเพจ และหาข้อมูลพลางๆ แต่ก็ไม่รู้นะคะว่าเหตุผลอะไรหนูถึงอยากเรียนสถาบันนี้ รู้แค่ว่า เห็นรั้วมหาลัยก็ยิ้มแล้วค่ะ ยิ่งวันนี้ได้เข้าไปที่คณะ หัวใจพองโต มีความสุขสุดๆ อย่างที่เคยบอกในกระทู้แรกว่าไปคณะหวังแค่เห็นพี่สิงเดินผ่าน อยากบอกว่า..... ไม่เจอค่ะ 555 ก็วันนี้ (31/05/60) พี่สิงเดินสายโปรโมทเพลงทั้งวัน 5555 เหนื่อยน่าดูเลย อยากไปให้กำลังใจแต่ก็ไม่มีโอกาส เอาล่ะเรื่องหนูมานานล่ะ มาต่อเรื่องตามหัวข้อกระทู้ค่ะ
ถ้าใครได้อ่านจากกระทู้แรกแล้ว ก็คงทราบดีว่าเรื่องราวที่จะเขียนต่อไปนี้ คือความฝันในยามค่ำคืนของหนูที่มีพี่สิงอยู่ในนั้น อาจดูเพ้อเจ้อ แต่เป็นฝันที่ดีมากสำหรับหนูค่ะ ไม่รู้ว่าคือการฝันต่อเนื่องจากกระทุ้แรกหรือเปล่า (ขออนุญาติไม่ชี้แจงนะคะว่าฝันในแต่ละเรื่องวันไหนเวลาไหน เพราะไม่ได้ฝันแบบมีเรื่องราวประติดประต่อกันสักเท่าไหร่) เรื่องในฝันก็คือ หลังจากที่คบกับพี่สิงมาสักพัก เราก็มีโอกาสได้ไปทานข้าวกัน โดยมีหนู พี่สิง พี่คริส และแฟนพี่คริส นั่งทานข้าวกัน 4 คน (หนูอยากให้พี่เจนมาด้วยง่าแต่ในฝันไม่ม่ี T^T) แต่สถานที่ของร้านคือที่ไหนหนูไม่ทราบค่ะร้านสวยนะ เรานั่งกินข้าวกัน คุยกันหัวเราะสนุกสนานแลกเปลี่ยนความโก๊ะกัน คู่พี่คริสเล่าความแสบของกันและกันบ้าง คู่หนูกับพี่สิงเล่าบ้าง บนโต๊ะมีแต่รอยยิ้มและความสุขสุดๆเลยค่ะ แล้วอยู่ๆ ก็มีพี่ๆโต๊ะข้างๆไม่สบายหมดสติล้มลงที่โต๊ะ หนูก็เลยเข้าไปดูแลปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่หนูเคยชอบสมัยเรียน ม.ต้น และหนูก็เข้าไปให้ความช่วยเหลือ (ประหนึ่งความคล่องแคล่วเหมือนคนเรียนหมอ ซึ่งความเป็นจริงยังไม่มีที่เรียน55) จัดการปฐมพยาบาลเบื้องต้น และนำตัวส่งโรงพยาบาลใกล้เคียงและรักษาจนอาการดีขึ้น พอพี่ที่ป่วย (ขอใช้นามสมมุติ B) ตื่นจากความเพลียนอนอยู่ในห้องพิเศษ หนูก็เข้าไปเยี่ยมในฐานะรุ่นน้องคนนึงและหมอที่รักษา (ฝันเว่อจัง55) ลืมบอกค่ะหนูออกมากับรถพยาบาลเลย ทิ้งกระเป๋าและของไว้ที่พี่สิงและบอกว่าถ้าทุกอย่างเรียบร้อยจะกลับมาหาที่ร้านนะคะ ให้รอที่นี่ดีกว่าโรงพยาบาลคนเยอะ พอพูดคุยเรื่องอาการคนไข้ได้สักพักก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เปิดมาเป็นพี่สิงพี่คริสและแฟน เพื่อนๆพี่ B ที่อยู่ในห้องด้วยก็งงกันหมด555 แล้วพี่สิงก็เดินมาหาหนู
พี่สิง : เหนื่อยมั้ยคะ (พร้อมยื่นแก้วน้ำมาให้) โอวันตินหวานน้อย วิปเยอะที่เราชอบ พี่จำถูกมั้ยคะ (ยิ้มหวาน)
เรา : ขอบคุณนะคะ (ยิ้มเขิน)
พี่สิง : แล้วก็สตอเบอร์รี่ที่เราบอกว่ากินข้าวเสร็จจะแวะซื้อ พี่ซื้อมาให้แล้วนะ แต่ไม่รุ้ว่าจะเอาเท่าไหร่เลยซื้อมาโลเดียวแล้วก็พริกเกลือบ๊วยของโปรด แต่พี่ไม่ได้หยิบขึ้นมาด้วยนะ
เรา : โอ้ยยังอุตส่าห์จำได้และซื้อมาให้ทั้งน้ำที่ชอบ และผลไม้ แค่รู้ว่าพี่จำได้ก็หายเหนื่อยแล้วค่ะ (พี่คริสและแฟนยืนยิ้มเขินไปกับเราด้วย)
เพื่อนๆพี่ B : (กระแอมไอ!!)
