ยะฮะโล! พูดถึงอนิเมะแนว Romance/School/Comedy ก็จะมีที่ผมรักที่สุดอยู่สองเรื่อง คือ Kaguya-sama: Love is War กับ Yahari ore no seishun rabukome wa machigatteiru. และเพิ่งมาหาข้อมูลตอนเขียนกระทู้นี้ก็ได้รู้ว่ามันก็เป็นสองเรื่องที่มีคะแนนสูงสุดตลอดกาลบน IMDb ด้วย เมื่อก่อน Yahari อาจเป็นอันดับหนึ่งด้วยมั้ง โดยด้านความฮาผมจะชอบ love is War แต่ถ้าด้านดราม่าจะชอบบรรยากาศใน Yahari 

ถึงมันจะเก่าแล้วแต่ก็พูดถึงเรื่องย่อสักนิด มันเกี่ยวกับ ฮิคิกายะ ฮาจิมัง นักเรียนม.ปลายที่ทำตัวแปลกแยกต่อต้านสังคม ขวางโลก และด้วยสายตาที่ดูไร้ชีวิตชีวาไม่เป็นมิตรเหมือนปลาตายซากทำให้ไม่ค่อยมีใครอยากเข้าใกล้ แถมไม่ใส่ใจใคร ไม่มีเพื่อนเลยสักคน อาจารย์เลยบังคับให้เขาเข้าชมรม อุทิศตน หรือก็คืออาสาสมัครเพื่อดัดนิสัย ซึ่งเขาได้พบ ยูกิโนะชิตะ ยูกิโนะ หัวหน้าชมรม ที่อยู่ชมรมนี้เพียงลำพัง เธอเป็นคนสวยและฉลาดสุดในชั้นปีแถมเป็นไฮโซลูกนักการเมือง แต่ด้วยความท่าทีเย็นชาและชอบทำตัวเหนือกว่าคนอื่นทำให้เธอก็ไม่มีเพื่อนเลยสักคนเหมือนกัน ซึ่งแน่นอนว่าไม่ถูกกับพระเอกตั้งแต่เจอกัน โดยงานชมรมของพวกเขาครั้งแรกคือการช่วยแก้ปัญหาให้กับ ยุยกาฮามะ ยูย เด็กสาวที่ร่าเริงแต่จริงๆ ขาดความเชื่อมั่นในตัวเอง ซึ่งต่อมาจะกลายเป็นสมาชิกคนที่สาม แล้วความสัมพันธ์แบบพึ่งพาอาศัยกันของพวกเค้าก็ค่อยๆ พัฒนาขึ้นผ่านเหตุการณ์ปัญหาชีวิตวัยเรียนต่างๆ ตามอีเวนท์ของอนิเมะแนวไฮสคูลเลิฟคอมมาดี้
วิเคราะห์ตัวละครหลัก
-ฮาจิมัง ไอ่พระเอกที่ดูมืดหม่นแบบนี้มันก็มีอยู่เยอะในอนิเมะเรื่องอื่นๆ แต่ฮาจิมังจะมีความกวนๆ เฉพาะตัว ไม่ถึงกับดูเย็นชาแบบพระเอก Hyōka และก็ไม่ได้ดูน่าสงสารมากแบบพระเอกมืดหม่นทั่วไป ไม่ได้น่าขยะแขยงพระเอกแบบฮาเร็ม แม้ว่ามันจะเกือบเป็นแนวฮาเร็มก็ตาม 555 เพราะมันรู้ตัวมันเองพอสมควร มันเป็นคนปากร้ายทำให้พูดไม่เข้าหูคนอื่นตลอด แต่พอเอาเข้าจริงก็เป็นคนจิตใจดี เพียงแต่วิธีแก้ปัญหาของมันมักจะทำให้ตัวเองกลายเป็นตัวร้าย เหมือนยอมรับผลเสียทุกอย่างเอาไว้เอง ซึ่งตรงนี้น่าเป็นห่วง
-ยูกิโนะ นางเอกของเรื่อง ช่วงแรกเหมือน คูลเดเระ แต่ไปๆ มาๆ เป็นซึนเดเระที่น่ารัก ปกติเธอเป็นผู้หญิงที่ค่อนข้างเฉยชา จนบางครั้งอาจถูกมองว่าเป็นสาวเย็นชา เป็นคนที่ไม่ชอบคนที่ไม่ให้เกียรติคนอื่น แต่ก็ชอบพูดตรงจนดูถูกคนอื่น เธอปากร้ายสมกันกับฮาจิมัง จะเห็นได้จากการที่เธอไล่คนที่มาขอความช่วยเหลือออกไปเพราะคนที่มาขอให้ชมรมช่วยนั้นมีท่าทางที่ไม่ดีกับฮาจิมัง ซึ่งตรงนี้ทั้งยูกิโนะและยุยแสดงท่าทีคล้ายกัน เพราะตอนนั้นทั้งคู่นั้นรู้สึกดีกับฮาจิมัง อีกอย่างเราอาจคิดว่ายูกิโนะดูมั่นใจและเข้มแข็งแต่ความจริงเธอก็มีมุมที่อ่อนแอ
-ยูย จะเรียกว่านางรองก็ได้ เป็นผู้หญิงที่ดูร่าเริง สดใส เอาจริงเอาจังกับงานชอบการช่วยเหลือคนอื่น รักเพื่อน และเธอค่อนข้างเป็นคนสบายๆ จนโดนฮาจิมังบ่น เธอมักจะสังเกตปฏิกริยาระหว่างฮาจิมังกับยูกิโนะเสมอ และถ้าดูดีๆ เหมือนเธอจะรู้สึกดีต่อพระเอกมาตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้ว ไม่ได้รังเกียจพระเอกแบบคนอื่น อาจจะเพราะเรื่องที่พระเอกเคยช่วยหมาของเธอไม่ให้โดนรถยูกิโนะเหยียบ ยิ่งมาอยู่ร่วมกันจนสนิทแล้วมันไม่แปลกที่จะเป็นแบบนี้
ยุยอาจจะดูเป็นคนใจดีเธอก็มีมุมเห็นแก่ตัวเหมือนกัน เรียกว่าตรงข้ามกับยูกิโนะ แต่พวกเธอทั้งคู่ก็รักกันมากๆ

