ตามความคิดเรา ถ้าคนเรารักกันจริง ทำไมต้องเลือกที่จะปล่อยมือกันตั้งแต่แรกล่ะ? ตั้งแต่เลิกกันจนตอนนี้ เราก็ไม่เคยเข้าใจเหตุผลข้อนี้มาตลอด
สวัสดี เราชื่อเอ (ขอใช้นามสมมตินะคะ เราอยากจะแชร์ประสบการ และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในหลายๆ ด้านนะ แต่เราไม่อยากให้มากระทบกับชีวิตส่วนตัวของเรากับคนที่เราเอ่ยถึงอ่ะ) บอกก่อนเลยว่าเราไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อนเลย คลุกคลีอยู่กับผู้หญิงด้วยกันซะส่วนใหญ่ แต่ก็พอมีเพื่อนผู้ชายบ้าง เรื่องมันเริ่มที่เราเลิกกับแฟนที่เป็นทอมได้สัก 3-4 เดือน เลยเฮิร์ทหลักอยู่ ออกเที่ยวทุกคืน เพราะไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวดึกๆ ไม่อยากร้องไห้ วันนั้นเราก็ไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อปกติ เราก็ได้เจอ "ที" ทีก็เข้ามาขอไลน์เรา คั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรายอมรับว่าเราก็ไม่ได้คุยกับทีคนเดียว เราคุยกับพี่เจอีกคนด้วย คุยกับทีเรื่อยๆ จนเดือนกว่าๆ คุยกันทุกวัน เขาเล่าให้เราฟังก่อนว่าเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ เรารับได้ไหม ส่วนตัวเราไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ ถึงทีจะลืมไม่ได้แต่ทีก็อยากจะเริ่มใหม่ เราเข้าใจในจุดนี้
จนวันนึง เราแกล้งทีเล่นว่าจะไปที่ห้องเขา แต่จริงๆ เราลงไปซื้อเหนียวหมูที่หน้า 7-11 เฉยๆ (เวลา 5 ทุ่ม) ทีคงตกใจนึกว่าเราจะเดินไปจริงๆ เพราะซอยหอเราอยู่ใกล้กันพอควร ทีก็ขี่รถมาหาเราที่หน้า 7-11 แล้วรับเราไปส่งที่หอเรา ระหว่างทางทีก็ถาม "แกจะไปห้องเค้าจริงป่ะ"
เอ : ไม่รู้ดิ (คือเราก็ชอบเขาอยู่อ่ะนะ ก็อยากจะให้ความสัมพันธ์มันคืบหน้า แต่ก็ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยนะ แบบอยากอยู่ด้วยเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องแบบนั้นป่ะวะ) แล้วทีก็เลี้ยวรถกลับไปที่ห้องที
คืนนั้นไม่มีไรเกิดขึ้นนะ เรานั่งดูเป็นต่อที่โซฟาด้วยกันเฉยๆ เรายังจำได้ดีว่าวันนั้นเป็นยังไง ทีลูบหัวเราแล้วบอกว่า "ไงเราอ่ะขี้อ้อนหรอหะ" แล้วเราก็ซบลงไหล่ท่ี แบบมันเข้าหากันโดยอัตโนมัติอ่ะ ทั้ง 2 ฝ่าย สักพักก่อนไปนอน คืนนั้นเรานอนกอดกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรเลย ทีให้เรานอนหนุนแขนทั้งคืนโดยที่ไม่บ่นเลยว่าปวดแขน เช้ามาเขาก็มาส่งเราที่หอเรา
หลังจากนั้น เราก็ไปอยู่ด้วยกันแบบนั้นหลายครั้ง เราก็ยังคุยกับพี่เจอยู่นะ แต่เริ่มห่างๆ ไม่ค่อยตอบพี่เขาบ้าง จนนานวันเข้าเราก็เริ่มงอแงกับที แบบเมื่อไหร่เขาจะชัดเจนกับเราสักที เพราะเขาไม่เคยพาเราไม่เจอเพื่อนเขาเลย มีหลายครั้งที่บังเอิญเจอกับเขาที่ร้านเหล้า พอเราจับแขนเขา เขาก็สะบัดออกเหมือนไม่อยากให้ใครเห็นว่าเรารู้จักกัน ไปไหนมาไหนก็เหมือนต้องระวังไม่ให้เพื่อนเขาเห็น เราเลยอึดอัด เลยมาลองคิดๆ ดูว่าเราจะเลือกเขาจริงหรอ คนนึงก็รักนะ อีกคนก็ดี ชัดเจนกับเรา วันนั้นเราเลยเลือกที่จะห่างทีออกไปแล้วเริ่มจริงจังกับพี่เจแทน เลือกคนที่เขาชัดเจนกับเราไว้ก่อนดีกว่า แต่พอทีรู้ว่าเราเลือกพี่เจ เขาก็ตามเรานะ แบบพยายามไลน์มา โทรมา ทั้งที่เราโทรไปเขาไม่เคยจะอยากคุย มาหาเรา บอกว่าอยากคุยด้วย เขาบอกว่าเขาก็รู้สึกกับเรานะ เพราะเวลาเรารักใคร มันต้องใช้เวลา เราบอกตรงๆ ว่าเรารักที แค่เขาบอกว่าเขารู้สึกกับเรา แค่นี้เราก็พร้อมจะเริ่มใหม่กับเขาแล้ว เราคิดว่าเราอาจจะต้องให้เวลาเขาหน่อย เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับพี่เจ พี่เขาก็เสียใจนะ เราก็เสียใจที่เป็นแบบนั้น แต่เราอยากเลือกอยู่กับคนที่เรารัก
แต่... อะไรๆ มันไม่ได้เป็นแบบที่คิดเลย ทีก็ยังเป็นที ที่ไม่เคยชัดเจน เรามาอยู่ด้วยกันที่ห้องทีบ่อยๆ หลายครั้งที่เราไปกินข้าวกันหรือขี่รถออกจากหอ ถ้าเจอเพื่อนที เราจะต้องเป็นฝ่ายหลบออกไป ต้องทำเหมือนว่าเราไม่ได้มาด้วยกัน ไม่รู้จักกัน ถ้ามีเพื่อนมาเคาะห้อง เราต้องเงียบ ห้ามให้เพื่อนรู้ว่าเราอยู่ในห้อง เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่ถ้าตัดเรื่องนี้ไป เวลาที่มีแค่เรา 2 คนมันดีมากเลยนะ เราแทบไม่ต้องพูดอะไรก็รู้ใจกัน เวลาเราทำงานพาร์ทไทม์เสร็จเขาก็รีบไลน์หาว่าอยู่ไหนนน รีบกลับมาได้แล้ว เวลาเราไม่สบายเขาก็คอยดูแล เวลาที่เรามีปัญหาเขาก็ช่วยเหลือตลอด เราเลยไม่คิดอะไรมากเรื่องที่เขาไม่ชัดเจน ทั้งๆ ที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ยังไม่เรียกว่าแฟน เราก็คิดว่าเราต้องให้เวลาเขาแหละ เขาอาจจะยังไม่พร้อม
จนวันนึง ...เราได้รู้ ว่าเขาไม่ได้มีแค่เราคนเดียว เพราะเราบังเอิญยืมคอมเขาทำงาน แล้วมันเด้งไปที่หน้า facebook มีแชทผู้หญิงเด้งขึ้นมาเต็มเลย... มันทำให้เรารู้ว่า อ๋ออ.. แบบนี้นี่เอง เราโกรธมากตอนนั้นคิดว่าเราจะออกไปจากชีวิตผู้ชายคนนี้ พอที พอเขารู้ว่าเรารู้ เขาก็รีบกลับมาที่ห้องทันที (ทีไปเรียน) เขากอดเราไว้แล้วบอกว่าขอโทษ ถ้าเรื่องไหนที่มันทำให้เราแย่ทั้งคู่เราอย่าพูดถึงมันเลยดีกว่าไหม อื้ม.. แค่นั้นมันก็ทำให้เรายอมให้อภัยเขาแล้ว รักมาก ยอมรับว่ารักจนไม่ลืมหูลืมตา
หลังจากนั้น เราก็อยู่ด้วยกันแบบนั้นมาตลอด ถึงเราจะรู้ว่าทีมีใครตลอด มีแอบไปหาผู้หญิงคนอื่นบ้าง ในวันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ยังคุยกับฟนเก่าบ้าง มาพูดเรื่องแฟนเก่าให้เราฟังบ้าง คนที่เขาคุยบางคน.. ก็เป็นเพื่อนกับเราบ้าง เราก็ทะเลาะเรื่องนี้กันหลายครั้ง ขอให้ทีเลิก เมื่อไหร่จะหยุดสักที แต่ถึงจะอยู่ด้วยกันแบบนั้น เราทำทุกอย่างเหมือนแฟนกันค่ะ อยู่ด้วยกัน ทำกับข้าวด้วยกัน ลำบากก็ลำบากพร้อมกัน เวลามีก็แชร์กัน คอยดูแลเรื่องห้อง เสื้อผ้า ให้กันตลอด เขาก็ดูแลเราดีนะ ไปทำบุญวันเกิดด้วยกัน แต่มันมีแค่ 2 เรื่องที่ทำให้เราร้องไห้มาตลอด คือ 1. เขาไม่ชัดเจน ไม่ให้สถานะที่แน่นอนกับเรา 2.เขาเจ้าชู้ แต่ทำไงได้อ่ะ เราก็รักเขาไปแล้ว เราก็พยายามออกมานะ เพราะรู้ตัวว่ามันไม่โอเคแล้วแบบนี้ เวลามีคนมาคุยด้วย เราก็เปิดใจคุยกับเขา หวังแค่ว่าจะมีสักคนที่ทำให้เรากล้าจะออกจากตรงนี้ แต่ก็เท่านั้น.. ไม่มีใครเลยที่จะสำคัญกว่าที
เวลาผ่านไป เราทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงบ่อยขึ้น เพราะเราชอบแอบเข้าไปดูโททรศัพท์เขา แล้วจะรู้ตลอดว่าเขามีใคร ไปหาใคร หรือกับใครที่เขาคุยแบบลึกซึ่ง เรารู้สึกนะ ว่าตลอดเวลาที่เขาอยู่กับเรา เขายังมองหาใครคนนึงที่เขาอยากจะจริงจังด้วยตลอด แต่คนนั้นแค่ไม่ใช่เรา เราอาจจะเป็นคนที่อยู่กับเขาจนกว่าวันนึงที่เขาเจอใคร วันนั้นเขาถึงจะทิ้งเราจริงๆ
และมันก็ใช่จริงๆ...
