" ไอ้ไข่คาเวียร์นี่ รสชาติมันเป็นยังไงนะคุณ "
เสียงถามเบาๆตอนที่เราสองคนกำลังหม่ำข้าวเย็นกันตุ้ยๆด้วยความหิวโหยในห้องอาหารของโรงแรมเล็กๆในเมืองที่เปลี่ยวร้างชาวต่างชาติแห่งหนึ่งในอิหร่าน
ฉันเหลือบตามองเพื่อนร่วมงาน ไม่แน่ใจว่าทำตาเหล่ๆใส่ด้วยหรือเปล่า
เพื่อนคนนี้ เคยมีหน้าที่การงานดีมากๆ ก่อนที่จะตัดสินใจลาออกจากงานมาทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ
ยังจำได้ดี ว่าเขาอยู่ในตำแห่งหน้าที่ ที่มีแต่คนเชิญไปดูงานต่างประเทศอยู่เป็นประจำ ยุโรป อเมริกา เขาไปมาหลายประเทศ และแต่ละครั้งก็ในฐานะลูกค้าของบริษัทใหญ่ๆ ที่มีงบประมาณด้านการเลี้ยงรับรองลูกค้าสูงมากนั้น แน่ล่ะ ทั้งที่พักและอาหารต้องถูกคัดสรรมาอย่างดี
ก็แล้วอย่างนั้น ตาหมอนี่จะไม่เคยกินคาเวียร์ได้ไง
" ถามทำไมเหรอเฮีย "
" พอดีนึกขึ้นได้ ว่าคุณเคยบอกว่าอิหร่านมีไข่ปลาคาเวียร์ "
" คาเวียร์ เรียกว่าคาเวียร์ค่ะ..." ตอบเบาๆก่อนจะหม่ำข้าวอีกคำ " คาเวียร์คือไข่ปลาปรุงรสล่ะนะเฮีย ถ้าของแท้ อย่างที่เขาเรียก True caviar มันก็ต้องมาจากปลาสเตอเจี้ยน (sturgeon) ซึ่งที่อิหร่านนี่มีเยอะ ดังมาก จำที่เรามาอิหร่านกันครั้งแรกได้ไหมเฮีย ตอนนั้นเราได้ขึ้นไปทางเหนือ ไปถึงแถบทะเลสาปแคสเปี้ยนอ่ะ (Caspian Sea ) "
" อืมห์ จำได้ "
" นั่นล่ะเฮีย ตอนนั้นเรายังได้กินเมนูปลาสเตอเจี้ยนกันเลย "
" ผมจำได้ว่ากินแต่เนื้อปลา แล้วไข่มัน เราได้กินกันรึเปล่า "
" โอ้ยยยย " ฉันร้องออกมาเบาๆ " ไม่ได้กินหรอก แพงจะตาย"
" รสชาติมันเป็นยังไงนะ "
" ก็ไข่ปลานั่นล่ะ รสแบบไข่ปลาเลย ดิบๆเค็มๆ"
" พูดซะหมดราคา " เสียงเพื่อนบ่นเบาๆ ทำเอาฉันต้องตั้งหลักใหม่
" เอ๊า พูดให้แพงก็ได้ หลับตาก่อนเฮีย ไม่ต้องมองหน้าชั้น เดี๋ยวมันแพงไม่พอ "
อดหัวเราะไม่ได้ล่ะค่ะ ตอนนั้นน่ะ จำได้ว่าตั้งท่าจะร่ายมนต์ เผื่อจะดลใจให้เพื่อนผู้กระเป๋าหนักอยากกิน จะได้มีเอี่ยวด้วยสักคำสองคำ
