จริงๆ มันเป็นคำถามที่ จะว่าไร้สาระก็ถูกนะคะ แต่ แค่มีความคิดว่า แล้วถ้าไม่มี มันจะมีผลกระทบอะไรบ้าง
กำลังวางแผนแต่งงาน พอวางแผนมาถึงเรื่องหลังแต่งาน ว่าด้วยเรื่อง ลูก
มีความเห็นตรงกันว่า ไม่อยากมี เหตุผล คือ เราคาดหวังหากมีต้องออกมาดี ไม่ใช่แค่ให้มี
แล้วคำว่าดี มันมีหลายปัจจัย ตั้งแต่ เงิน เวลา สิ่งแวดล้อม สังคม ยิ่งพูดยิ่งเยอะ
เราสองคนรู้สึกว่าการที่เราโตมาและมีชีวิตได้ระดับนี้ มันเกินความคาดหมายแต่รู้สึกกลัวกับการให้อีก 1 ชีวิตเข้ามา
กลัวว่าเลี้ยงได้ไม่เท่าพ่อแม่เลี้ยงเรามา หากพูดแบบไม่สนใจโลก ก็เหมือนภาระ
แต่เราก็โชคดีนะ ที่พ่อแม่ไม่ได้คิดโง่ๆแบบเรา ทำให้เราได้เกิดมา แต่เราต่างก็ดิ้นรนจากมาอยู่ในจุดที่ ไม่คาดหวังได้
วันนี้หลังจากนั่งคุยกะ คนไข้ ป้าบอกว่า ป้า 67 แล้ว ยังทำงานอยู่นะ ป้าเบื่ออยู่เฉยๆ เพราะลูกๆ ก็ไปมีครอบครัว อีกคนก็ทำงานไกลบ้าน
นานๆ จะกลับมาสักที แต่ป้าไม่ได้เหงานะ ตื่นมาทำกับข้าว ขายข้าวแกงทุกวันเลย
เราก็ได้แต่ยิ้ม มันยิ่งต้องย้ำคำถามว่า ท้ายที่สุดเรามีลูกเพื่ออะไร
พ่อแม่เราสองคนก็พูดเพียงว่า ขอหลานให้แม่สักคนนะ (เขารู้จุดยืนของเราสองคนหลังแต่งงานว่าไม่อยากมีลูกกัน)
ลึกๆ เราสองคนคงรู้สึกสงสารพ่อแม่มั้งค่ะ ต้องดิ้นรนให้ลูกได้กิน ส่งให้เรียน เป็นหนี้ก็ยอม เคยถามก็บอกว่า ก็ลูกให้ทำไง
เราแค่รู้สึกว่าคนๆ นึงควรมีโอกาสได้ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ แต่หากมีลูก สิ่งเหล่านั้นคงเป็นเพียงแค่ฝัน
จะมาทำตอนลูกโต ร่างกายคงเป็นอุปสรรคไปแล้ว
จริงๆ เรื่องนี้ ก็ไม่คุยกันไปแล้วค่ะ คุยไปหาเหตุผลจะมีไม่ได้ แต่เวลาคุยกันก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความคิดต่างนะคะ
ทำไมแต่งงานแล้วต้องมีลูก มันเป็นนิยามหลังการแต่งงาน หรืออะไรกันแน่!!
กำลังวางแผนแต่งงาน พอวางแผนมาถึงเรื่องหลังแต่งาน ว่าด้วยเรื่อง ลูก
มีความเห็นตรงกันว่า ไม่อยากมี เหตุผล คือ เราคาดหวังหากมีต้องออกมาดี ไม่ใช่แค่ให้มี
แล้วคำว่าดี มันมีหลายปัจจัย ตั้งแต่ เงิน เวลา สิ่งแวดล้อม สังคม ยิ่งพูดยิ่งเยอะ
เราสองคนรู้สึกว่าการที่เราโตมาและมีชีวิตได้ระดับนี้ มันเกินความคาดหมายแต่รู้สึกกลัวกับการให้อีก 1 ชีวิตเข้ามา
กลัวว่าเลี้ยงได้ไม่เท่าพ่อแม่เลี้ยงเรามา หากพูดแบบไม่สนใจโลก ก็เหมือนภาระ
แต่เราก็โชคดีนะ ที่พ่อแม่ไม่ได้คิดโง่ๆแบบเรา ทำให้เราได้เกิดมา แต่เราต่างก็ดิ้นรนจากมาอยู่ในจุดที่ ไม่คาดหวังได้
วันนี้หลังจากนั่งคุยกะ คนไข้ ป้าบอกว่า ป้า 67 แล้ว ยังทำงานอยู่นะ ป้าเบื่ออยู่เฉยๆ เพราะลูกๆ ก็ไปมีครอบครัว อีกคนก็ทำงานไกลบ้าน
นานๆ จะกลับมาสักที แต่ป้าไม่ได้เหงานะ ตื่นมาทำกับข้าว ขายข้าวแกงทุกวันเลย
เราก็ได้แต่ยิ้ม มันยิ่งต้องย้ำคำถามว่า ท้ายที่สุดเรามีลูกเพื่ออะไร
พ่อแม่เราสองคนก็พูดเพียงว่า ขอหลานให้แม่สักคนนะ (เขารู้จุดยืนของเราสองคนหลังแต่งงานว่าไม่อยากมีลูกกัน)
ลึกๆ เราสองคนคงรู้สึกสงสารพ่อแม่มั้งค่ะ ต้องดิ้นรนให้ลูกได้กิน ส่งให้เรียน เป็นหนี้ก็ยอม เคยถามก็บอกว่า ก็ลูกให้ทำไง
เราแค่รู้สึกว่าคนๆ นึงควรมีโอกาสได้ใช้ชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ แต่หากมีลูก สิ่งเหล่านั้นคงเป็นเพียงแค่ฝัน
จะมาทำตอนลูกโต ร่างกายคงเป็นอุปสรรคไปแล้ว
จริงๆ เรื่องนี้ ก็ไม่คุยกันไปแล้วค่ะ คุยไปหาเหตุผลจะมีไม่ได้ แต่เวลาคุยกันก็ไม่ได้ทะเลาะอะไรนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความคิดต่างนะคะ