เราไปฝึกงานที่อื่น ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เราก็พยายามไปหาเขาบ่อยๆ นะ เพราะคิดถึง อยากดูแล เวลาเขาป่วยเราไม่คิดเลย เลิกงานเสร็จตรงดิ่งไปหาเลย อยากไปดูแล แต่พอนานๆ เข้าเขาไม่อยากให้เราไป ชอบตะคอกใส่บ้าง เข้าใจนะ อาจจะเครียดจากงาน หรือที่เรียน หรือหลายๆ เรื่อง แต่พอเขาพูดว่าไม่ต้องการเราแล้ว เราเลยพยายามเดินออกมา พยายามอยู่กับเพื่อน ไม่ไปสนใจ ถามว่าร้องไห้ไหม ทุกวัน 5555 กลายเป็นคนหน้าตายิ้มแย้มแต่มันกลับดูเศร้า (ตามที่หลายคนทักอ่ะนะ) วันนึงพี่เจกลับมา.. เราก็นึกเสียใจนะ ที่เคยทำให้พี่เขาเสียใจ ทั้งที่เขาก็ชัดเจนกับเราดี เราเลยลองกลับไปคุยกับพี่เจ คราวนี้พี่เจพาเราไปกินข้าวกับครอบครัวเขา ดูแลเราดีมาก แต่เขาก็ยังคงระแวงเรา เพราะเราเคยทำให้เขาเสียใจแหละเราเข้าใจ
พอทีรู้ว่าเราคบกับพี่เจ ...ทีก็กลับมา ทั้งๆ เขาร้องไห้.. แล้วบอกว่ารักเรา เราโคตรเจ็บเลย ในหัวมันตีกันไปหมด ทีเป็นคนปากแข็ง ที่ไม่ยอมพูดคำว่ารักง่ายๆ อยู่ด้วยกันมา 1 ปี เราไม่เคยเห็นน้ำตาเขาเลยสักครั้ง มันทำให้เราสับสนมาก แต่ก็พยายามที่จะมั่นคงกับพี่เจ เพราะเราเลือกแล้ว แต่.. พี่เจชวนเราไปนอนที่บ้าน เราก็ไม่ไป เพราะเราเพิ่งคบกันได้ 1 อาทิตย์เอง แล้วไปกลับๆ ก็ลำบากอ่ะ พี่เขาก็ทะเลาะกับเรา หาเรื่องเลิกซะงั้น เป็นงั้นไป ทีก็บอกไม่อยากให้เราคบกับคนนี้ ดูเหมือนเขาชอบพูดจาไม่ให้เกียร์ติเรา
นั้นแหละ เรากลับไปหาทีอีกครั้ง ... แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน เรากลับไปคบกันเหมือนเดิม สถานะก็ยังไม่ได้เรียกว่าแฟนเหมือนเดิม ... สักพัก ผ่านไปอีกเกือบ 1 เดือน เรากลับมาอยู่กับที วันแรกที่เรามาถึงห้องเขา เราหอบแมวมาด้วย โน๊ตบุ๊คมาทำงานด้วย เสื้อผ้านิดหน่อย แต่ทีบอกมีเรื่องจะคุย ทีบอกว่า "เอ คือตอนนี้ เค้ามีคนที่คิดว่าจะจริงจังด้วยแล้วอ่ะ"
ช็อคค่ะ เจ็บมาก ในใจคิด ขนของมาก็เยอะ เหนื่อย ทำไม_งไม่บอกก่อนที่ ูจะมาวะะ!!! ถามว่าร้องไห้ไหม หนักค่ะ
ทีบอกตามตรงว่า "เค้ารักแกนะ บอกตรงๆ เลยจะว่าเค้าเห็นแก่ตัวก็ได้ ใจนึงเค้าอยากให้แกรอนะ แต่ก็จะไม่บอกให้รอหรอก รู้ว่ามันไม่ควร"
แล้วเราบังเอิญไปรู้ว่าเขาไปรับไปส่งผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆ ที่เราก็อยู่ที่ห้อง เรากลับบ้านที่ตจว.เลยค่ะ กลับไปหาแม่ พักใจ แต่ก็ยังไม่หายเฮิร์ทหนัก เราไม่เข้าใจ โคตรไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่บอกว่ารักเรา เขาร้องไห้ด้วยนะ ที่รู้ว่าเราจะเลิกกันจริงๆ เขาบอกว่าเขารักเรา แต่เขาเลือกไปแล้ว เขาตัดสินใจไปแล้ว เขาเป็นคนที่ยึดมั่นกับคำพูดของตัวเองมาก ถ้าอะไรที่เขาทำไม่ได้เขาจะไม่พูดหรือสัญญาเด็ดขาด และเขาได้ดึงผู้หญิงอีกคนเข้ามาแล้ว เขาไม่อยากทำให้เขาเสียใจ แต่... ทำไมเราถึงต้องเป็นคนเสียใจล่ะ?
วันนึงเราเห็นเขาขี่รถซ้อนท้ายไปกับผู้หญิงคนนั้น เสียใจมากค่ะ และขาดสติ ยอมรับ
คือเราบอกเขาว่าเรามีธุระให้เขาพาไปทำ แต่จนแล้วจนรอด 1 ทุ่มเขายังไม่กลับห้อง เราเลยให้พี่พาไป แต่กลับเห็นเขาขี่รถไปกับผู้หญิงคนนั้น โคตรเจ็บ พอกลับไปห้องเรารัวเลยค่ะ ทั้งด่าทั้งตบ ขาดสติแล้วจริงๆ ยอมรับว่าวันนั้นไม่ไหวแล้ว เราแอดเฟสไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วโทรไป ให้เขาฟังเรื่องราวของเรากับทีทั้งหมด วันนั้นเอฟ (นามสมมติ) รู้เรื่องทุกอย่างค่ะ พอทีรู้ว่าเอฟรู้ ทีทรุดค่ะ.. เขาร้องไห้ เขาเหมือนคนหมดแรงจะทำอะไร เราเห็นแบบนั้นบอกตรงๆ ว่าเจ็บยิ่งกว่า..