ก็ โธ่ คุณคะ ไช่ปลาอะไรนั่นน่ะ มันแพงเหลือใจเลยนะ หนอนฯเคยได้ชิมมาบ้าง ก็จากการ ' กินฟรี 'ทั้งนั้น ยังจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยแบกเป้ไปรัสเซียแล้วหมายมั่นปั้นมือว่าจะซื้อกินเองสักกระป๋อง แต่พอเจอราคาก็ต้องถอย หลังๆมานี่มีเหตุให้ต้องได้สัญจรมาอิหร่านเป็นระยะ ก็ได้เห็นเจ้าคาเวียร์บรรจุกระป๋องเล็กๆขนาด 50 กรัม นอนอ้างว้างวังเวงอยู่ในตู้โชว์ที่ร้านค้าปลอดภาษีในสนามบิน แต่ไม่เห็นตอนมีคนซื้อสักคน ก็สนนราคามันน้อยเสียที่ไหน กระป๋องละเฉียดหมื่นขึ้นไปถึงเกินหมื่นบาท
" คาเวียร์ สัมผัสความลึกล้ำจากท้องทะเลลึก " ร่ายได้แค่นี้ก็ต้องหยุดหัวเราะ เห็นเพื่อนมองหน้ายิ้มๆ ไม่เป็นไรๆ เพื่อนคนนี้คุ้นกันดีมากพอที่เราจะสนุกจะตลกแค่ไหนก็ได้ ดูเหมือนเพื่อนจะชอบเสียด้วยนะ
" เอ๊า เฮีย ก็ของมันแพง เวลาจะกินก็เลยทำให้มันเว่อร์ๆเข้าไว้ เอาใส่ปากก็ละเลียดๆไป แบบ ดื่มด่ำๆอ่ะเฮีย"
" ผมว่า เรามาลองหาไอ้เจ้า ' ความลึกล้ำจากท้องทะเลลึก ' มากินกันดีกว่า "
" เอางั้นเลยเหรอเฮีย แพงนา " คนกินได้แต่ไม่อยากจ่ายแพงคิดหนัก
" อยากลอง ไม่แน่ใจ ผมอาจจะเคยกินแต่จำไม่ได้มั้ง แล้วคุณว่าของอิหร่านที่แพงมากนี่ มันเพราะอะไรหรือ หรือว่าดีที่สุดในโลก "
" ดีที่สุดไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นหนึ่งในคาเวียร์ที่แพงที่สุดล่ะเฮีย"
เชื่อไหมคะคุณ
พูดวันนี้ พรุ่งนี้มาเลยค่ะ
.............................
.............................
ฉันกับเพื่อน นั่งอยู่เบาะหลังของรถตรวจการณ์คันโต ได้ยินเสียงคนขับพูดฟาร์ซีเบาๆ ก่อนที่คนนั่งข้างจะหันมาถามเป็นภาษาอังกฤษ " คุณชอบคาเวียร์ไหม? "
" คาเวียร์หรือคะ แพงค่ะ " ฉันตอบไม่ตรงคำถาม แต่ได้เสียงหัวเราะเบาๆกลับมา เสียงเจ้าภาพถามซ้ำว่าฉันอยากกินคาเวียร์ไหม พรุ่งนี้เขาจะจัดให้
ด้วยเหตุที่รู้ว่าราคาแพงนัก ด้วยความเกรงใจจึงปฏิเสธไป แต่ดูเหมือนฝ่ายเจ้าภาพจะไม่สน ถามซ้ำมาว่า เอามื้อไหนดี เช้า หรือ กลางวัน
คุณพระ!
