สวัสดีค่ะคือเราสงสัยว่าทำไมถึงทำกันได้ขนาดนี้?
เข้าเรื่องเลยละกัน เราคบกับแฟนเก่ามาสามปีเรียนมหาลัยด้วยกันแต่คนละเอกตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันจนถึงขั้นตบตีกันมาก่อนเขาเป็นคนดีและซื่อสัตย์กับเรามาตลอด จนกระทั่งเราขึ้นปีที่4เราสองคนได้เริ่มห่างกันเพราะเราได้ฝึกงานที่กรุงเทพ 4เดือน เราสองคนได้เหินห่างกันเขาก็เริ่มเปลี่ยนไปมากโทรหาก็ไม่รับไม่เคยถามข่าวเราเลยว่าเราเป็นยังไงบ้างเขาหายไปเราทำอะไรไม่ถูกได้แต่คิดละสงสัยว่าทำไมเขาถึงหายไปเราต้องนอนร้องไห้ทุกคืน จนมาเดือนสุดท้ายที่เราฝึกงานเสร็จเราได้กลับมาหาเขาที่หอพัก บอกเลยเราเข้มแข็งขึ้นมาตลอดระยะเวลาที่เขาไม่เคยยุเคียงข้างเรา จนทำให้เรามาเจอเขาครั้งนี้เราเฉยชาไปเลย และการกลับมาจากฝึกงานครั้งนี้ได้มีงานที่สาขาคืองานบายเนียร์ของสาขาเราที่ต้องจัดให้พี่ที่กำลังจะจบทุกปี คืนนั้นเราไม่รู้เลยว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นได้ยังไง อยู่ๆน้องรหัสเรามานั่งคุยสนิทกับเราตามเราไปตลอดทั้งที่เราไม่รู้เลยว่าน้องคิดอะไรกับเราพอเลิกงานจนเรากลับมาห้องกับเพื่อน น้องรหัสได้ทักมาหาทั้งที่ไม่ค่อยได้คุยกันเลยตั้งแต่เป็นพี่น้องรหัสเดียวกันน้องเขาทักมาแบบงอนๆว่าเราไม่บอกน้องเขาว่าเรากลับ แต่เราก็ไม่เอะใจอะไรคิดว่าน้องคงขำๆ จนรุ่งขึ้นน้องได้ทักมาว่าคิดถึงเราอย่างไงอย่างงี้บ้างแหละ ทั้งที่น้องก็มีแฟนเป็นผู้ชายอยู่ด้วยกัน อีกทั้งน้องเขาก็รุ้ว่าเราก็มีแฟนเป็นผู้หญิง วันสองมาน้องเขาชวนไปกินเลี้ยงและให้ไปหาเราก็ไปกินเหล้าด้วยกันจนได้มีไรกันกับน้องรหัส และเราเลือกที่จะทิ้งแฟนเก่ามาเลือกคนใหม่ทั้งที่ยังรักและสับสนตัวเองมากว่าทำไรลงไป และน้องเขาก็พยายามจะแย่งเราให้ได้ด้วยแหละแฟนเก่าเราก็ตื้อเราจนมาหาเราที่บ้านแฟนใหม่ทั้งร้องไห้เสียใจแต่เรากับบอกว่าไม่ไปเราขอเลือกแฟนใหม่และน้องเขาก็เลือกเรายอมทิ้งแฟนผุ้ชายมาหาเรา จนเหตุการณ์มันเบาลงและจบลงเราสองคนได้มาคบกันเราก็ได้มาอยู่บ้านน้องเขาพ่อแม่น้องเขารักและเข้าใจเรา แต่โชคชะตาไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิดนะสิ😭😭😭😭