เสน่หาอำมหิตตอนที่ 11

โดย... K. Line


ตอนที่ผ่านมา
ตอนที่ 1
http://ppantip.com/topic/35511893
ตอนที่ 2
http://ppantip.com/topic/35525322
ตอนที่ 3
http://ppantip.com/topic/35548846
ตอนที่ 4
http://ppantip.com/topic/35745046
ตอนที่ 5
http://ppantip.com/topic/35777648
ตอนที่ 6
http://ppantip.com/topic/35830253
ตอนที่ 7
https://ppantip.com/topic/35889067
ตอนที่ 8
https://ppantip.com/topic/35933454
ตอนที่ 9
https://ppantip.com/topic/36261735
https://ppantip.com/topic/36261735
ตอนที่ 10
https://ppantip.com/topic/36383435



  11.

ติ๊งต่อง

บรรพตแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงกริ่งหน้าประตู เพราะนานมากแล้วที่เขาไม่เคยมีแขกมาเยี่ยมเยียนถึงบ้าน
แต่เมื่อมองผ่านกรอบหน้าต่างของห้องนอนบนชั้นสองออกไปเขาก็ยิ่งพบกับความแปลกใจมากขึ้นไปอีก
นั่นเพราะผู้ที่กำลังยืนรอเขาอยู่คือชายชราผู้เต็มไปด้วยความลับเพื่อนข้างบ้านของเขานั่นเอง

หากให้ลองเดาว่าใครจะเป็นแขกมาเยือนถึงที่พัก ชายชราที่ชื่อสมานคงจะเป็นคนสุดท้ายที่อดีตนายแพทย์นึกถึง
ตั้งแต่คืนแสนหวานที่กลับกลายเป็นคืนวิปโยคคืนนั้นแล้ว บรรพตไม่เคยพบกับเพียงพลอยอีกเลย
ไม่ใช่ว่าคุณสมานพ่อของเธอจะไม่ยอมให้พบกัน และยิ่งไม่ใช่ว่าเด็กสาวไม่อยากพบเขา แต่กลับเป็นเขาเองต่างหากที่เอาแต่หลบหน้าเธอ

หลายต่อหลายคืนที่เขาลอบมองออกไปยังสวนหน้าบ้านของเพื่อนบ้าน เพียงพลอยยังคงยืนอยู่ที่เดิมราวกับกำลังรอคอยใครอยู่
สีหน้าหม่นหมองอมทุกข์ทำให้เธอยิ่งดูซีดเซียวไร้ชีวิตชีวาหนักขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางของเธอแล้ว ด้วยความห่วงหาอาทร หลายครั้งที่ใจหนึ่งของบรรพตอยากจะลงไปหา ไปปลอบใจเธอ
แต่อีกใจหนึ่งกลับห้ามเอาไว้และคอยบอกย้ำว่าเธอคือคนที่ทำให้ยุพาต้องตาย
อดีตนายแพทย์ไม่เข้าใจตัวเองว่ากำลังเป็นอะไรไปหรือคิดอะไรอยู่กันแน่

มันคือความทรมานรูปแบบหนึ่งของความรัก เขาเพียงไม่แน่ใจทั้งยังกำลังรู้สึกถึงความไม่แน่นอนและไม่ปลอดภัยอีกด้วย
หรือบางทีมันอาจเป็นกรรมตามสนองที่เขาคิดปันใจให้กับหญิงอื่น

หลังเหตุการณ์ที่เพียงพลอยคลุ้มคลั่งจนเหมือนกับไม่ใช่คนเดิม เขาได้ยินเสียงแปลกๆ
มันดังแว่วมาจากที่ไหนสักแห่งติดต่อกันหลายคืนก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบหายไป
ซึ่งเขาเดาเอาว่าต้นเสียงอาจจะมาจากบ้านของเพื่อนบ้านผู้เก็บตัวนั่นเอง

เสียงเบาหวิวนั้นคล้ายเสียงร้อง แต่เมื่อลองตั้งใจฟังดูดีๆก็เหมือนจะไม่ใช่เสียทีเดียว
เพราะมันให้ความรู้สึกโหยหวนและทรมานแสนสาหัสจนเกินกว่าจะเป็นเสียงร้องปกติ
เป็นเสียงที่ยิ่งกว่าความเจ็บปวดของบรรดาผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่เขาเคยได้ยินเป็นไหนๆ  