เอาจริงใช่ไหมเนี่ย คนขี้เกรงใจเผลอตอบไป ว่าเคยแต่กินแบบจัดมาเป็นของว่าแบบคานาเป้ หรือเสิร์ฟตอนมื้อค่ำ ไม่เคยกินมื้อเช้าสักที
เข้าทางเลยค่ะ (ทางหนอนฯนะคะ) ฝ่ายเจ้าภาพบอก งั้นเอาเป็นมื้อเย็นละกัน พรุ่งนี้นะ คืนสุดท้ายก่อนพวกเราบินกลับไทยพอดี
ตอนค่ำของคืนสุดท้ายในอิหร่านสำหรับทริปนี้ หนอนฯกับเพื่อนถูกพาเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง เสียงคนพามาบอกว่า เรามากินกันที่บ้านดีกว่า เจ้าของบ้านเป็นชายหนุ่มที่เราคุ้นเคยด้วยเจอกันมาหลายครั้ง เขาพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ฝีไม้ลายมือด้านการทำอาหารนั้นยอดเยี่ยม หนอนฯกับเพื่อนเคยได้ชิมอาหารพื้นเมืองฝีมือเขามาแล้วครั้งหนึ่ง สำหรับวันนี้เจ้าบ้านพาเดินแวะที่แปลงผักสวนครัวเล็กๆหน้าบ้าน เพื่อเก็บสะระแหน่และใบผักอีกอย่างที่หน้าตาและรสชาติเหมือนโหระพาผสมแมงลัก
เสียงอธิบายเบาๆ ว่าจะเอาไปกินกับคาเวียร์
เข้าบ้านมาได้ หนอนฯกุลีกุจอปูผ้าพลาสติกผืนบางที่เจ้าบ้านส่งให้
คนที่นี่ นิยมนั่งรับประทานอาหารกับพื้น นั่งบนพื้นที่ปูด้วยพรมเปอร์เซีย และใช้ผ้าพลาสติกแบบบางๆ เอามาปูรองกันเปื้อน โดยพลาสติกนี้จะเก็บทิ้งไปหลังการมื้ออาหารสิ้นสุดลง
เจ้าภาพหมายเลขหนึ่งถือกระป๋องขนาดเล็กในมือ แล้วเปิดออก ในขณะที่คนอื่นๆเอาเครื่องเคียงมาทยอยวาง
สองตาขอหนอนฯจ้องเป๋งอยู่ที่กระป๋อง อยากรู้จริงหนอ ว่าวันนี้จะได้ลิ้มรสคาเวียร์สีอะไร
กระป๋องเปิดออก หนอนฯมองเห็นเม็ดกลมๆสีเทาๆดำๆเป็นมันวาวอัดแน่นอยู่ในกระป๋อง สีเทาดำเม็ดเล็ก ดูเต่งตึง เป็นเงาใสสะท้อนแสงไฟ มองดูคล้ายง่ายที่จะเขี่ยเจ้าไข่ปลาเม็ดเทาๆดำๆนี่ออกมานับเล่น
เบลูก้า!
สีแบบนี้ นี่มัน Beluga caviar เลยนะนั่น
..... คาเวียร์ไร้วอดก้า .....
เสียงถามเบาๆตอนที่เราสองคนกำลังหม่ำข้าวเย็นกันตุ้ยๆด้วยความหิวโหยในห้องอาหารของโรงแรมเล็กๆในเมืองที่เปลี่ยวร้างชาวต่างชาติแห่งหนึ่งในอิหร่าน
ฉันเหลือบตามองเพื่อนร่วมงาน ไม่แน่ใจว่าทำตาเหล่ๆใส่ด้วยหรือเปล่า
เพื่อนคนนี้ เคยมีหน้าที่การงานดีมากๆ ก่อนที่จะตัดสินใจลาออกจากงานมาทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ
ยังจำได้ดี ว่าเขาอยู่ในตำแห่งหน้าที่ ที่มีแต่คนเชิญไปดูงานต่างประเทศอยู่เป็นประจำ ยุโรป อเมริกา เขาไปมาหลายประเทศ และแต่ละครั้งก็ในฐานะลูกค้าของบริษัทใหญ่ๆ ที่มีงบประมาณด้านการเลี้ยงรับรองลูกค้าสูงมากนั้น แน่ล่ะ ทั้งที่พักและอาหารต้องถูกคัดสรรมาอย่างดี
ก็แล้วอย่างนั้น ตาหมอนี่จะไม่เคยกินคาเวียร์ได้ไง
