กลับมาเจอกันใหม่ในรอบหลายสัปดาห์นะครับ

หายไปซะนานเพราะช่วงที่ผ่านมาออกจะยุ่งๆ เรื่องงานนอกงานใน แถมเนื้อหาช่วงนี้ยังมีแต่น้ำไม่มีเนื้อซะส่วนใหญ่ เลยเกิดอาการขี้เกียจเขียนเอาดื้อๆ ต้องรอเวลาว่างพอนึกครึ้มๆ ถึงมาเขียนได้นี่แหละครับ

เอาเป็นว่าจะเขียนไล่ไปคอมเมนต์ละตอนเลยนะครับ



เริ่มจากตอน 139 ที่ค้างไว้ (เอาภาพนี้มาแปะแทนเพราะตอนนี้ไม่มีภาพเปิดตามเคย)









- ต่อจากตอนที่ 138 ที่พระเอกโดนรุ่นพี่ผมสั้นส่งไอ้โม่งกลุ่มหนึ่งอุ้มหน้ามหาลัยแบบอุกอาจ

- ซึ่งเป้าหมายที่กลุ่มไอ้โม่งกับรุ่นพี่ผมสั้นพาไปก็คือ...กลุ่มกิจกรรมละครประจำมหาวิทยาลัย


โฉมหน้าสมาชิกเซอร์เคิลละคร...กับภาพขณะทำกิจกรรมของบรรดาสมาชิก (ผู้ชายหล่อๆ หัวยุ่งๆ เป็นหัวหน้าเซอร์เคิล ส่วนสาวแว่นผมดำเป็นฝ่ายธุรการ ส่วนรุ่นพี่ผมสั้นเป็นฝ่ายโฆษณา + หาคนเข้าชมรม)



- โดยจุดประสงค์ที่ทางเซอร์เคิลเชิญตัวพระเอกมาก็เพื่อจะปั้นให้เป็นมือเขียนบทคนใหม่ของเซอร์เคิลแทนที่มือเขียนบทคนเก่าที่ใกล้จะวางมือแล้ว

- พระเอกทีแรกก็ทำท่าว่าไม่อยากเข้าเพราะอยากทุ่มให้กับการเขียนนิยายมากกว่า แต่พอได้ยินว่าอ.คิริยะซือแป๋คนแรกของตัวเองก็เคยเขียนบทให้เซอร์เคิลนี้มาก่อนก็ลังเล เฮียหัวยุ่งหัวหน้าเซอร์เคิลเลยให้พระเอกเก็บข้อเสนอไปพิจารณาก่อนค่อยให้คำตอบ

- เจอยื่นข้อเสนอดีๆ แถมมีชื่ออาจารย์ที่เคารพการันตีแบบนั้น พระเอกก็เริ่มลังเลตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเข้าเซอร์เคิลละครดีหรือจะเข้าชมรมนักเขียนของมหาวิทยาลัยดี เพราะชมรมนักเขียนของมหาลัยที่พระเอกอยู่ก็มีชื่อเสียงเหมือนกัน

- กำลังโลเลตัดสินใจไม่ถูกได้ที่ รุ่นพี่ผมสั้นก็แถมาชวนพระเอกต่อ บอกว่าอยากเห็นว่าพระเอกจะเขียนบทละครเวทีแบบไหนออกมา จนพระเอกเริ่มมีใจโอนเอียงไปทางเซอร์เคิลละครขึ้นมาบ้าง เลยตั้งใจว่ากลับหอไปจะลองโทรปรึกษาคนน้องดู



- ปรากฏว่าพอกลับมาถึง ก็เจอตาอ้วนข้างห้องถือวิสาสะเอาหม้อไฟมาต้มในห้องรอพระเอกกลับหอเฉย เลยเจอพระเอกเม้งแตกเป็นชุดๆ เป็นอันจบตอนนี้


- จบตอน 139 -