เรื่องมันมีอยู่ว่าเราเป็นเด็กนักเรียนปีหนึ่งตอนนั้นเรายังคบกับแฟนเก่าสมัยมัธยมอยู่จนกระทั่งเราเลิกกับเขาจนกระทั่งปี2มันมีผู้ชายคนนึงเขาชื่อว่า เจ เราขอแทนชื่อเขาว่าเจ ตอนนั้นเราเป็นหรีดเขาทักมาหาเราแล้วเขามาจีบเรา เขามาหาเราทุกวันตามมาดูแลเรา คอยกลับพร้อมเราทุกคืนหลังจากซ้อมหรีดเสร็จตอนแรกเรายังไม่รักเขาพอเขาเริ่ม มาหาเราทุกวันเราก็ใจอ่อนแรกๆเราก็รำคาญ จนตอนนั้นเราแข่งหรีดเสร็จเขาก็ตามมาดูแลเรา เราภูมิใจมากที่เขามาดูแลเรา ช่วงนั้นเรามีความสุขมาก จนกระทั่งเราตัดสินใจคบกับเขา เราคบกับเขาได้ปีกว่าๆซึ่งระหว่างที่เราคบเขานั้นเราอยู่กับเขาไปที่หอเขาตลอด เราก็มีหอของเรานะ แต่เราชอบไปอยู่กับเขา เราก็ทะเลาะกันรุนแรงบ้าง ซึ่งเป็นเราที่ชอบใช้ความรุนแรงกับเขาแต่เขาไม่เคยใช้ความรุนแรงกับเราเลย ทะเลาะกันมีปากเสียงกันตลอด แต่สุดท้ายก็คืนดีกัน จนกระทั่งวันนึงเขาพาเราไปบ้านพ่อแม่เขา เราตัดสินใจนานมากกว่าจะไปบ้านเขาเพราะเราถือว่า เราเป็นผู้หญิงถ้าไปบ้านผู้ชายแล้วคือเรา คาดหวังว่าเขาจะคบกับเราไปตลอด แต่เปล่าเลย จนกระทั่งช่วงปิดเทอมช่วงนั้นโควิดด้วยทำให้มหาลัยปิดยาวไป4เดือน ช่วงนั้นก็ระหองระแหงมากเพราะทะเลาะกัน เราอยากเจอเขามาก เพราะเราคิดถึงเขา ตอนนั่นเขาบอกเขาขอพื้นที่ส่วนตัว ไม่อยากให้เราไปยุ่งพื้นที่ส่วนตัวของเขา วันทั้งวันเราคุยกับเขาสามทุ่มจนถึงสี่ทุ่ม เท่านั้น บางวันก็ไม่ได้โทรคุยกันแต่พิมพ์คุยกันเราก็ยอมเขาช่วงนั้นเราคิดถึงเขามากอยากคุยกับเขาแต่เหมือนเขาจะไม่พอใจ เรายอมเขาให้พื้นที่เขา จากที่เราไม่ชอบเล่น เราก็ไปเล่นเกมส์เพื่อได้มีเวลา ให้กับเขาได้คุยกันในเกมส์ แต่เราก็ชอบเกมส์นี้นิดๆแหละ จนวันนึงไม่อยากเล่นอยากคุยกับเขาเขาก็เหมือนไม่อยากคุยจนทะเลาะกันอีกเขาเริ่มบอกเลิกเราหลายครั้ง มีอยู่ครั้งนึงเขาขอห่างเราเขาหายไปเกือบ2อาทิตย์เราก็ไปง้อเขาบอกว่าเขาหมดรักเราแล้ว เเราก็ง้อจนเขาใจอ่อน จนกระทั่งคบมาได้เดือนกว่าๆก็ทะเลาะกันอีกแต่ครั้งนี้เขาบอกเลิกแล้วเขาไปจริงๆ เราร้องไห้เสียใจมากเขาไม่เคยติดต่อเรามาเลยพอเราโทรไปหาเขาเขาก็บอกไม่ได้รักเราแล้วเขาเบื่อนิสัยเรา จนเรายอมแพ้แล้วเราก็ไม่ติดต่อเขา จนเราไปเรียนช่วงนั้นเปิดเทอม เราเห็นเขาตั้งสถานะกับผู้หญิงคนใหม่ ทั้งที่เขาเลิกกับเราได้1เดือน ตอนนั้นเรานั่งเรียนอยู่เราเห็นในเฟสเพื่อน เพราะเราบล้อคเขาอยู่ตอนนั้นเรานั่งเรียนอยู่ด้วยเราแอบไปร้องไห้ คนเดียวที่ใต้บันได ตอนนั้นเราเสียใจมาก ยิ่งช่วงที่อยู่บ้าน
