วันนี้ก็เป็นอีกวันที่ชายอ้วนๆอย่างผมเดินไปหาเพื่อนสาวคุยเล่น ณ ร้านสะดวกซื้อ แถวบ้านในซอยสำเพ็ง วันนี้เป็นคืนวันอาทิตย์ไม่มีใครขายของถนนเงียบเชียบ ได้ยินแต่เสียงแมวร้องเหมือนจะหิวปกติก็ไม่ได้สนใจเดินผ่านไป วันนี้นึกสนุกเห็นแมวตัวนึงน่ารักดีแถมร้องเสียงแล้วเดินมาหาเราแบบโคตรหิวข้าวเลย  เลยเดินซื้อหาอาหารแมวกับหาชามมาใส่น้ำอาหาร ซื้อเสร็จอะไรเสร็จกำลังจะมาให้อาหารเข้าเหมียว เจ้าเหมียวหายไปซะละรอต้องนานก็ยังไม่มา เสียดายของเลยหาแมวตัวอื่นให้ เอาจริงๆแถวบ้านก็มีคนให้อาหารพวกนี้อยู่แล้วละเลยบางทีให้ไปก็โดนเมินซะงั้น สุดท้ายไปเจอครอบครัวแมวครอบครัวหนึ่ง อยู่กันพร้อมหน้าเลย พ่อ แม่ และลูกๆอีก5-6ตัวมั้ง แม่แมวกำลังให้นมลูกๆอยู่ ผมเลยเอาอาหารกับน้ำให้กิน ตอนเเรกลูกแมววิ่งหนีผมหมดเลยตกใจ แม่แมวมองหน้าผมดมแล้วก็กิน พึ่งกินได้ไม่กี่คำเองลูกแมวทั้งหลายเข้ามาที่อาหารแย่งกันกิน แม่แมวถอยให้ลูกๆกินอาหารให้อิ่มก่อน ต้องบอกว่าความรู้สึกประทับใจมาก ในขณะนั้นมีป้าแถวบ้านที่รู้จักมาทักว่าทำอะไรอยู่หรอ เลยบอกเขาไปว่าให้อาหารแมวกำลังรอเก็บถาดอาหารกลับไป ไอ้เราก็กลัวโดนป้าแก่ว่าละโชคดีไปไม่โดนว่า เอาจริงๆแถวบ้านไร้ความรับผิดชอบมากๆเลยให้อาหาร แมวกินเหลือก็ไม่เก็บกลับไปทิ้ง ทิ้งไว้เป็นภาระให้ชาวบ้านเขารังเกียจ ตอนแรกกะว่าจะมีความสุขแบบสุขใจนิดๆได้เลี้ยงสัตว์จรจัด สงสัยต้องเลิกทำแล้วละ เอาจริงๆน่าจำมีการใส่ปลอกคอหรือฝังชิบหรือตีตราทำหมันให้ทั้งหมาแมวจรจัดให้เรียบร้อยนะสัตว์พวกนี้เค้าคุมกำเนิดตัวเองไม่ได้ มนุษย์อย่างเราเอาเขามาเลี้ยงแล้วต้องรับผิดชอบร่วมกันสิ เอาจริงๆถ้าไม่มีหมาแมวจรจัดเลยยิ่งดีนะนี้ บ้านเมืองจะได้สะอาดขึ้น แต่ก็ไม่แนะนำให้ใช้วิธีฆ่าตายให้หมดหรอก เอาเป็นว่าอยากให้ลดจำนวนพวกเขาจนกว่าจะเป็นศูนย์ละ ด้วยความประทับใจอยากทำไรสักอย่างตอนนี้เลย ถึงจะไม่มีงบก็เถอะ