เราขอเท้าความให้ฟังสั้น ๆ นะคะ ว่า เมื่อก่อนบ้านเราไม่เลี้ยงแมวจรมาก่อน จนกระทั่งวันหนึ่งไปได้ยินเสียงลูกแมวร้องเหมียว ๆ เหมือนหิวข้าว เราจึงเรียกมันมากินข้าวคลุกปลากระป๋องที่บ้าน นั่นเป็นครั้งแรกที่เราเริ่มให้อาหารแมวจร ซึ่งเป็นลูกแมวของหลังบ้านซอยถัดไป ที่ไม่ได้ให้อาหารมันกิน ช่วงนั้นเป็นปี 2563

หลังจากนั้น เราก็ให้คนที่บ้านให้อาหารมันกินเช้า เย็น เรื่อยมา จนถึงปีนี้ มีแมวจรจำนวนมากมากินอาหารที่บ้านเรา

จนกระทั่ง ข้างบ้านมาบ่นว่าแมวที่เราเลี้ยงไปทำความเสียหายให้ข้างบ้าน เช่น ไปกัดกันรอบบ้านจนข้าวของเขาเสียหาย ไปฉี่รดผ้าที่เขาตากไว้

ข้างบ้านคงทนไม่ไหว จึงอยากคุยกับเรา ซึ่งเราจะมาบ้านเป็นพัก ๆ ไม่ได้อยู่ประจำ

วันนี้ เราปรึกษาแฟนว่าควรทำอย่างไรดี เราไม่อยากคุยกับข้างบ้านเลย แฟนบอกว่า เราไม่ควรหลบหน้าเขา และให้ไปคุยกับเขาดี ๆ พร้อมแนะวิธีให้เราทำ คือให้หยุดให้อาหารแมวจร !

นี่แหล่ะคือสิ่งที่เราลำบากใจที่สุด แต่ก็จำเป็นต้องฝืนใจทำ เพราะเราไม่สามารถไปควบคุมพฤติกรรมพวกมันได้ ข้างบ้านแนะนำให้เราจับใส่กรง เราบอกว่า เราไม่อยากไปริดรอนสิทธิ์ของมัน ที่เราให้อาหารมันเพื่อต้องการช่วยให้มันพ้นจากความหิวเท่านั้น และเราไม่สามารถไปจับมันได้ทุกตัว เพราะที่จับได้ก็มีอยู่แค่ 2-3 ตัว นอกนั้นอีก 6 ตัว ที่เริ่มมากินเป็นขาประจำ เราไม่เคยจับมันได้เลย

มีใครคนไหน มีทางออกที่ดีกว่านี้มั้ยคะ สงสารแมวจังที่ต้องอด แต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับข้างบ้านค่ะ

ข้างบ้านยังบอกว่าจับไปปล่อยตามตลาดมั้ย เราบอกไปว่า บางตัวก็จับมันไม่ได้หรอกค่ะ มันไม่ให้จับ

ในทางปฏิบัติธรรม เราคงสร้างความเดือดร้อนให้แมวจรหลายตัวเลย ที่ไม่สามารถหยิบยื่นความช่วยเหลือให้มันได้อีก แฟนเราบอกว่าให้เราวางอุเบกขาซะ แต่ในใจมันเศร้าจริง ๆ ค่ะที่ต้องทำแบบนี้ พวกแมวจรคงจะทุกข์น่าดู แต่เราก็เชื่อว่ามันน่าจะหาอาหารกินเองได้บ้าง เพราะพวกมันก็โตกันหมดแล้ว การที่เราทำอย่างนี้ ถือว่าเราเป็นคนใจดำมากมั้ยคะ ที่เห็นสัตว์ตกทุกข์ได้ยากแต่ไม่ให้การช่วยเหลือ แต่ก็นั่นแหล่ะเราก็เข้าใจและสงสารเพื่อนบ้านเราเหมือนกันนะ

ถ้าเป็นพวกคุณ พวกคุณจะคิด จะตัดสินใจ จะทำกันอย่างไรคะ

เราไม่สบายใจเลยที่ต้องทำแบบนี้ ใจมันหาย ๆ ยังไงไม่รู้ จากที่เคยอุ้มชูกันมา แล้วอยู่ ๆ วันนึงต้องตัดมันออกไป มีใครมีวิธีที่ดีกว่านี้มั้ยคะ เราไม่สบายใจเลยที่ต้องทำแบบนี้