เราร้องไห้เสียใจทุกวัน พอมาที่มหาลัยเรายิ่งหนักกว่าเดิม คือเราเริ่มไปเที่ยวหนักขึ้นเที่ยวมากขึ้นใครทักมาคุยก็คุยหมด เราทั้งดื่มทั้งเที่ยว ทั้งร้องไห้กับเมทเราเมทเราเป็นเพื่อนที่ดีมากไม่เคยทิ้งเราไปไหนคอยให้กำลังใจเราตลอด แต่เพื่อนในกลุ่มเราที่เรียนด้วยกันเขาไม่อะไรกับเราเลย เราโชคดีมากที่เมทคนนี้เป็นทั้งเพื่อนที่ดีเมทที่ดี นี่ก็เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราดีขึ้นมาก
แต่ช่วงระหว่างที่อยู่มหาวิทยาลัยเราไม่เคยเจอเขาเลยแต่พอถึงช่วงที่เราทำใจได้เราก็เริ่มเจอเขาบ่อยขึ้นเขาก็เห็นเราแต่ไม่เคยคิดจะทักเรามาเลย 
ตอนนั้นเราปลดบล็อคเฟสเขา เราคุยปรึกษากับเพื่อนเขาด้วยว่าเราควรทักเขาดีไหม เอาะตอนนั้นเขาเลิกกับแฟนใหม่เขาแล้วนะเขาคบได้เดือนกว่าๆเขาไปหาผู้หญิงคนนั้นถึงกรุงเทพด้วยตอนที่เขาคบกันได้ใหม่แต่ตอนนั้นเขาเลิกกันแล้วไม่รู้ทำไมเหมือนกัน จนตอนนั้นเราตัดสินใจทักเขาไปเราบอกเขาว่าเรายังรักเขายังคิดถึงเขาเหมือนเดิม เขาตอบกลับมาแค่อืม เราร้องไห้หนักมากเราตอบเขาไปว่าไม่เป็นไรเรา็ยังเป็นเพื่อนกันได้ทั้งที่ในใจอยากกลับไปคืนดีกับเขาแทบตาย
ทั้งที่เขาทำเราเจ็บเจียนตา 
แต่เราก็ให้อภัยเขาที่เขาทิ้งเราไปเราให้อภัยหมดเพราะเรารักเขามากแต่เพื่อนเราไม่อยากให้เราไปรักคนแบบเขาแล้วเพื่อนเราเห็นว่าตั้งแต่เลิกกับเราไปเขาเจ้าชู้หนักมาก เรารับรู้แต่เราไม่อะไรเราเสียใจนะแต่เราทำได้แค่มองเขาวันนึงเราไปสอบ เราเห็นเขาเขามองเราเราก็มองเขาแบบจ้องกันเลย เพื่อนก็เห็น แต่ตอนนั้นเราไม่ร้องไห้แล้วนะเรากลับดีใจที่เห็นเขาแต่เขาไม่ได้ยิ้มอะไรให้เราแต่เรายิ้มให้เขา

พอเรากลับมาบ้านเราก็ฝันถึงเขาทุกครั้งแต่ตอนไปเรียนต่างจังหวัดเราไม่เคยฝันถึงเขาเลยน้อยมากเราไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้เรายังรอเขากลับมาอยู่ทั้งที่รู้ว่าเขาอาจจะไม่กลับมาแล้วเขายังคงดูสตอรี่เราเราก็ยังคงดูสตอรี่เขาแต่ไม่ได้ทักคุยกันเลย เราควรลืมแล้วเปิดใจให้คนอื่นได้หรือยังเราควรทำยังไงให้ลืมเขา