เราเลยทำสิ่งที่แมงโคตรเสียศักดิ์ศรี คือขอร้องให้เอฟอยู่ข้างๆ ทีต่อไป เราจะเป็นคนเดินออกไปเอง ตอนแรกเอฟก็ไม่ยอม ไม่รับปาก เรารู้ค่ะผู้หญิงคนนั้นก็ดูเป็นคนดี เราเลยเลือกจะไปดีกว่า ไม่ไหวแล้ว...
"ถ้าเรารู้สึกต่อกันมากพอ สักวันเราจะกลับมาหากันอีก" "ถ้าเราใช่จริงๆ สักวันเราจะกลับมาหากัน"
นี่คือสิ่งที่ทีบอกเสมอ แต่เราไม่โอเคอ่ะ ยอมรับว่าเรารอเค้านะ แต่ใครจะรู้ว่าแต่ล่ะวันมันทรมานแค่ไหน กว่าจะถึงวันนั้น เราจะต้องอดทนแค่ไหน?
เราเลยเลือกที่จะไม่รอค่ะ เปิดใจคุยกับคนใหม่ ใช้ชีวิตตามแบบเรา พยายามไม่คิดถึง ลบเพื่อนในเฟส ลบเบอร์ บล็อกไลน์ แต่เชื่อไหม เราก็ยังจำเบอร์กับไปดีไลน์ทีได้อยู่ดี 55555
แต่.. ลืมลบไปจีกันค่ะ ผ่านไปสักพัก ก็นานอยู่ ทีทักมาค่ะ เหมือนเขาก็คอยติดตามเราในไอจี คอยห่วงเราตลอด ที่เรารู้สึกนะ เวลาเราท้อ เจอเรื่องหนักๆ แล้วอัพลงไอจี เขาก็จะอัพไอจีตัวเองเหมือนตอบโต้กันเป็นนัยๆ แต่เขาก็ยังรักกันกับผู้หญิงคนนั้นดีค่ะ
ล่าสุด เราป่วย เขาทักมาขอเรา ขอให้เราอนุญาตให้เขาดูแลได้ไหม เขาอยากเอาข้าวน้ำ ยา มาให้เรา ยอมรับตามตรงเลยว่าคิดถึงมาก อยากเจอ แต่ก็พยายามบอกปัดค่ะ จนสุดท้าย ก็แพ้ใจตัวเอง
ทันทีที่เจอกันอีกครั้งหลังจากเหตุการณ์นั้น ความรู้สึกเก่าๆ กลับมาค่ะ เขาก็บอกเสมอว่าเราสำคัญ เขาห่วง เขาไม่อยากให้เรามีใครนะ ห่วงว่าเราจะไปเจอใครที่ไม่ดี และต้องเสียใจ ตอนที่อยู่ด้วยกันอีก มันมีความสุขค่ะ แม้จะแค่ไม่กี่ชม. เขาก็เล่าเรื่องของเขาให้เราฟัง เราก็เล่าเรื่องของเราให้เขาฟัง มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนเดิม เขาบอกเสมอว่าเราคือคนที่เขาอยู่ด้วยล้วสบายใจที่สุด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ ไม่ต้องห่วงอะไรเลยถ้าอยู่กับเรา เราเป็นทุกอย่างสำหรับเขา เรามีความสุขนะ ที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็เศร้าที่เราเป็นได้แค่นี้ "เป็นทุกอย่าง ยกเว้นคนที่เขาเลือก"
ในระหว่างที่ทีเล่าเรื่องของเขาอยู่ มีประโยคนึงที่เขาหลุดออกมา "เค้าก็รู้ว่ามันไม่ควรนะ เพราะตอนนี้เค้าก็มีแฟนแล้ว" ...เราสะอึกค่ะ
ทีไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับใคร แม้แต่กับเรา ผู้หญิงคนนั้นที่เดินเข้ามาในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย ก็ได้สถานะนี้ไป ..เจ็บมากๆ บอกตรง น้ำตามาค่ะ ไม่ไหวแล้ว เราเลยตัดสินใจบอกทีไปว่า "เค้าว่าเราอย่าเจอกันอีกเลยนะ ถึงจะบังเอิญก็อย่าทักกันเลย แกเลือกที่จะเดินออกไปแล้ว อย่าหันหลังหลับมาเลย กลับมาในวันที่จะกลับมาจริงๆ ไม่ใช่แบบนี้ แต่เค้าไม่รับปากนะว่าถ้าถึงวันที่แกกลับมา เค้ายังจะอยู่ตรงนี้"
"อะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอนหรอกเอ ดูแลตัวเองดีๆนะอย่าให้ป่วย" คำพูดที่ทีทิ้งไว้ ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าคสรทำไง ฝากถึงผู้ชายหลายๆ คนนะคะ ชัดเจนเถอะ มันไม่ยากหรอก
"ถ้าเรารู้สึกต่อกันมากพอ สักวันเราจะกลับมาหากันอีก" คำนิยามนี้มันใช้ได้จริงด้วยหรอ ?
