สำหรับเราคือตอนสมัยเรียนประถมมักจะถูกเพื่อนแกล้งรังแกมาตลอดค่ะ และมันฝังใจมาก ตอนเด็กจะไม่ค่อยอยากไปโรงเรียนเพราะเพื่อนชอบแกล้ง แต่ไม่เคยบอกพ่อแม่เลย เราก็อดทนมาตลอดจนทุกวันนี้โตแล้วนะคะ ทำงานก็มีเพื่อนร่วมงาน และมีวันนึงค่ะ ก็โดนเพื่อนแกล้งเหมือนในวัยเด็ก ซึ่งเพื่อนทุกคนไม่มีใครคิดว่าเราจะโกรธค่ะ(คือ เราเป็นคนอารมณ์ดี เฮฮาตลกขบขันอ่ะค่ะ) และเขาก็ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงมาก แต่คือจิงๆแล้วเราโกรธค่ะ โกรธมาก จนไม่อยากไปทำงานค่ะ แต่งานก็คือความรับผิดชอบก็ต้องไปค่ะ คือวันที่เราโดนแกล้งเราก็กลับบ้าน เล่าให้สามีฟังแล้วเราก็ร้องไห้ค่ะ สามีก็บอกว่าทำไมเราเหมือนเด็กจังเลย
วันต่อมาค่ะ เราก็ไปทำงานตามปกติ แต่ทั้งวันเราเกิดความระแวงค่ะ กลัวว่าเราจะโดนแกล้งอีก คือกลัวมากจนจิตตกเลยค่ะ เราก็คิดพวงอยู่แต่กับเรื่องเดียว อยู่ๆฉุกนึกขึ้นได้ มันเหมือนกับเหตุการณ์ในวัยเด็กเลยค่ะ เราเลยโทรหาสามีและเล่าให้สามีฟังอีก ว่าเรื่องแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นในช่วงวัยเด็กของเรา (ซึ่งเราเคยเล่าให้เขาฟังมากก่อนแล้ว ตั้งแต่คบกันใหม่ๆ) สามีก็จำได้ และเขาก็บอกว่ามิน่าถึงทำให้เราคิดเป็นเรื่องซีเรียสขนาดนี้ คือเราเครียดจนนอนไม่หลับ ร้องไห้ และระแวงอยู่ตลอดเวลาอ่ะค่ะ
มีใครพอให้คำแนะนำเราได้มั้ยคะ หรือเราควรไปพบจิตแพทย์ดีคะ เราคิดมากจนเราคิดว่าตัวเองกำลังเป็นโรคซึมเศร้าอ่ะค่ะ