เรานะเป็นน้องห่างกับพี่8ปีเเต่เรากับพี่เราสนิทกันมากเพราะเป็นผู้หญิงเหมือนกันคุยกันได้ทุกเรื่อง พี่เราไปไหนก็พาเราไปด้วยตลอดถึงขนาดว่าพี่เราไม่พาเราไปด้วยเราก็ร้อง ร้องไม่หยุดเป็นชั่วโมงเเต่พอเรายิ่งโต เรากับพี่ก็ค่อยๆห่างกันเริ่มทะเลาะกันจนมาถึงทุกวันนี้ทะเลาะกันหนักขึ้นส่วนหนึ่งมาจากคนนอกนั้นคือคนที่พี่เราคบเป็นเเฟนคนในครอบครัวไม่มีใครชอบเลยเเละยังคอยยุให้พี่เราเกลียดเราสารพัดจนถึงขั้นว่าจะตัดพี่ตัดน้องเลยเเต่ใครทำอะไรกับเรา เราเกลียดใครมันจะไม่ตายดีด้วยความที่เราเป็นลูกคนเล็กพ่อเเม่จะเป็นห่วงเรามากเพราะพี่เราก็เรียนจบแล้ว เวลาเราไม่พอใจเราก็จะทำให้พี่เรารู้สำนึกสะบ้าง เเล้วเวลาจะยืมเงินเราก็จะทำดีเราใช้ให้ทำอะไรก็ทำ คิดดูคนมีรายได้มายืมเงินเด็กม.ต้น น่าขำทั้งที่เงินที่ยืมไปก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรเเต่ทำตัวหน้าไม่อายมาขอยืมเงินน้องเเต่พอเราไม่ให้ก็โกรธเเต่ก็ทำอะไรไม่ได้