สวัสดี เราชื่อเอ (ขอใช้นามสมมตินะคะ เราอยากจะแชร์ประสบการ และแลกเปลี่ยนความคิดเห็นในหลายๆ ด้านนะ แต่เราไม่อยากให้มากระทบกับชีวิตส่วนตัวของเรากับคนที่เราเอ่ยถึงอ่ะ) บอกก่อนเลยว่าเราไม่เคยคบกับผู้ชายมาก่อนเลย คลุกคลีอยู่กับผู้หญิงด้วยกันซะส่วนใหญ่ แต่ก็พอมีเพื่อนผู้ชายบ้าง เรื่องมันเริ่มที่เราเลิกกับแฟนที่เป็นทอมได้สัก 3-4 เดือน เลยเฮิร์ทหลักอยู่ ออกเที่ยวทุกคืน เพราะไม่อยากอยู่ห้องคนเดียวดึกๆ ไม่อยากร้องไห้ วันนั้นเราก็ไปเที่ยวร้านเหล้ากับเพื่อปกติ เราก็ได้เจอ "ที" ทีก็เข้ามาขอไลน์เรา คั้งแต่นั้นเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เรายอมรับว่าเราก็ไม่ได้คุยกับทีคนเดียว เราคุยกับพี่เจอีกคนด้วย คุยกับทีเรื่อยๆ จนเดือนกว่าๆ คุยกันทุกวัน เขาเล่าให้เราฟังก่อนว่าเขายังลืมแฟนเก่าไม่ได้นะ เรารับได้ไหม ส่วนตัวเราไม่ได้คิดมากเรื่องนี้ ถึงทีจะลืมไม่ได้แต่ทีก็อยากจะเริ่มใหม่ เราเข้าใจในจุดนี้
จนวันนึง เราแกล้งทีเล่นว่าจะไปที่ห้องเขา แต่จริงๆ เราลงไปซื้อเหนียวหมูที่หน้า 7-11 เฉยๆ (เวลา 5 ทุ่ม) ทีคงตกใจนึกว่าเราจะเดินไปจริงๆ เพราะซอยหอเราอยู่ใกล้กันพอควร ทีก็ขี่รถมาหาเราที่หน้า 7-11 แล้วรับเราไปส่งที่หอเรา ระหว่างทางทีก็ถาม "แกจะไปห้องเค้าจริงป่ะ"
เอ : ไม่รู้ดิ (คือเราก็ชอบเขาอยู่อ่ะนะ ก็อยากจะให้ความสัมพันธ์มันคืบหน้า แต่ก็ไม่ได้คิดเรื่องนั้นเลยนะ แบบอยากอยู่ด้วยเฉยๆ ไม่จำเป็นต้องมีเรื่องแบบนั้นป่ะวะ) แล้วทีก็เลี้ยวรถกลับไปที่ห้องที
คืนนั้นไม่มีไรเกิดขึ้นนะ เรานั่งดูเป็นต่อที่โซฟาด้วยกันเฉยๆ เรายังจำได้ดีว่าวันนั้นเป็นยังไง ทีลูบหัวเราแล้วบอกว่า "ไงเราอ่ะขี้อ้อนหรอหะ" แล้วเราก็ซบลงไหล่ท่ี แบบมันเข้าหากันโดยอัตโนมัติอ่ะ ทั้ง 2 ฝ่าย สักพักก่อนไปนอน คืนนั้นเรานอนกอดกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรเลย ทีให้เรานอนหนุนแขนทั้งคืนโดยที่ไม่บ่นเลยว่าปวดแขน เช้ามาเขาก็มาส่งเราที่หอเรา
หลังจากนั้น เราก็ไปอยู่ด้วยกันแบบนั้นหลายครั้ง เราก็ยังคุยกับพี่เจอยู่นะ แต่เริ่มห่างๆ ไม่ค่อยตอบพี่เขาบ้าง จนนานวันเข้าเราก็เริ่มงอแงกับที แบบเมื่อไหร่เขาจะชัดเจนกับเราสักที เพราะเขาไม่เคยพาเราไม่เจอเพื่อนเขาเลย มีหลายครั้งที่บังเอิญเจอกับเขาที่ร้านเหล้า พอเราจับแขนเขา เขาก็สะบัดออกเหมือนไม่อยากให้ใครเห็นว่าเรารู้จักกัน ไปไหนมาไหนก็เหมือนต้องระวังไม่ให้เพื่อนเขาเห็น เราเลยอึดอัด เลยมาลองคิดๆ ดูว่าเราจะเลือกเขาจริงหรอ คนนึงก็รักนะ อีกคนก็ดี ชัดเจนกับเรา วันนั้นเราเลยเลือกที่จะห่างทีออกไปแล้วเริ่มจริงจังกับพี่เจแทน เลือกคนที่เขาชัดเจนกับเราไว้ก่อนดีกว่า แต่พอทีรู้ว่าเราเลือกพี่เจ เขาก็ตามเรานะ แบบพยายามไลน์มา โทรมา ทั้งที่เราโทรไปเขาไม่เคยจะอยากคุย มาหาเรา บอกว่าอยากคุยด้วย เขาบอกว่าเขาก็รู้สึกกับเรานะ เพราะเวลาเรารักใคร มันต้องใช้เวลา เราบอกตรงๆ ว่าเรารักที แค่เขาบอกว่าเขารู้สึกกับเรา แค่นี้เราก็พร้อมจะเริ่มใหม่กับเขาแล้ว เราคิดว่าเราอาจจะต้องให้เวลาเขาหน่อย เราเลยตัดสินใจจบความสัมพันธ์กับพี่เจ พี่เขาก็เสียใจนะ เราก็เสียใจที่เป็นแบบนั้น แต่เราอยากเลือกอยู่กับคนที่เรารัก
