จากที่เราอ่านกระทู้เรื่องเล่าเกี่ยวกับสิ่งลี้ลับที่มองไม่เห็นเราก็มีเรื่องอยากมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับเอง
เริ่มเลยนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ3 -4 ปีที่เเล้วเราตอนนั้นเรากำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.6 เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราเผลอหลับไปตอนประมาณ5 -6โมงเย็นเราเผลอนอนหลับในห้องของเราตอนที่เราหลับมันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคือเรารู้สึกว่ามันมีลมแบบเเรงมาพัดเข้ามาโดนหน้าเราแล้วเเล้วเราก็พยายามลืมตาขึ้นมาคือตอนเเรกมันลืมไม่ขึ้นเลยเราก็ฝืนลืมตาขึ้นมาพอลืมตาได้เท่านั้นเเหละ เราเห็นเป็นเงาดำๆก่อนเเล้วภาพก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ เราเห็นเป็นผู้หญิงผมยาวดำห่มสไปสีแดงแต่ไม่เห็นหน้า ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอนของเราเเล้วผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับยืนเเล้วยืนมือจะมาจับเรายิ่นตอนที่เค้าลอยมาพยายามจะเอามือนั้นมาจับเราลมก็ยิ่งเเรงมาขึ้นแบบลมพัดเเรงมาตีหน้าเราเรารู้ได้มันเย็นมากเล่าไปขนลุกไป แล้วพอทีนี้เราพยายามขยับเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้แล้วยิ่งผู้หญิงคนนั้นพยายามจะยืนมือมาจับเราเท่าไหร่ลมก็ยิ่งเเรง เราทำไรไม่ได้เลยเเต่เราก็รู้สึกเหมือนตัวเราพูด พูดว่าอย่ามายุ่งกับกู อย่ามายุ่งกับกูเรารู้สึกเหมือนเราพูดเเต่ไม่มีเสียงยิ่งเค้าพยายามจับตัวเราคือเค้าไม่ได้เดินมานะเหมือนเค้าลอยเข้ามาหาเรา เราก็พูดว่าอย่ามายุ่งกับกู เหมือนจิตกำลังสู้กันค่ะแบบว่าต่างคนต่างตอบโต้กันเราพูดว่าอย่ามายุ่งกู ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งลอยเข้ามาเราจะรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพูดว่าอย่ามายุ่งกับกูเหมือนใช้จิตดันจิตจนหลุดค่ะ พอหลุดเราก็รีบลุกไปเปิดประตูห้องเเล้วรีบไปหาเเม่ที่นั่งอยู่หน้าบ้านคือตอนนั้นคิดว่าหลุดเเล้วออกจากได้แล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเพราะเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีคือเรายังอยู่ในห้องยังไม่ได้ออกไปจากห้องเลยเหมือนที่เรารู้สึกว่าเราออกจากห้องได้แล้วเเต่เรายังนอนอยู่พอเราตื่นขึ้นมาอันนี้ตื่นจริงๆเเล้วเรารู้สึกหมดแรงแขนขาไม่มีเเรงเลยเราก็รีบออกจากห้องแล้วไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าไปทำไรมาหรือเปล่าเราก็บอกว่าไม่นะไม่ได้ทำไรเลย มีเเค่ก่อนวันที่โดนอำหรือฝันนี่ล้ะ เราไปเดินขบวนโรงเรียนเป็นงานกีฬาสีเราได้ใส่ชุดไทยเดินขบวนพวกผู้ใหญ่เค้าก็บอกกันว่าทีหลังอ่ะเวลาจะใส่ชุดไทยหรืออะไรก็แล้วเเต่ที่ไม่ใช่ของเราต้องขออนุญาตก่อนใส่เพราะเราไม่รู้ที่มาของชุดนั้น ส่วนพี่อีกคนบอกว่าอาจจะเป็นแม่ตะเคียนมาขออยู่ด้วยเเต่เราก็บอกว่าไม่มั้งพี่ แต่เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้จะทำอะไรเรารู้สึกแค่เหมือนเค้าพยายามที่จะจับตัวเราแต่เราไม่ยอมให้เค้าจับ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปทำบุญให้เขา แต่ทุกวันนี้เรารู้สึกตลอดนะพยายามที่จะไม่คิดไปเองเรารู้สึกเหมือนว่าเรายังอยู่กับเราคอยช่วยเหลือเรานะแต่ไม่เคยมาให้เห็นเพราะเรากลัว เคยมีอยู่ครั้งนึงเราอยู่ปี 1 ต้องนอนหอในแล้วคือเราใส่พระนอนตลอดเเล้วคืนหนึ่งเราไม่ได้ใส่เราฝันเห็นเป็นผู้หญิงมาบอกเราว่าทำไมไม่ใส่พระนอนทีหลังต้องใส่นอนตลอดห้ามถอด เล่าเเล้วเรายังขนลุกอยู่เลย
