เรามีครอบครัวใหญ่ มีแม่มีเรามีน้องชาย และบ้านเราอยู่ใกล้กับบ้านป้า เป็นพี่สาวแม่ ป้ามีลูกสาวสามคน ตั้งแต่เล็ก ป้ากับแม่ลำบากมากต้องทำงานขายข้าวแกงเลี้ยงลูก จนลูกโตทำงานมีครอบครัว ลูกคนโตซื้อบ้านให้ป้าอยู่ พร้อมน้องอีกสองคน ต่างคนก็ให้เงินป้าใช้ คนโตให้ 2000 ต่อเดือน คนกลางให้อาทิตย์ละ500 500นั้นป้าเราเค้าก็ต้องซื้อข้าวให้ลูกเขยคนที่สองกินทุกวัน แต่ก็ไม่พอจ่าย ส่วนคนเล็กให้บ้างแต่ให้ก็จะว่าป้าแถมบางครั้งก็ขอกลับ  ทุกคน ในสามคนนี้จะไม่ค่อยถูกกัน จนมาวันนึงป้าไปติดตังหัวโม่ง หรือเบี้ยดอกแต่ไม่มีเงินจ่าย  เจ้าหนี้ตามมาจะทวงหนี้ขู่สารพัด จนลูกสาวคนโตต้องคอยตามจ่ายให้  แล้วบอกว่าไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก เค้าได้บอกว่าป้าเป็นคนเห็นแก่ตัวทำชีวิตเค้าพัง  ลูกอีกสองคนของป้าก็โกรธเช่นเดียวกัน แล้วเค้าก็มาพาลโกรธแม่เรากับเรา เพราะแม่เป็นคนไปค้ำประกัน ที่แม่ไปค้ำเพราะกลัวเค้ามายิงป้า ลูกป้าทุกคนก็ว่าแม่เราว่าถ้าไปค้ำประกันแล้วช่วยอะไรไม่ได้ก็อย่าไปค้ำ จนตอนนี้ป้าเค้าก็สำนึกผิดไม่กล้าที่จะสร้างหนี้แล้ว เรารู้สึกสงสารแกนะ เวลาแกไม่สบายแกจะมาขอช่วยแม่ให้พาแกไปหาหมอ เพราะลูกๆแกไม่สนใจ เมื่อก่อนตอนป้ายังไม่เป็นหนี้แกก็้เดินไปซื้อข้าวกิน นั่งรถมอไซต์รับจ้างบ้าง ก็น่าสงสารจะขอเงินลูกเพิ่มก็ไม่กล้า ขนาดแม่เราเค้าเคยทำหนี้เยอะกว่าแกอีก แต่ความเป็นแม่ลูกเราก็ตัดกันไม่ขาด เราก็ให้อภัย ขนาดตอนนี้เรายังช่วยใช้หนี้ แถมต้องให้เงินแม่ทุกคน แม่ก็เป็นแค่แม่เลี้ยงแต่แกเลี้ยงเรามา ลูกคนที่สองของป้าบอกตัดขาด บอกว่าให้แม่เค้าจะไปตายไหนก็ไป เพราะไม่เคยเลี้ยงเค้า เค้าโตมาได้เพราะพี่คนโต ฟังแล้วก็สะเทือนใจมาก ตอนนี้ป้าแกหยุดสร้างหนี้แล้ว ไม่มีเงินแม้แต่กินข้าว เพราะป้าทำงานขายของก็ขายไม่ดีเลยเป็นหนี้ ต้องหางานอื่นทำ ทุกวันนี้ต้องมานอนที่บ้านเรา ไม่กลับไปบ้านเพราะลูกไม่คุยด้วยแล้ว เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไงสงสารก็สงสาร แต่ตามสัจจธรรมของมนุษย์เราก็อยากให้ลูกให้อภัยป้าแกจริงๆ เราก็ไม่รู้จะช่วยยังไง