แต่... อะไรๆ มันไม่ได้เป็นแบบที่คิดเลย ทีก็ยังเป็นที ที่ไม่เคยชัดเจน เรามาอยู่ด้วยกันที่ห้องทีบ่อยๆ หลายครั้งที่เราไปกินข้าวกันหรือขี่รถออกจากหอ ถ้าเจอเพื่อนที เราจะต้องเป็นฝ่ายหลบออกไป ต้องทำเหมือนว่าเราไม่ได้มาด้วยกัน ไม่รู้จักกัน ถ้ามีเพื่อนมาเคาะห้อง เราต้องเงียบ ห้ามให้เพื่อนรู้ว่าเราอยู่ในห้อง เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆ แต่ถ้าตัดเรื่องนี้ไป เวลาที่มีแค่เรา 2 คนมันดีมากเลยนะ เราแทบไม่ต้องพูดอะไรก็รู้ใจกัน เวลาเราทำงานพาร์ทไทม์เสร็จเขาก็รีบไลน์หาว่าอยู่ไหนนน รีบกลับมาได้แล้ว เวลาเราไม่สบายเขาก็คอยดูแล เวลาที่เรามีปัญหาเขาก็ช่วยเหลือตลอด เราเลยไม่คิดอะไรมากเรื่องที่เขาไม่ชัดเจน ทั้งๆ ที่เป็นแบบนี้ แต่ก็ยังไม่เรียกว่าแฟน เราก็คิดว่าเราต้องให้เวลาเขาแหละ เขาอาจจะยังไม่พร้อม
จนวันนึง ...เราได้รู้ ว่าเขาไม่ได้มีแค่เราคนเดียว เพราะเราบังเอิญยืมคอมเขาทำงาน แล้วมันเด้งไปที่หน้า facebook มีแชทผู้หญิงเด้งขึ้นมาเต็มเลย... มันทำให้เรารู้ว่า อ๋ออ.. แบบนี้นี่เอง เราโกรธมากตอนนั้นคิดว่าเราจะออกไปจากชีวิตผู้ชายคนนี้ พอที พอเขารู้ว่าเรารู้ เขาก็รีบกลับมาที่ห้องทันที (ทีไปเรียน) เขากอดเราไว้แล้วบอกว่าขอโทษ ถ้าเรื่องไหนที่มันทำให้เราแย่ทั้งคู่เราอย่าพูดถึงมันเลยดีกว่าไหม อื้ม.. แค่นั้นมันก็ทำให้เรายอมให้อภัยเขาแล้ว รักมาก ยอมรับว่ารักจนไม่ลืมหูลืมตา
หลังจากนั้น เราก็อยู่ด้วยกันแบบนั้นมาตลอด ถึงเราจะรู้ว่าทีมีใครตลอด มีแอบไปหาผู้หญิงคนอื่นบ้าง ในวันที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน ยังคุยกับฟนเก่าบ้าง มาพูดเรื่องแฟนเก่าให้เราฟังบ้าง คนที่เขาคุยบางคน.. ก็เป็นเพื่อนกับเราบ้าง เราก็ทะเลาะเรื่องนี้กันหลายครั้ง ขอให้ทีเลิก เมื่อไหร่จะหยุดสักที แต่ถึงจะอยู่ด้วยกันแบบนั้น เราทำทุกอย่างเหมือนแฟนกันค่ะ อยู่ด้วยกัน ทำกับข้าวด้วยกัน ลำบากก็ลำบากพร้อมกัน เวลามีก็แชร์กัน คอยดูแลเรื่องห้อง เสื้อผ้า ให้กันตลอด เขาก็ดูแลเราดีนะ ไปทำบุญวันเกิดด้วยกัน แต่มันมีแค่ 2 เรื่องที่ทำให้เราร้องไห้มาตลอด คือ 1. เขาไม่ชัดเจน ไม่ให้สถานะที่แน่นอนกับเรา 2.เขาเจ้าชู้ แต่ทำไงได้อ่ะ เราก็รักเขาไปแล้ว เราก็พยายามออกมานะ เพราะรู้ตัวว่ามันไม่โอเคแล้วแบบนี้ เวลามีคนมาคุยด้วย เราก็เปิดใจคุยกับเขา หวังแค่ว่าจะมีสักคนที่ทำให้เรากล้าจะออกจากตรงนี้ แต่ก็เท่านั้น.. ไม่มีใครเลยที่จะสำคัญกว่าที
เวลาผ่านไป เราทะเลาะกันเรื่องผู้หญิงบ่อยขึ้น เพราะเราชอบแอบเข้าไปดูโททรศัพท์เขา แล้วจะรู้ตลอดว่าเขามีใคร ไปหาใคร หรือกับใครที่เขาคุยแบบลึกซึ่ง เรารู้สึกนะ ว่าตลอดเวลาที่เขาอยู่กับเรา เขายังมองหาใครคนนึงที่เขาอยากจะจริงจังด้วยตลอด แต่คนนั้นแค่ไม่ใช่เรา เราอาจจะเป็นคนที่อยู่กับเขาจนกว่าวันนึงที่เขาเจอใคร วันนั้นเขาถึงจะทิ้งเราจริงๆ
และมันก็ใช่จริงๆ...