สิ่งลี้ลับที่ฉันเคยเจอ
เริ่มเลยนะคะ ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ3 -4 ปีที่เเล้วเราตอนนั้นเรากำลังศึกษาอยู่ชั้น ม.6 เรื่องมันเกิดขึ้นตอนที่เราเผลอหลับไปตอนประมาณ5 -6โมงเย็นเราเผลอนอนหลับในห้องของเราตอนที่เราหลับมันเหมือนกึ่งหลับกึ่งตื่นคือเรารู้สึกว่ามันมีลมแบบเเรงมาพัดเข้ามาโดนหน้าเราแล้วเเล้วเราก็พยายามลืมตาขึ้นมาคือตอนเเรกมันลืมไม่ขึ้นเลยเราก็ฝืนลืมตาขึ้นมาพอลืมตาได้เท่านั้นเเหละ เราเห็นเป็นเงาดำๆก่อนเเล้วภาพก็ชัดขึ้นเรื่อยๆ เราเห็นเป็นผู้หญิงผมยาวดำห่มสไปสีแดงแต่ไม่เห็นหน้า ยืนอยู่ตรงประตูห้องนอนของเราเเล้วผู้หญิงคนนั้นก็เหมือนกับยืนเเล้วยืนมือจะมาจับเรายิ่นตอนที่เค้าลอยมาพยายามจะเอามือนั้นมาจับเราลมก็ยิ่งเเรงมาขึ้นแบบลมพัดเเรงมาตีหน้าเราเรารู้ได้มันเย็นมากเล่าไปขนลุกไป แล้วพอทีนี้เราพยายามขยับเท่าไหร่ก็ขยับไม่ได้แล้วยิ่งผู้หญิงคนนั้นพยายามจะยืนมือมาจับเราเท่าไหร่ลมก็ยิ่งเเรง เราทำไรไม่ได้เลยเเต่เราก็รู้สึกเหมือนตัวเราพูด พูดว่าอย่ามายุ่งกับกู อย่ามายุ่งกับกูเรารู้สึกเหมือนเราพูดเเต่ไม่มีเสียงยิ่งเค้าพยายามจับตัวเราคือเค้าไม่ได้เดินมานะเหมือนเค้าลอยเข้ามาหาเรา เราก็พูดว่าอย่ามายุ่งกับกู เหมือนจิตกำลังสู้กันค่ะแบบว่าต่างคนต่างตอบโต้กันเราพูดว่าอย่ามายุ่งกู ยิ่งพูดเขาก็ยิ่งลอยเข้ามาเราจะรวมกำลังเฮือกสุดท้ายพูดว่าอย่ามายุ่งกับกูเหมือนใช้จิตดันจิตจนหลุดค่ะ พอหลุดเราก็รีบลุกไปเปิดประตูห้องเเล้วรีบไปหาเเม่ที่นั่งอยู่หน้าบ้านคือตอนนั้นคิดว่าหลุดเเล้วออกจากได้แล้ว แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเพราะเราก็ตื่นขึ้นมาอีกทีคือเรายังอยู่ในห้องยังไม่ได้ออกไปจากห้องเลยเหมือนที่เรารู้สึกว่าเราออกจากห้องได้แล้วเเต่เรายังนอนอยู่พอเราตื่นขึ้นมาอันนี้ตื่นจริงๆเเล้วเรารู้สึกหมดแรงแขนขาไม่มีเเรงเลยเราก็รีบออกจากห้องแล้วไปเล่าให้แม่ฟัง แม่ก็บอกว่าไปทำไรมาหรือเปล่าเราก็บอกว่าไม่นะไม่ได้ทำไรเลย มีเเค่ก่อนวันที่โดนอำหรือฝันนี่ล้ะ เราไปเดินขบวนโรงเรียนเป็นงานกีฬาสีเราได้ใส่ชุดไทยเดินขบวนพวกผู้ใหญ่เค้าก็บอกกันว่าทีหลังอ่ะเวลาจะใส่ชุดไทยหรืออะไรก็แล้วเเต่ที่ไม่ใช่ของเราต้องขออนุญาตก่อนใส่เพราะเราไม่รู้ที่มาของชุดนั้น ส่วนพี่อีกคนบอกว่าอาจจะเป็นแม่ตะเคียนมาขออยู่ด้วยเเต่เราก็บอกว่าไม่มั้งพี่ แต่เอาจริงๆเค้าก็ไม่ได้จะทำอะไรเรารู้สึกแค่เหมือนเค้าพยายามที่จะจับตัวเราแต่เราไม่ยอมให้เค้าจับ พอเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็ไปทำบุญให้เขา แต่ทุกวันนี้เรารู้สึกตลอดนะพยายามที่จะไม่คิดไปเองเรารู้สึกเหมือนว่าเรายังอยู่กับเราคอยช่วยเหลือเรานะแต่ไม่เคยมาให้เห็นเพราะเรากลัว เคยมีอยู่ครั้งนึงเราอยู่ปี 1 ต้องนอนหอในแล้วคือเราใส่พระนอนตลอดเเล้วคืนหนึ่งเราไม่ได้ใส่เราฝันเห็นเป็นผู้หญิงมาบอกเราว่าทำไมไม่ใส่พระนอนทีหลังต้องใส่นอนตลอดห้ามถอด เล่าเเล้วเรายังขนลุกอยู่เลย