เพื่อนที่ทำงานผมคนนึงเป็นคนที่ลืมได้แปลกประหลาดที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมา อยากรู้ว่าคนอื่นเคยเจอกันเบอร์ไหนที่แรงกว่านี้ไหม

ขอใช้นามสมมติทั้งหมดแทนตัวละครนะครับ จะมีตามนี้

ผม : โต้ง
เพื่อนขี้ลืม : เหมียว

เรื่องราวมีอยู่ว่า... ระหว่างที่ทำงานด้วยกันมา มีครั้งนึง เหมียวเคยเล่าเหตุการณ์แปลกประหลาดรอบที่หนึ่ง

เหมียว : เมื่อวานมีเรื่องราวบ้าๆ เกิดขึ้น ลองฟังว่ากูเพี้ยนไหม
โต้ง : อะไรวะ ไหนเล่ามาดิ๊
เหมียว : คือ เมื่อวานอ่ะ พอดีเลิกงานดึกไง แล้วลงไปลานจอดห้างก็ปิดแล้ว คราวนี้พอลงไปอ่ะ ที่ๆจอดรถประจำรถมันก็...ไม่มี
โต้ง : ห้ะ รถหายเหรอวะ ?
เหมียว : เออ.. แล้วคือกุก็ตกใจมากเลยไง คือพยายามตั้งสติแล้วนึกว่ารถจอดตรงนี้ไหม
เลยเริ่มเดินขึ้นและลงอย่างละชั้น (ปกติจอดชั้น 4 ก็ขึ้นไป 5 และลงไป 3 ) อะไรแบบนี้ก่อน
เหมี่ยว :คือ แล้วกูก็วนทั้งชั้นเลย ประมาณ สี่สิบนาทีได้ หาไม่เจอ ก็เริ่มใจเสียละ หยิบกุญแจออกมา เริ่มไล่กดหาเสียงรถ
โต้ง : เชี่ย แล้วเจอปะ
เหมียว : ไม่เจอ คือตอนนี้อ่ะ ก็เริ่มแบบหลอนหวิวๆละ แต่เห็นที่รับบัตรจอดรถยังมีคนอยู่ ก็ใจชื้นมานิด เอาวะ
ทางสำรอง ก็ไปดูกล้องวงจรปิดก็น่าจะเห็นหน้าคนขับไป แล้วก็เดินไปบอกพี่ยามแถวนั้นว่าหารถไม่เจอ รถหาย
พี่ยามก็ถามแบบว่า น้องแน่ใจใช่ไหมว่าจำที่จอดได้ ทำงานตึกออฟฟิส จอดฝั่งออฟฟิสรึเปล่า ฝั่งนี้ฝั่งห้างนะ
เหมียว : กูก็เถียงไง หนูจอดตรงนี้ประจำ นี่ที่ประจำหนูเลย แล้วก็หาต่อ ในขณะที่พี่ยามก็เริ่มวอตามพี่ยามตรงจุดอื่นๆ ให้ช่วยกันหา
โต้ง : กูไม่อยากเชื่อว่าเมื่อคืนเค้าจะวุ่นวายกันขนาดนี้
เหมียว : คือซักพัก ตอนนี้เรื่องราวก็เริ่มใหญ่โต ไม่มีทีท่าว่าจะเจอ กูก็พยายามไปขอดูกล้องวงจรปิด พี่ยามทั่วห้างก็แสกนหาวอกันโหวกเหวก
เหมียว : แล้วคราวนี้ก็มาเริ่มนึกเหตุการณ์ เหมือนแฟลชแบคก็กลับมาทีละจุด ตั้งแต่ เอ๊ะ วันนี้ไม่ได้แวะผ่านร้านของกินประจำเวลาเดินไปออฟฟิสแฮะ
โต้ง : หืม....?
เหมียว : คือไม่ได้มีการตัดสินใจว่าวันนี้จะกินอะไรไง แล้วภาพก็ตัดไปอีกทีว่า เดินเข้าห้างมาจากอีกฝั่งนึง
โต้ง : ?!?!?
เหมียว : แล้วก็ตัดไปอีกว่า เดินมาจากทางถนน แว้บมาเรื่อยๆจนโมเม้นท์ที่เปิดประตูลงจากรถแทกซี่
จนสุดท้ายเกิดการสรุปขึ้นในหัว "อีเควี้ยยยกูมาแทกซี่"
โต้ง : ว๊อททททททท !!
เหมียว : ตัดภาพมาเป็นยามวุ่นวายกันมาก ตามจุดวอกันว่ายังไงก็ไม่เจอ ทุกคนดูซีเรียสเครียดหนักมาก ณ ตอนนี้สองจิตสองใจละ
ว่าจะแว่บวิ่งหนีไปเลยดีไหม
โต้ง : ยามคงพร้อมกระทืบคนละโมเม้นท์นี้ ผู้หญิงก็ไม่น่าเว้น
เหมียว : กูก็เลยบอก "เอ่อ พี่คะ...."
พี่ยาม : "นึกออกแล้วใช่ไหมว่าจอดตรงไหน"
เหมียว : "ไม่ใช่ค่ะ คือเมื่อเช้า หนูมาแทกซี่" แล้ววิ่งหนีแบบไม่หันหลังไปเลย
โต้ง : คือแบบบิยอนจริงๆ มันเป็นเรื่องจริงเหรอวะเนี่ย ยังมีหน้าขับรถมาที่นี่อีกเหรอ
เหมียว : คือกูย้ายที่จอดละ จำหน้าพี่เค้าไม่ได้ชัดๆด้วย
โต้ง : ตอนนี้ซักซ้อมในวงเหล้าเค้ากันหมดแล้วมั่ง ห่า เพี้ยนมาก เพี้ยนแบบสุดๆ
เหมียว : ไม่นะ จริงๆกูเป็นคนความจำดีย์ แค่ขุดมาถูกช่วงเหมือนกรอยูทูปเข้าใจป่ะ
โต้ง : บอกตรงๆ เกิดมาไม่เคยเจอคนลืมขนาดนี้ว่ะ
เหมียว : กูว่าคนลืมแบบนี้จริงๆก็มีเยอะนะ ไม่เห็นแปลกเลย
โต้ง : กูไม่เชื่อ....

จบภาค 1 ครับ รอต่อภาคสองของผู้หญิงคนนี้..... ในเวลาไม่นานครับ