เริ่มจากการอยู่ตัวคนเดียวมาโดยตลอดจนมันชินชา จนต้องเริ่มหันมาถามกับตัวเองว่า เราจะอยู่คนเดียวอย่างนี้ตลอดไปได้ไหม ตอนเด็กๆ มันก็สนุกดีนะกับการอยู่คนเดียว ตอนเข้ามหาลัย เวลาอยู่ตัวคนเดียวมันก็ดี แต่ตอนที่เริ่มทำงานแล้วนี้สิ เหมือนว่าตัวเองเริ่มเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ มันเป็นวัยที่ต้องสร้างเนื้อสร้างตัว จุดมุ่งหมายเพื่อที่จะสร้างครอบครัวที่ดี แล้วตอนนี้ก็คือการดูแลครอบครัวของตัวเองให้มีความสุขนั้นก็คือพ่อกับแม่ ทุกอย่างมันก็ดูดีนะ แต่มันมีคำว่าความเหงาเข้ามาแทรกแซง ยิงเป็นผู้ใหญ่ขึ้น มันก็ยังรู้สึกได้ชัดเจน ใครหลายคนอาจจะมองข้ามแต่ลึกๆแล้วเราก็ต้องการใครสักคนที่จะมาอยู่เคียงข้างเราเป็นคู่คิดคู่ให้กำลังใจ แค่หวังว่าสักวันฉันจะหาคนคนนั้นเธอ แล้วก็คงไม่มีแค่ฉันคนเดียวที่เจอกับสถานการณ์แบบนี้ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