สวัสดีค่ะ ขอเล่าเลยนะคะ จริงๆแรกเริ่มเลย เป็นคนง่ายๆตลก ไม่โกรธง่าย เข้ากับเพื่อนได้ทุกแบบ อย่างตอนม.ต้นก็สนิทกับเพื่อนในห้องนอกกลุ่มหลายคนมากค่ะ ไม่เคยคิดว่าวันนึงจะต้องมานั่งคิดอะไรแบบนี้ จนขึ้นม.ปลายมา ก็มีปัญหากับกลุ่มนึงที่ค่อนข้างมีอิทธิพล ประมานว่าถ้ากลุ่มนั้นเกลียดใคร เพื่อนคนอื่นจะต้องเกลียดตาม ตอนนั้นคนที่เราไว้ใจหลายๆคนก็ไปอยู่ทีมนั้นค่ะ ตอนนั้นเหมือนทุกอย่างกดดัน บวกกับเราก็ไม่ใช่คนดีอะไร ตอนนั้นเราทำอะไรแย่ๆไปหลายอย่าง ก็ยิ่งเป็นที่นินทา แต่ก็ไม่ค่อยได้ตอบโต้เค้านะคะ เพราะรู้สึกว่านอกจากกลุ่มนั้นคนอื่นก็แฮปปี้ดี จนครั้งนึงเราเริ่มทำตัวแย่ๆหลายๆอย่าง ไม่ได้ร้ายแรงอะไรนะคะ ประมานว่าทำให้คนหมั่นไส้อะค่ะ ซึ่งเราไม่รู้ตัวเลย พอรู้ก็เริ่มแก้ไขตัวเอง จนตอนนี้พูดได้เต็มปากแล้วค่ะ ว่าแก้ไขจนหมดแล้ว แต่ไม่รู้สิคะ บางทีก็รู้สึกว่ามันสายไป ทุกคนเหมือนจะไม่ชอบเรา ซึ่งบางทียิ้มกว้างๆ แต่สายตาเหมือนฝืนๆ เราพยามทำตัวให้ธรรมดา เป็นคนธรรมดา ส่วนตัวรู้สึกว่าสบายใจแล้วนะคะ ในแบบที่ตัวเองเป็น คิดว่าไม่ปลุกความหมั่นไส้ในตัวใคร แต่เหมือนบางทีโชคก็ไม่ได้เข้าข้างเราหรอกค่ะ   ทุกวันนี้เราระแวงไปหมดแล้วค่ะ ทุกครั้งเวลาคุยกับเพื่อน เรานึกในใจเสมอ ว่าเค้าคิดอย่างที่พูดรึป่าว เราเหนื่อยแล้วค่ะ แต่ไม่ปฏิเสธว่าทุกอย่างดีขึ้น หลังจากเราพยามแก้ไขปรับปรุงข้อเสีย แต่เราก็ไม่โทษใครหรอกค่ะ เราคิดเสมอว่า ต้นเหตุคงเป็นเพราะเราเอง )