เรายอมรับว่าเราเป็นคนเมืองคนหนึ่ง  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เมืองในที่นี้คือคนเหนือ
แม่เราเปนคนเหนือพ่อเป็นคนอิสาน แต่เราก็โตที่เหนือ พูดเมืองได้
แต่ว่าสำเนียงจะไม่ใช่เหนือแท้ๆ  และค่อนข้างจะเหมือนภาษาไทย
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้อย่าง  ทำไปเรื่อย    
เราพูด  ย่ะไปเรื่อย
คนเมือง  ย่ะไปเรื่อยไปเทื่อย  เป็นต้น

ทีนี้ พอเรามาอยู่มหาลัย แรกๆเราก็อู้เมืองใส่น่ะ  แต่รอบข้างมานี่ไทยหมดเลย
ก็ไม่รู้ช่วงไหน  เราก็เริ่มพูดไทยตาม  จนมันชินไปแล้ว กับเพื่อนสาขาเดียวกัน  เราจะพูดไทย
แต่กับเพื่อนม.ปลายที่เรียนที่เดียวกัน  เราจะอู้เมืองใส่

เราเคยพยายามอู้เมืองใส่เพื่อนหลายครั้งน่ะ  แรกๆ เพื่อนก็มองเราแปลกๆ  หัวเราะสำเนียงเราบ้าง  ถามว่าอายไหม  ก็ไม่น่ะที่จะอู้เมือง  
จนก็พูดไทยใส่เพื่อนเหมือนเดิม   เพราะมันชินมากกว่า  ก็พูดไทยใส่กันมาปีหล่ะ
จนมีเพื่อนคนหนึ่ง  เคยสนิทมากๆ  เอาเราไปนินทา ว่าเราสตอบ้าง  ที่พูดไทยใส่เพื่อนเพราะเราบ้าง
เราไม่ชอบเอามากๆ  ทั้งๆที่ถึงแม้เราจะพูดไทยหรือเมือง  เราก็ไม่เคยนินทาใคร  ว่าใครเสียๆหายๆ
เราเคยพยายามปรับตัวกับเรื่องนี้หลายครั้ง
เราควรทำอย่างไรดี
เหมือนง่ายน่ะ  ก็อู้เมืองใส่เขาสิ
แต่คนรอบข้างอ่ะ  เขาจะว่าเราหรือเปล่า  เรากลัวว่าทุกคนจะคิดว่าเราเป็นคน  ทั้งที่เราก็ไม่ใช่คนแบบนั้นอ่ะ