สวัสดีค่ะนี่คือกระทู้แรกของเรา รู้สึกอึดอัดเลยมาระบาย
เราในตอนเด็กเคยชอบเพื่อนคนหนึ่งค่ะ ตอนนั้นเรียนประถมอยู่ เขานั่งข้างๆเรา เขาชอบแกล้งเราประจำเลยค่ะแกล้งแบบการข่มกันอะค่ะ เช่น ให้เขียนงานให้บ้าง ล้อบ้าง ตามประสาเด็กในตอนนั้นค่ะ แต่เราชอบเขาอะค่ะ ไม่รู้ว่าทำไมชอบได้แต่ว่าชอบไปแล้ว หลังๆมาเขาก็ไม่แกล้งเหมือนแต่ก่อนมีหยอกล้อบ้างตามประสาเพื่อน เราก็ยิ่งชอบเขาไปเรื่อยๆ จนปิดเทอมเลื่อนชั้นเรียนแล้ว เราก็ไม่เห็นเขาอีกเลยอะค่ะ แต่ก็ไม่ได้กระวนกระวายตามหาอะไรเพราะตอนนั้นยังเด็ก แต่ก็ยังมีนึกถึงบ้างลึกๆ แล้วก็ชอบคนอื่นไปเรื่อยอะค่ะ(เราเป็นคนชอบคนง่ายมาก อาจจะเป็นเพราะอารมณ์ชั่ววูบและยังเด็ก)แต่ก็ชอบได้ไม่นานก็เลิกชอบ เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆแต่ลึกๆก็ยังนึกถึงเพื่อนคนนั้นอยู่และพยายามเลิกชอบ พอขึ้นม.ต้น เราก็ย้ายมาเรียนอีกโรงเรียนหนึ่งใกล้ๆกับโรงเรียนประถมเก่าค่ะ
วันหนึ่งเราก็รอวินกลับบ้านปกติละเห็นคนนั่งข้างหน้าเราเป็นเพื่อนคนนั้นค่ะ เรากับเขาก็มองหน้ากัน วินาทีนั้นเราแน่ใจเลยว่าคือเขาแน่ๆพอมองชุดก็เห็นเป็นโรงเรียนเดียวกัน