ตามหัวข้อเลย งั้นเราเริ่ทมก่อนนะ
เรากับเขาเป็นเพื่อนกันตอนป.6 พอม.ต้อนเขากับเราก็ได้เรียนคนละที่ พอม.ปลายเราก็กลับมาเจอกัน เขากับเราอยู่ห้องเดียวกันคะ(สายที่เราเลือกเรียนมีห้องเดียว) ยังจำวันนั้นได้อยู่เลย วันนั้นเป็นเวรเราทำความสะอาด เราลงไปทิ้งขยะที่หน้าตึกกับเพื่อนสนิทอีกคน มองขึ้นไปบนตึกเจอเขากับเพื่อนข้างห้องเราตอนนั้นเขาเป็นแฟนกัน เราก็ล้อเล่นๆขำๆงี้ พอเวลาผ่านไปสักพัก เราก็แอบได้ยินมาว่า เขาเลิกกันเพราะเรา คือเราเนี้ยสนิทกับกลุ่มเพื่อนๆเขามาก (สาบานได้ว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย) พอเราได้ยินแบบนั้นเราเลยหนีไปร้องไห้ พอเขารู้เรื่องเขาก็บอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของเราหรอก เพราะเพื่อนข้างห้องที่เขาเป็นแฟนอะ ไปชอบคนอื่นแล้ว พอเราได้ยินอย่างนั้นมันก็เลยโล่งมากคะ เราเลยบอกว่าถ้า ไม่รู้จะปรึกษาใคร ก็โทรมาได้นะ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็โทรมาปรึกษาเราทุกๆคืน จนวันหนึ่งเขาขอเราเป็นแฟน เราก็เค เเฟนก็แฟน 55 ยอมรับเลยว่าเขินมาก เพื่อนๆในห้องล้อกันใหญ่ เราก็คบกันได้ 4-5 เดือน เราก็เป็นคนบอกเลิกเขาคะ เพราะเราเหนื่อยที่ต้องหลบๆซ่อนๆ(ทางบ้านเราไม่ให้มีแฟนคะอยากให้เรียนไปก่อน) พอเวลาอยู่ในห้องเราก็ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ เราได้ข่าวว่าเขามีแฟนใหม่ เราก็เห็นนะคะ แต่ก็นะ ไม่รู้สึกไม่ได้(เราไม่ได้มีแฟนใหม่) จนม.5 น่าจะเทอม2 เราได้ยินว่าเขาเลิกกันเทอม1 เราก็กลับไปคุยกับเขาใหม่และกลับมาคบกันอีก เพื่อนๆก็ล้อ แล้วพอปิดเทอม2 ครั้งนี้เขาเป็นคนบอกเลิกเรา เราจำได้ว่าร้องไห้เสียใจมากกกกกก แต่แล้วเราก็เป็นคนไปมีแฟนใหม่ จนเปิดเทอมม.6 เขาก็กลับมาวนเวียนกับเราอีก ในขณะที่เราก็คบกับคนอื่น แต่พอเราจับได้ว่าแฟนใหม่ที่เราคบแอบไปมีคนอื่นเราก็เลยเลิก เลยด้วยความที่รักเขาเลยกลับมาหามาคุยกับเขา พอจะเข้ามหาลัยเราก็เลิกกันเพราะต่างคนต่างยุ่ง จนเราจะขึ้นปี2 เราก็ทักเฟสไปหาเขาถามสารทุกข์สุขดิบ ไปๆมาๆเราก็กลับมาคบกัน คบไปได้นานกว่าในทุกๆครั้ง จนคิดโปรเจ็กที่จะทำคลิปครบรอบปี ก็ไปคุยกับเพื่อนให้เพื่อนๆช่วยก็เล่าให้ฟัง เขาน่ารักมากเพื่อนๆที่มหาลัยเราชอบเขามากๆ แต่เมทถามว่าทุกๆครั้งที่เลิกกันเราเป็นคนทักไปคุยใช่มั้ย เราก็ว่าใช่เมทเราก็พูดต่างๆนานๆ เราก็หวั่นไหว ขอยอมรับเลยคะว่า หวั่นไหวจิงๆ แล้วช่วงนั้นงานเยอะมากกกเลยไม่ค่อยได้คุยเท่าไรเราเลยขอทดสอบเขาว่าถ้าเราขอห่างเขาจะตอบมายังไง เขาตอบว่า ถ้าห่างก็เลิกกันเถอะ เรานี้อึ่งพูดไรไม่ถูกแล้วเขาก็ว่างสายไป เราก็ไม่กล้าโทรไปหาเขาอีกเลย ได้แต่รอให้เขาทักมา โพสเฟสใส่อักษรย่อว่าเป็นเขา ประมาณว่ารอให้ทักมาทุกวันงี้ แต่ก็ไม่มีการติดต่อกลับมาเขายังมาไลค์ตัสเรายกเว้นตัสที่มีอักษรย่อเขา พอผ่านไปเดือนอาการเราแย่มากๆๆวันแรกว่าเเย่แล้วอาเพื่อนเราที่เป็นหมอดูที่แม่นเลยดูดวงให้ บอกว่าตอนนี้เขามีคนใหม่แล้ว เราไม่เชื่อ เราไปกินเหล้าเมาแล้วกดโทรไปหาเขาตอนแรกยอมรับว่าเมาแต่พอได้ยินว่าเขามีใครคนใหม่แล้วจริงๆเราถึงกับรู้เรื่องเลยคะ ก็นะ โทษใครไม่ได้เลยเรื่องนี้ ทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืมเขาหรอกนะคะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี อันไหนไม่ดีก็ไม่ต้องจำ เขาเริ่มใหม่ไปได้ไกลละตอนนี้เหลือแต่เรา เราก็หวังว่าสักวัน เราคงเริ่มใหม่ได้แบบเขา
***ขอขอบคุณนะคะที่ทนอ่าน ยังไงก็ มาแชร์ๆกันนะคะ***
มาแชร์ประสบการณ์ ความรักที่ไม่ลืมหรือลืมไม่ลง ไม่ว่าจะในแง่ไหนก็ตามกันคะ
เรากับเขาเป็นเพื่อนกันตอนป.6 พอม.ต้อนเขากับเราก็ได้เรียนคนละที่ พอม.ปลายเราก็กลับมาเจอกัน เขากับเราอยู่ห้องเดียวกันคะ(สายที่เราเลือกเรียนมีห้องเดียว) ยังจำวันนั้นได้อยู่เลย วันนั้นเป็นเวรเราทำความสะอาด เราลงไปทิ้งขยะที่หน้าตึกกับเพื่อนสนิทอีกคน มองขึ้นไปบนตึกเจอเขากับเพื่อนข้างห้องเราตอนนั้นเขาเป็นแฟนกัน เราก็ล้อเล่นๆขำๆงี้ พอเวลาผ่านไปสักพัก เราก็แอบได้ยินมาว่า เขาเลิกกันเพราะเรา คือเราเนี้ยสนิทกับกลุ่มเพื่อนๆเขามาก (สาบานได้ว่าไม่ได้คิดอะไรกับเขาเลย) พอเราได้ยินแบบนั้นเราเลยหนีไปร้องไห้ พอเขารู้เรื่องเขาก็บอกว่ามันไม่ใช่ความผิดของเราหรอก เพราะเพื่อนข้างห้องที่เขาเป็นแฟนอะ ไปชอบคนอื่นแล้ว พอเราได้ยินอย่างนั้นมันก็เลยโล่งมากคะ เราเลยบอกว่าถ้า ไม่รู้จะปรึกษาใคร ก็โทรมาได้นะ ตั้งแต่วันนั้นเขาก็โทรมาปรึกษาเราทุกๆคืน จนวันหนึ่งเขาขอเราเป็นแฟน เราก็เค เเฟนก็แฟน 55 ยอมรับเลยว่าเขินมาก เพื่อนๆในห้องล้อกันใหญ่ เราก็คบกันได้ 4-5 เดือน เราก็เป็นคนบอกเลิกเขาคะ เพราะเราเหนื่อยที่ต้องหลบๆซ่อนๆ(ทางบ้านเราไม่ให้มีแฟนคะอยากให้เรียนไปก่อน) พอเวลาอยู่ในห้องเราก็ทำเหมือนเขาเป็นอากาศ เราได้ข่าวว่าเขามีแฟนใหม่ เราก็เห็นนะคะ แต่ก็นะ ไม่รู้สึกไม่ได้(เราไม่ได้มีแฟนใหม่) จนม.5 น่าจะเทอม2 เราได้ยินว่าเขาเลิกกันเทอม1 เราก็กลับไปคุยกับเขาใหม่และกลับมาคบกันอีก เพื่อนๆก็ล้อ แล้วพอปิดเทอม2 ครั้งนี้เขาเป็นคนบอกเลิกเรา เราจำได้ว่าร้องไห้เสียใจมากกกกกก แต่แล้วเราก็เป็นคนไปมีแฟนใหม่ จนเปิดเทอมม.6 เขาก็กลับมาวนเวียนกับเราอีก ในขณะที่เราก็คบกับคนอื่น แต่พอเราจับได้ว่าแฟนใหม่ที่เราคบแอบไปมีคนอื่นเราก็เลยเลิก เลยด้วยความที่รักเขาเลยกลับมาหามาคุยกับเขา พอจะเข้ามหาลัยเราก็เลิกกันเพราะต่างคนต่างยุ่ง จนเราจะขึ้นปี2 เราก็ทักเฟสไปหาเขาถามสารทุกข์สุขดิบ ไปๆมาๆเราก็กลับมาคบกัน คบไปได้นานกว่าในทุกๆครั้ง จนคิดโปรเจ็กที่จะทำคลิปครบรอบปี ก็ไปคุยกับเพื่อนให้เพื่อนๆช่วยก็เล่าให้ฟัง เขาน่ารักมากเพื่อนๆที่มหาลัยเราชอบเขามากๆ แต่เมทถามว่าทุกๆครั้งที่เลิกกันเราเป็นคนทักไปคุยใช่มั้ย เราก็ว่าใช่เมทเราก็พูดต่างๆนานๆ เราก็หวั่นไหว ขอยอมรับเลยคะว่า หวั่นไหวจิงๆ แล้วช่วงนั้นงานเยอะมากกกเลยไม่ค่อยได้คุยเท่าไรเราเลยขอทดสอบเขาว่าถ้าเราขอห่างเขาจะตอบมายังไง เขาตอบว่า ถ้าห่างก็เลิกกันเถอะ เรานี้อึ่งพูดไรไม่ถูกแล้วเขาก็ว่างสายไป เราก็ไม่กล้าโทรไปหาเขาอีกเลย ได้แต่รอให้เขาทักมา โพสเฟสใส่อักษรย่อว่าเป็นเขา ประมาณว่ารอให้ทักมาทุกวันงี้ แต่ก็ไม่มีการติดต่อกลับมาเขายังมาไลค์ตัสเรายกเว้นตัสที่มีอักษรย่อเขา พอผ่านไปเดือนอาการเราแย่มากๆๆวันแรกว่าเเย่แล้วอาเพื่อนเราที่เป็นหมอดูที่แม่นเลยดูดวงให้ บอกว่าตอนนี้เขามีคนใหม่แล้ว เราไม่เชื่อ เราไปกินเหล้าเมาแล้วกดโทรไปหาเขาตอนแรกยอมรับว่าเมาแต่พอได้ยินว่าเขามีใครคนใหม่แล้วจริงๆเราถึงกับรู้เรื่องเลยคะ ก็นะ โทษใครไม่ได้เลยเรื่องนี้ ทุกวันนี้ก็ยังไม่ลืมเขาหรอกนะคะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี อันไหนไม่ดีก็ไม่ต้องจำ เขาเริ่มใหม่ไปได้ไกลละตอนนี้เหลือแต่เรา เราก็หวังว่าสักวัน เราคงเริ่มใหม่ได้แบบเขา
***ขอขอบคุณนะคะที่ทนอ่าน ยังไงก็ มาแชร์ๆกันนะคะ***