เราไปฝึกงานที่อื่น ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว แต่เราก็พยายามไปหาเขาบ่อยๆ นะ เพราะคิดถึง อยากดูแล เวลาเขาป่วยเราไม่คิดเลย เลิกงานเสร็จตรงดิ่งไปหาเลย อยากไปดูแล แต่พอนานๆ เข้าเขาไม่อยากให้เราไป ชอบตะคอกใส่บ้าง เข้าใจนะ อาจจะเครียดจากงาน หรือที่เรียน หรือหลายๆ เรื่อง แต่พอเขาพูดว่าไม่ต้องการเราแล้ว เราเลยพยายามเดินออกมา พยายามอยู่กับเพื่อน ไม่ไปสนใจ ถามว่าร้องไห้ไหม ทุกวัน 5555 กลายเป็นคนหน้าตายิ้มแย้มแต่มันกลับดูเศร้า (ตามที่หลายคนทักอ่ะนะ) วันนึงพี่เจกลับมา.. เราก็นึกเสียใจนะ ที่เคยทำให้พี่เขาเสียใจ ทั้งที่เขาก็ชัดเจนกับเราดี เราเลยลองกลับไปคุยกับพี่เจ คราวนี้พี่เจพาเราไปกินข้าวกับครอบครัวเขา ดูแลเราดีมาก แต่เขาก็ยังคงระแวงเรา เพราะเราเคยทำให้เขาเสียใจแหละเราเข้าใจ
พอทีรู้ว่าเราคบกับพี่เจ ...ทีก็กลับมา ทั้งๆ เขาร้องไห้.. แล้วบอกว่ารักเรา เราโคตรเจ็บเลย ในหัวมันตีกันไปหมด ทีเป็นคนปากแข็ง ที่ไม่ยอมพูดคำว่ารักง่ายๆ อยู่ด้วยกันมา 1 ปี เราไม่เคยเห็นน้ำตาเขาเลยสักครั้ง มันทำให้เราสับสนมาก แต่ก็พยายามที่จะมั่นคงกับพี่เจ เพราะเราเลือกแล้ว แต่.. พี่เจชวนเราไปนอนที่บ้าน เราก็ไม่ไป เพราะเราเพิ่งคบกันได้ 1 อาทิตย์เอง แล้วไปกลับๆ ก็ลำบากอ่ะ พี่เขาก็ทะเลาะกับเรา หาเรื่องเลิกซะงั้น เป็นงั้นไป ทีก็บอกไม่อยากให้เราคบกับคนนี้ ดูเหมือนเขาชอบพูดจาไม่ให้เกียร์ติเรา
นั้นแหละ เรากลับไปหาทีอีกครั้ง ... แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งไหน เรากลับไปคบกันเหมือนเดิม สถานะก็ยังไม่ได้เรียกว่าแฟนเหมือนเดิม ... สักพัก ผ่านไปอีกเกือบ 1 เดือน เรากลับมาอยู่กับที วันแรกที่เรามาถึงห้องเขา เราหอบแมวมาด้วย โน๊ตบุ๊คมาทำงานด้วย เสื้อผ้านิดหน่อย แต่ทีบอกมีเรื่องจะคุย ทีบอกว่า "เอ คือตอนนี้ เค้ามีคนที่คิดว่าจะจริงจังด้วยแล้วอ่ะ"
ช็อคค่ะ เจ็บมาก ในใจคิด ขนของมาก็เยอะ เหนื่อย ทำไม_งไม่บอกก่อนที่ ูจะมาวะะ!!! ถามว่าร้องไห้ไหม หนักค่ะ
ทีบอกตามตรงว่า "เค้ารักแกนะ บอกตรงๆ เลยจะว่าเค้าเห็นแก่ตัวก็ได้ ใจนึงเค้าอยากให้แกรอนะ แต่ก็จะไม่บอกให้รอหรอก รู้ว่ามันไม่ควร"
แล้วเราบังเอิญไปรู้ว่าเขาไปรับไปส่งผู้หญิงคนนั้น ทั้งๆ ที่เราก็อยู่ที่ห้อง เรากลับบ้านที่ตจว.เลยค่ะ กลับไปหาแม่ พักใจ แต่ก็ยังไม่หายเฮิร์ทหนัก เราไม่เข้าใจ โคตรไม่เข้าใจ ทั้งๆ ที่บอกว่ารักเรา เขาร้องไห้ด้วยนะ ที่รู้ว่าเราจะเลิกกันจริงๆ เขาบอกว่าเขารักเรา แต่เขาเลือกไปแล้ว เขาตัดสินใจไปแล้ว เขาเป็นคนที่ยึดมั่นกับคำพูดของตัวเองมาก ถ้าอะไรที่เขาทำไม่ได้เขาจะไม่พูดหรือสัญญาเด็ดขาด และเขาได้ดึงผู้หญิงอีกคนเข้ามาแล้ว เขาไม่อยากทำให้เขาเสียใจ แต่... ทำไมเราถึงต้องเป็นคนเสียใจล่ะ?
วันนึงเราเห็นเขาขี่รถซ้อนท้ายไปกับผู้หญิงคนนั้น เสียใจมากค่ะ และขาดสติ ยอมรับ
คือเราบอกเขาว่าเรามีธุระให้เขาพาไปทำ แต่จนแล้วจนรอด 1 ทุ่มเขายังไม่กลับห้อง เราเลยให้พี่พาไป แต่กลับเห็นเขาขี่รถไปกับผู้หญิงคนนั้น โคตรเจ็บ พอกลับไปห้องเรารัวเลยค่ะ ทั้งด่าทั้งตบ ขาดสติแล้วจริงๆ ยอมรับว่าวันนั้นไม่ไหวแล้ว เราแอดเฟสไปหาผู้หญิงคนนั้น แล้วโทรไป ให้เขาฟังเรื่องราวของเรากับทีทั้งหมด วันนั้นเอฟ (นามสมมติ) รู้เรื่องทุกอย่างค่ะ พอทีรู้ว่าเอฟรู้ ทีทรุดค่ะ.. เขาร้องไห้ เขาเหมือนคนหมดแรงจะทำอะไร เราเห็นแบบนั้นบอกตรงๆ ว่าเจ็บยิ่งกว่า..
