.....

        ตามจริงไม่อยากแนะนำให้ฝึกเลยนะครับ แต่ไม่อยากขัด ทำตามท่านๆข้างบนว่ามาก่อนนะครับ จากนั้น เวลาหลับตา ให้มองผ่านเปลือกตาออกมา หมายถึง อย่าจำเฉพาะรูปกสินดวงเดียวนะครับ เพราะนั่นไม่ใช่ภาพจริงๆ ภาพจริงๆก็คือ ภาพทั้งหมดที่เห็นรวมทังกสิน ประหนึ่งเหมือนไม่มีเปลือกตา เห็นภาพทั้งหมดอย่างไรให้เห็นอย่างนั้นก่อน อย่าเพิ่งไปตัดไปสร้างไปแต่งภาพอคุหนิมิต
       เมื่อสามารถมองเห็นผ่านเปลือกตาได้แล้ว จำอุคหนิมิตนั้นไว้ตลอดครับ ก่อนนอนก็ให้เห็น หลับตื่นกลางดึกก็ให้เห็น เมื่อเห็นได้ตลอดความฟุ้งซ่านก็จะหายไปหมด จากนั้นให้เลือกเฉพาะภาพดวงกสินเท่านั้น ฝึกอย่างนี้ไปก่อนเรื่อยๆ ที่สำคัญคือ อย่าตัดภาพหลังก่อนความฟุ้งซ่านหายไป
แต่เมื่อความฟุ้งซ่านหมดไป(ไม่มีความฟุ้งซ่านใดๆผุดขึ้นมาแทนภาพ) ก็ให้เลือกเฉพาะดวงกสินและเพ่งต่อในใจ
      แต่ถ้าเพ่งอย่างไร ความฟุ้งซ่านก็ไม่หายไป ให้ท่องอะไรก็ได้ครับ คำสั้นๆ แต่อย่างท่องพุทธโธ นะครับ เพราะใครที่เคยฝึกอานาปนสติมา จะเอาคำพุทโธไปผูกกับจังหวะลมเข้าออก นี่ผิดทางเลยครับ กสิน ไม่ขึ้นกับจังหวะลมเข้าออก ดังนั้น ถ้าความฟุ้งซ่านมาก ก็ท่องอะไรก็ได้ให้ถี่ขึ้น เร็วขึ้นเพื่อกลบความฟุ้งซ่าน เช่น สัมมาอรหันต์ ก็ได้ครับ ฟุ้งมาก ก็ท่องรัวๆ พอฟุ้งน้อยลงก็ท่องยานๆนานๆห่างๆ แล้วดูจังหวะความฟุ้งซ่านว่าจะกลับมาหรือไม่
      ต่อไปเมื่อเพ่งไปเรื่อยๆ จะเหมือนคนตาพล่าเวลามองอะไรนานๆ ดวงกสินจะเหมือนภาพเบลอๆ ไม่ต้องสนใจว่าทำไมภาพไม่ชัด เพราะมันกำลังจะเข้าสู่ปฏิภาคนิมิตครับ (นิมิตเทียมที่สร้างขึ้นมาแทนอุคหนิมิต)