รีวิว - ในซีซั่นแรกก็เกือบเป็นคอมมาดี้ปัญหาชีวิตสังคมในโรงเรียนทั่วๆ ไปตามสูตร งานภาพงั้นๆ แต่พอซีซั่นสองเท่านั้นแหละนอกจากเรื่องภาพสวยขึ้นมากแล้ว ด้านการเล่ามันขยี้ดราม่าเรื่องความสัมพันธ์ไปสุดจนเกิดเป็นความรู้สึก อึดอัด กระอักกระอ่วน เพราะทั้งสามตัวละครมันรู้ตัวเองดีว่ากำลังอยู่ในสภาวะแบบไหน แต่ไม่มีใครกล้าพูดกันตรงๆ อ้อมค้อม เปรียบเปรย สำบัดสำนวน เพราะถ้าพูดตรงๆ มันจะต้องมีคนเจ็บปวด ตรงนี้ขอตินิดหนึ่งว่าวิธีพูดดูเกินเด็กม.ปลายไปนิด แต่การนำเสนอบรรยากาศกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกนี้มันช่วยทำให้ไม่รู้สึกน้ำเน่าเลย สำหรับอนิเมะแนวเลิฟคอมที่ปกติไม่ค่อยจะสมจริงเรื่องนี้มันกลับมีความสมจริงด้านอารมณ์ที่ซับซ้อนและไม่ชัดเจนของตัวละคร ท้ายซีซั่นสองเหมือนเป็นรถไฟเหาะแห่งอารมณ์ สภาวะสุญญากาศของสามตัวละครมันลากยาวไปยันซีซั่นสามแล้วจบลงแบบเพลย์เซฟซึ่งถือเป็นบทสรุปที่โอเคไม่ทำร้ายจิตใจคนดูหรือกองอวยจนเกินไป แต่ถ้าถามว่าชอบซีซั่นไหนสุดก็คงเป็นซีซั่นสอง

เพิ่มเติมเรื่องนี้มันแทบไม่มีฉากบอกรักตรงๆ และไม่มีฉากจูบเลยแต่มันก็โรแมนติกกว่าการแสดงความรักแบบหวือหวาซะอีก 


บางทีมีความอาร์ทหน่อยๆด้วยนะ