ชายชราอาจโมโหลูกสาวตัวเองมากจนถึงขนาดลงไม้ลงมือทุบตี หรือไม่ก็ทรมานเธอ

เรื่องนี้แค่คิดเล่นๆ เพราะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
แววตาเกรี้ยวกราดแฝงความปวดร้าวลึกๆของชายชราที่มองมายังเขาในคืนที่เพียงพลอยผิดปกติได้บอกให้รู้ว่า
คุณสมานคงโกรธเกลียดเขาจนแทบกระอักเลือดเลยทีเดียวที่ไปทำให้เธอต้องเป็นแบบนั้น
และก็คงจะเจ็บปวดทรมานใจมากที่เห็นลูกสาวของตัวเองต้องทนทุกข์ทรมานแสนสาหัส
ดวงตาแบบนั้นมันชัดเจนปราศจากการเสแสร้งปั้นแต่งใดๆ จนแม้แต่คนอย่างเขาก็ดูออก

ชายชรายังคงยืนรอด้วยท่าทางสงบอยู่นอกประตูรั้ว
บรรพตซึ่งลอบมองดูอยู่ครู่หนึ่งกำลังชั่งใจว่าจะลงไปพบดีหรือไม่
เพื่อนบ้านชรามาหาตนแต่เช้าตรู่ทำไม ถ้าจะให้ลองเดาดู คำตอบง่ายๆ ก็น่าจะเป็นเรื่องของเพียงพลอยลูกสาวของเขานั่นเอง
และหากเป็นเรื่องของเด็กสาวก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของคืนเกิดเหตุ

สมานอาจมาตำหนิต่อว่าต่อขาน หรือถึงขนาดจะห้ามไม่ให้เขามายุ่มย่ามพบปะกับลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนของแก
แต่เรื่องนั้นก็ผ่านมานานกว่าสองสัปดาห์แล้ว คงแปลกอยู่ไม่น้อยที่ชายชราเพิ่งคิดจะมาถือสาหาความเอาตอนนี้  
เป็นไปได้ว่าอาจเพิ่งเกิดอะไรขึ้น หรือว่าเพียงพลอยเกิดเป็นอะไรไป

พอคิดมาถึงตรงนี้ บรรพตก็รู้สึกใจหายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
เขาผลุนผลันลุกขึ้นสาวเท้ายาวๆ ออกไปต้อนรับผู้มาเยือนอย่างร้อนใจ
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันที่วิตกกังวลเรื่องของเพียงพลอยมากมาย
ทั้งที่คิดว่าจะหยุดความสัมพันธ์กับเธอไว้เพียงเท่านี้ เขากำลังจะปันใจออกห่างจากยุพาอีกครั้งหนึ่งแล้วหรืออย่างไร

ใช่...เขากำลังจะทำอีกครั้ง หากไม่หลอกตัวเองแล้วล่ะก็ เขากำลังคิดแบบนั้นจริงๆ

“สวัสดีครับ คุณสมาน ขอโทษที่ออกมาช้า บังเอิญว่า...”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเข้าใจคุณ หากผมเป็นคุณก็คงลังเลที่จะออกมาต้อนรับเหมือนกันนั่นล่ะ”
ไม่รอให้อดีตนายแพทย์พูดแก้ตัวให้จบ ชายชราชิงสรุปให้อย่างตรงไปตรงมา ซึ่งทำเอาคู่สนทนาต้องหน้าเผือดสีไปเล็กน้อย
“ว่าแต่ คุณสมานมีอะไรหรือเปล่าถึงมาหาผมแต่เช้า เจ็บป่วยหรือไม่สบายตรงไหนครับ เอ้อ เข้ามาก่อนสิครับ ผมจะได้ดูอาการให้”
คราวนี้เป็นชายชราบ้างที่หน้าสลดลงไป สีหน้าอมทุกข์ของเขาเหมือนมีเรื่องหนักใจและราวกับว่าจะต้องตัดสินใจอะไรบางอย่างให้เด็ดขาด
“หรือว่าเกิดอะไรขึ้นกับลูกสาวคุณ พลอยไม่สบายหรือครับ”
ถามพลางสังเกตอากัปกิริยาซึ่งก็เห็นว่าชายชรายังเป็นปกติดี ถ้าเช่นนั้นคนที่ผิดปกติก็น่าจะเป็นเด็กสาวอย่างที่เขานึกสังหรณ์
บรรพตโพล่งถามขึ้นมา และเมื่อได้ยินคำถามของนายแพทย์เจ้าของใบหน้าเศร้าหมองยิ่งดูเศร้าสร้อย
ซึ่งมันทำให้บรรพตมั่นใจว่าต้องมีอะไรเกิดขึ้นกับเพียงพลอยเป็นแน่