เราเลยทำสิ่งที่แมงโคตรเสียศักดิ์ศรี คือขอร้องให้เอฟอยู่ข้างๆ ทีต่อไป เราจะเป็นคนเดินออกไปเอง ตอนแรกเอฟก็ไม่ยอม ไม่รับปาก เรารู้ค่ะผู้หญิงคนนั้นก็ดูเป็นคนดี เราเลยเลือกจะไปดีกว่า ไม่ไหวแล้ว...
"ถ้าเรารู้สึกต่อกันมากพอ สักวันเราจะกลับมาหากันอีก" "ถ้าเราใช่จริงๆ สักวันเราจะกลับมาหากัน"
นี่คือสิ่งที่ทีบอกเสมอ แต่เราไม่โอเคอ่ะ ยอมรับว่าเรารอเค้านะ แต่ใครจะรู้ว่าแต่ล่ะวันมันทรมานแค่ไหน กว่าจะถึงวันนั้น เราจะต้องอดทนแค่ไหน?
เราเลยเลือกที่จะไม่รอค่ะ เปิดใจคุยกับคนใหม่ ใช้ชีวิตตามแบบเรา พยายามไม่คิดถึง ลบเพื่อนในเฟส ลบเบอร์ บล็อกไลน์ แต่เชื่อไหม เราก็ยังจำเบอร์กับไปดีไลน์ทีได้อยู่ดี 55555
แต่.. ลืมลบไปจีกันค่ะ ผ่านไปสักพัก ก็นานอยู่ ทีทักมาค่ะ เหมือนเขาก็คอยติดตามเราในไอจี คอยห่วงเราตลอด ที่เรารู้สึกนะ เวลาเราท้อ เจอเรื่องหนักๆ แล้วอัพลงไอจี เขาก็จะอัพไอจีตัวเองเหมือนตอบโต้กันเป็นนัยๆ แต่เขาก็ยังรักกันกับผู้หญิงคนนั้นดีค่ะ
ล่าสุด เราป่วย เขาทักมาขอเรา ขอให้เราอนุญาตให้เขาดูแลได้ไหม เขาอยากเอาข้าวน้ำ ยา มาให้เรา ยอมรับตามตรงเลยว่าคิดถึงมาก อยากเจอ แต่ก็พยายามบอกปัดค่ะ จนสุดท้าย ก็แพ้ใจตัวเอง
ทันทีที่เจอกันอีกครั้งหลังจากเหตุการณ์นั้น ความรู้สึกเก่าๆ กลับมาค่ะ เขาก็บอกเสมอว่าเราสำคัญ เขาห่วง เขาไม่อยากให้เรามีใครนะ ห่วงว่าเราจะไปเจอใครที่ไม่ดี และต้องเสียใจ ตอนที่อยู่ด้วยกันอีก มันมีความสุขค่ะ แม้จะแค่ไม่กี่ชม. เขาก็เล่าเรื่องของเขาให้เราฟัง เราก็เล่าเรื่องของเราให้เขาฟัง มันเป็นความรู้สึกที่เหมือนเดิม เขาบอกเสมอว่าเราคือคนที่เขาอยู่ด้วยล้วสบายใจที่สุด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม เขาสามารถเป็นตัวของตัวเองได้ ไม่ต้องห่วงอะไรเลยถ้าอยู่กับเรา เราเป็นทุกอย่างสำหรับเขา เรามีความสุขนะ ที่ได้ยินแบบนั้น แต่ก็เศร้าที่เราเป็นได้แค่นี้ "เป็นทุกอย่าง ยกเว้นคนที่เขาเลือก"
ในระหว่างที่ทีเล่าเรื่องของเขาอยู่ มีประโยคนึงที่เขาหลุดออกมา "เค้าก็รู้ว่ามันไม่ควรนะ เพราะตอนนี้เค้าก็มีแฟนแล้ว" ...เราสะอึกค่ะ
ทีไม่เคยใช้คำว่าแฟนกับใคร แม้แต่กับเรา ผู้หญิงคนนั้นที่เดินเข้ามาในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่ต้องทำอะไรเลย ก็ได้สถานะนี้ไป ..เจ็บมากๆ บอกตรง น้ำตามาค่ะ ไม่ไหวแล้ว เราเลยตัดสินใจบอกทีไปว่า "เค้าว่าเราอย่าเจอกันอีกเลยนะ ถึงจะบังเอิญก็อย่าทักกันเลย แกเลือกที่จะเดินออกไปแล้ว อย่าหันหลังหลับมาเลย กลับมาในวันที่จะกลับมาจริงๆ ไม่ใช่แบบนี้ แต่เค้าไม่รับปากนะว่าถ้าถึงวันที่แกกลับมา เค้ายังจะอยู่ตรงนี้"
"อะไรมันก็ไม่แน่ไม่นอนหรอกเอ ดูแลตัวเองดีๆนะอย่าให้ป่วย" คำพูดที่ทีทิ้งไว้ ตอนนี้ไม่รู้เลยว่าคสรทำไง ฝากถึงผู้ชายหลายๆ คนนะคะ ชัดเจนเถอะ มันไม่ยากหรอก