" ถามทำไมเหรอเฮีย "
" พอดีนึกขึ้นได้ ว่าคุณเคยบอกว่าอิหร่านมีไข่ปลาคาเวียร์ "
" คาเวียร์ เรียกว่าคาเวียร์ค่ะ..." ตอบเบาๆก่อนจะหม่ำข้าวอีกคำ " คาเวียร์คือไข่ปลาปรุงรสล่ะนะเฮีย ถ้าของแท้ อย่างที่เขาเรียก True caviar มันก็ต้องมาจากปลาสเตอเจี้ยน (sturgeon) ซึ่งที่อิหร่านนี่มีเยอะ ดังมาก จำที่เรามาอิหร่านกันครั้งแรกได้ไหมเฮีย ตอนนั้นเราได้ขึ้นไปทางเหนือ ไปถึงแถบทะเลสาปแคสเปี้ยนอ่ะ (Caspian Sea ) "
" อืมห์ จำได้ "
" นั่นล่ะเฮีย ตอนนั้นเรายังได้กินเมนูปลาสเตอเจี้ยนกันเลย "
" ผมจำได้ว่ากินแต่เนื้อปลา แล้วไข่มัน เราได้กินกันรึเปล่า "
" โอ้ยยยย " ฉันร้องออกมาเบาๆ " ไม่ได้กินหรอก แพงจะตาย"
" รสชาติมันเป็นยังไงนะ "
" ก็ไข่ปลานั่นล่ะ รสแบบไข่ปลาเลย ดิบๆเค็มๆ"
" พูดซะหมดราคา " เสียงเพื่อนบ่นเบาๆ ทำเอาฉันต้องตั้งหลักใหม่
" เอ๊า พูดให้แพงก็ได้ หลับตาก่อนเฮีย ไม่ต้องมองหน้าชั้น เดี๋ยวมันแพงไม่พอ "
อดหัวเราะไม่ได้ล่ะค่ะ ตอนนั้นน่ะ จำได้ว่าตั้งท่าจะร่ายมนต์ เผื่อจะดลใจให้เพื่อนผู้กระเป๋าหนักอยากกิน จะได้มีเอี่ยวด้วยสักคำสองคำ
ก็ โธ่ คุณคะ ไช่ปลาอะไรนั่นน่ะ มันแพงเหลือใจเลยนะ หนอนฯเคยได้ชิมมาบ้าง ก็จากการ ' กินฟรี 'ทั้งนั้น ยังจำได้ว่าครั้งหนึ่งเคยแบกเป้ไปรัสเซียแล้วหมายมั่นปั้นมือว่าจะซื้อกินเองสักกระป๋อง แต่พอเจอราคาก็ต้องถอย หลังๆมานี่มีเหตุให้ต้องได้สัญจรมาอิหร่านเป็นระยะ ก็ได้เห็นเจ้าคาเวียร์บรรจุกระป๋องเล็กๆขนาด 50 กรัม นอนอ้างว้างวังเวงอยู่ในตู้โชว์ที่ร้านค้าปลอดภาษีในสนามบิน แต่ไม่เห็นตอนมีคนซื้อสักคน ก็สนนราคามันน้อยเสียที่ไหน กระป๋องละเฉียดหมื่นขึ้นไปถึงเกินหมื่นบาท
" คาเวียร์ สัมผัสความลึกล้ำจากท้องทะเลลึก " ร่ายได้แค่นี้ก็ต้องหยุดหัวเราะ เห็นเพื่อนมองหน้ายิ้มๆ ไม่เป็นไรๆ เพื่อนคนนี้คุ้นกันดีมากพอที่เราจะสนุกจะตลกแค่ไหนก็ได้ ดูเหมือนเพื่อนจะชอบเสียด้วยนะ
" เอ๊า เฮีย ก็ของมันแพง เวลาจะกินก็เลยทำให้มันเว่อร์ๆเข้าไว้ เอาใส่ปากก็ละเลียดๆไป แบบ ดื่มด่ำๆอ่ะเฮีย"
" ผมว่า เรามาลองหาไอ้เจ้า ' ความลึกล้ำจากท้องทะเลลึก ' มากินกันดีกว่า "
" เอางั้นเลยเหรอเฮีย แพงนา " คนกินได้แต่ไม่อยากจ่ายแพงคิดหนัก
" อยากลอง ไม่แน่ใจ ผมอาจจะเคยกินแต่จำไม่ได้มั้ง แล้วคุณว่าของอิหร่านที่แพงมากนี่ มันเพราะอะไรหรือ หรือว่าดีที่สุดในโลก "
" ดีที่สุดไม่รู้ รู้แต่ว่าเป็นหนึ่งในคาเวียร์ที่แพงที่สุดล่ะเฮีย"
เชื่อไหมคะคุณ
พูดวันนี้ พรุ่งนี้มาเลยค่ะ
.............................
.............................