เรา : อุ้ย!ขอโทษค่ะ (แล้วก็แนะนำทุกคนให้รู้จักกัน)
แล้วเพื่อนพี่ B ที่สนิทกับหนูก็สะกิดกระซิบถามว่าคนนั้นอ่า(ชี้พี่สิง)แฟนหรอแต่บังเอิญพี่สิงได้ยิน555
พี่สิง : ครับ แฟนน้องออมครับ (พร้อมเดินมาจับมือ)
แล้วเพื่อนพี่ B ก็มองเลิ่กลั่กที่เรา พี่ B และพี่สิง
พี่สิง : ไม่เป็นไรครับ น้อง B รุ่นพี่ที่ออมเคยชอบ ออมเคยเล่าให้ฟังแล้วก็เอารูปให้ดูครับ มีอะไรเราคุยกันทุกเรื่องครับ (แล้วก็ยิ้มพร้อมกุมมือเราแน่นขึ้น)
เพื่อนพี่ B : เป็นไงล่ะ (หันไปพูดกับพี่ B) เสียดายไหมล่ะ
เรา : เอ่อ ขอโทษนะคะ (แล้วก็สาธยายให้พี่ B ทานยาบลาๆพร้อมบอกการดูแลตัวเองตามประสาหมอ) ยังไงก็หายไวๆนะคะ หนูขอตัวก่อน สวัสดีค่ะพี่ๆ (ไหว้ทุกคนและเดินออกจากห้อง ไปเซ็นเอกสารที่ห้องพักหมอแล้วกลับหอพร้อมพี่สิง ซึ่งหนูไม่ค่อยได้แคร์กับคำตอบพี่Bเท่าไหร่ทำไงได้ในใจมีแต่พี่สิงอีกอย่างกุมมือแน่นขนาดนี้หวงหรอคะ5555)
พี่คริส : พี่สิงกลับเลยป่ะ หรือไปไหนต่อ
พี่สิง : อื้อ เดี๋ยวกลับหอเลย
แฟนพี่คริส : แล้วน้องออมกลับไงคะ พักที่ไหนทางเดียวกันเปล่าเดี๋ยวพี่กับคริสไปส่ง
พี่สิง : ไม่เป็นไร หอเดียวกัน เด๋ยวไปส่งเอง (พี่คริสกับแฟนทำหน้าตกใจ) คนละชั้นเว้ย555
เรา : ค่ะก็ตามนั้นค่ะ 5555 (ยิ้มเขิน)
แล้วก็บ๊ายบายกันแยกย้ายกลับ พอเดินมาข้างล่างมาขึ้นรถ ต่างคนต่างก็เปิดประตูขึ้นรถ (เราไม่ใช่คนหวานอะไรขนาดนั้นก็เลยคงไม่มีซีนแบบเปิดประตูให้แต่ไม่ได้ซีค่ะเพราะหนูไม่งี่เง่า555จะเปิดให้หรือเปิดเองก็นั่งได้) ที่เบาะหนูก็มีสตอเบอร์รี่ที่พี่สิงบอกว่าซื้อมาให้พอหนูขึ้นไปนั่งแล้วปิดประตู เสียงดัง ปั้ง!! สะดุ้งตื่นเลยค่า ลุงที่ทำนาอยู่ข้างหมู่บ้านแกยิงปืนไล่นก อ๊ากลุง หนูขอฝันต่อได้ไหม แล้วก็พยายามลงไปนอนต่อเพราะอยากฝันต่อ 55555 ไม่หลับค่ะ ตื่นยาวเลย ลุงนะลุง ขอต่ออีกนิดก็ไม่ได้เลยไม่รู้เลยว่าหอไหน T^T แต่ก็นั่นล่ะค่ะความฝัน เฮ้อ ตามที่บอกในกระทู้แรกเนาะ ความฝันจะเป็นความจริงได้ยังไง ยังไงก็อ่านและคอมเม้นท์กันเยอะๆนะคะ แชร์ให้ถึงพี่สิงกะได้55555 หนูว่าพี่สิงอ่านคงตลกดี ยังไงฝากแชร์ฝากติดตามด้วยนะคะแล้วหนูจะมาอัพเดตความฝันในคืนอื่นๆให้ติดตามกันอีกนะคะ ขอบคุณนะคะที่ติดตาม ขอบคุณพี่ๆทีมพีรญาที่คอยอัพเดตข่าวสารพี่คริสพี่สิงให้หนูได้ติดตาม ขอบคุณพี่สิงนะคะที่เข้ามาอยู่ในความฝันหนูเกือบทุกคืนเลย ยังไงก็สู้ๆนะคะทั้งงานและเรียนหนูจะอยู่ข้างๆพี่เสมอ ให้กำลังใจพี่ตลอดไป //เดี๋ยวใช้หนูเดี๋ยวใช้เรา ขอโทษนะคะพยายามอ่านไม่ให้งงเนาะ5555 อ่านไปอ่านมาเหมือนซีรี่ย์ ส่วนเรื่องรุ่นพี่ที่หนูชอบ อดีตค่ะ 555 ตอนนั้นก็รักวัยรุ่นตามประสาเด็กวัยเรียน มีรุ่นพี่ที่น่ารัก ชอบที่เค้าดุเรา สอนเราดูแลเรา แต่เค้าทำแบบนี้กับรุ่นน้องทุกคนก็เค้าเป็นพี่สต๊าฟก็ต้องดูแลน้องทุกคนสิ 5555 แต่เลิกชอบก็นานพอตัวแล้วค่ะ เหมือนแค่ช่วงชีวิตวัยรุ่นมั้งคะหนูเลยไม่ค่อยได้อะไรมาก แต่ถ้าถามว่าตอนนี้ทั้งชีวิตและหัวใจ พี่สิงคนเดียวทั้งใจเลยค่ะ แต่ก็ ทีมพีรญาน้า ^^
ขอบคุณนะคะที่ติดตามเด็กเพ้อเจ้อแบบหนู
น้องออม
31 พฤษภาคม 2560 (21.53น.)