สวัสดีค่ะ เนื่องจากตัวเราเองเคยผ่านช่วงเวลาอันแสนโหดร้ายนั้นมาแล้ว เสียทั้งการเรียน เสียเวลา
เสียเพื่อน เสียแฟนและที่สำคัญเสียเงินค่ะ5555 กว่าจะรู้ว่าเป็นแพนิคสูญเสียไปเกือบแสนกับการรักษา
คุณหมอหว่าเป็นโรคหัวใจบ้างหละ ไมเกรนบ้างหละ เนื้องอกบ้างหละ เยอะแยะค่ะ
จนมาเจอคุณหมอท่านนึงเก่งมากค่ะที่รพ.กรุงเทพ เราทานยามา6เดือนกว่าๆจนตอนนี้อาการหายไปแล้วค่ะ
เราว่าทุกอย่างอยู่ที่การปรับตัวให้อยู่ร่วมกับมันให้ได้โดยที่ไม่ให้มันกลับมาทำร้ายเราอีก และควรหลีกเลี่ยง
สิ่งที่เราคิดว่ามันจะก่อให้เกิดอาการ ทุกอย่างอยู่ที่ใจล้วนๆค่ะ เพราะโรคนี้มันอยู่ที่ใจที่ความคิดของเรา
หากเราไม่กลัวเรากล้าสู้กับมันเราก็จะเอาชนะมันได้ และสิ่งสำคัญในการจะจากลามันได้คือการใช้ชีวิต
และการปรับตัวค่ะ หมั่นออกกำลังกาย ไม่นอนดึก ไม่ครียด ทานแต่สิ่งที่มีประโยชน์ เพราะนี่คือสิ่งสำคัญที่สุด

วันนี้เราอยากให้เพื่อนๆที่เป็นโรคนี้อยู่หรือเพื่อนๆที่หายแล้ว มาเล่าแบ่งปันประสบการณ์กันหรือมาให้กำลังใจ
กับเพื่อนๆที่ยังต้องทนทรมารกับโรคนี้ค่ะ
เราหวังว่าอาจจะเป็นประโยชน์ให้กับใครหลายๆคนได้บ้างนะคะ