ฉันกับเพื่อน นั่งอยู่เบาะหลังของรถตรวจการณ์คันโต ได้ยินเสียงคนขับพูดฟาร์ซีเบาๆ ก่อนที่คนนั่งข้างจะหันมาถามเป็นภาษาอังกฤษ " คุณชอบคาเวียร์ไหม? "
" คาเวียร์หรือคะ แพงค่ะ " ฉันตอบไม่ตรงคำถาม แต่ได้เสียงหัวเราะเบาๆกลับมา เสียงเจ้าภาพถามซ้ำว่าฉันอยากกินคาเวียร์ไหม พรุ่งนี้เขาจะจัดให้
ด้วยเหตุที่รู้ว่าราคาแพงนัก ด้วยความเกรงใจจึงปฏิเสธไป แต่ดูเหมือนฝ่ายเจ้าภาพจะไม่สน ถามซ้ำมาว่า เอามื้อไหนดี เช้า หรือ กลางวัน
คุณพระ!
เอาจริงใช่ไหมเนี่ย คนขี้เกรงใจเผลอตอบไป ว่าเคยแต่กินแบบจัดมาเป็นของว่าแบบคานาเป้ หรือเสิร์ฟตอนมื้อค่ำ ไม่เคยกินมื้อเช้าสักที
เข้าทางเลยค่ะ (ทางหนอนฯนะคะ) ฝ่ายเจ้าภาพบอก งั้นเอาเป็นมื้อเย็นละกัน พรุ่งนี้นะ คืนสุดท้ายก่อนพวกเราบินกลับไทยพอดี
ตอนค่ำของคืนสุดท้ายในอิหร่านสำหรับทริปนี้ หนอนฯกับเพื่อนถูกพาเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง เสียงคนพามาบอกว่า เรามากินกันที่บ้านดีกว่า เจ้าของบ้านเป็นชายหนุ่มที่เราคุ้นเคยด้วยเจอกันมาหลายครั้ง เขาพูดอังกฤษไม่ได้ แต่ฝีไม้ลายมือด้านการทำอาหารนั้นยอดเยี่ยม หนอนฯกับเพื่อนเคยได้ชิมอาหารพื้นเมืองฝีมือเขามาแล้วครั้งหนึ่ง สำหรับวันนี้เจ้าบ้านพาเดินแวะที่แปลงผักสวนครัวเล็กๆหน้าบ้าน เพื่อเก็บสะระแหน่และใบผักอีกอย่างที่หน้าตาและรสชาติเหมือนโหระพาผสมแมงลัก
เสียงอธิบายเบาๆ ว่าจะเอาไปกินกับคาเวียร์
เข้าบ้านมาได้ หนอนฯกุลีกุจอปูผ้าพลาสติกผืนบางที่เจ้าบ้านส่งให้
คนที่นี่ นิยมนั่งรับประทานอาหารกับพื้น นั่งบนพื้นที่ปูด้วยพรมเปอร์เซีย และใช้ผ้าพลาสติกแบบบางๆ เอามาปูรองกันเปื้อน โดยพลาสติกนี้จะเก็บทิ้งไปหลังการมื้ออาหารสิ้นสุดลง
เจ้าภาพหมายเลขหนึ่งถือกระป๋องขนาดเล็กในมือ แล้วเปิดออก ในขณะที่คนอื่นๆเอาเครื่องเคียงมาทยอยวาง
สองตาขอหนอนฯจ้องเป๋งอยู่ที่กระป๋อง อยากรู้จริงหนอ ว่าวันนี้จะได้ลิ้มรสคาเวียร์สีอะไร
กระป๋องเปิดออก หนอนฯมองเห็นเม็ดกลมๆสีเทาๆดำๆเป็นมันวาวอัดแน่นอยู่ในกระป๋อง สีเทาดำเม็ดเล็ก ดูเต่งตึง เป็นเงาใสสะท้อนแสงไฟ มองดูคล้ายง่ายที่จะเขี่ยเจ้าไข่ปลาเม็ดเทาๆดำๆนี่ออกมานับเล่น
เบลูก้า!
สีแบบนี้ นี่มัน Beluga caviar เลยนะนั่น