สวัสดีครับ ที่ผมมาตั้งกระทู้นี่ก็เพื่อเตือนเพื่อนๆ ที่คิดจะเดินทางด้วยรถไฟเพราะคิดว่าปลอดภัย ว่าคุณกำลังคิดผิด
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ผมได้เดินทางมา จากสุราษฎรฺ์ธานี เพื่อมาทำธุระที่ กรุงเทพ ผมจึงได้ไปซื้อตั๋ว มาหนึ่งใบ ผมเดินทางคนเดียวผมเลยเลือกซื้อชั้น 2 นอน ปรับอากาศเตียงบน เพราะคิดว่าคงจะปลอดภัย แต่ผมคิดผิดครับ
เรื่องมาเกิดตอนตีสองครับ เมื่อผมรุ้สึกตัวขึ้นมาได้เห็นว่ากระเป๋ากล้องผมได้หายไปแล้ว ผมเลยเดินไปปลุกพนักงาน ให้เค้าเช็คให้ คุณเชื่อกันมั้ยครับพนักงานหลับทั้งรถ รวมทั้ง ตำรวจรถไฟด้วยครับ เค้าไม่ได้ช่วยหาช่วยตามอะไรเลย ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เค้าบอกว่าเกิดขึ้นบ่อยครับ เที่ยวที่แล้วก็เพิ่งเกิด
ผมได้คำตอบแค่นี้ กระเป๋ากล้องผมหาย ของในนั้นมูลค่ารวม ประมาณสามสี่หมื่น ของหายไม่เท่าไหร่ครับ รูปที่อยู่ในเมม ซึ่งผมไปถ่ายงานบวชน้อง ยังไม่ได้ลงในคอม หายไปด้วยครับ ผมก็เสียดายตรงนี้แหละ แต่เค้าทำเหมือนเรื่องปกติ ผมไปนั่งคุยกับตำรวจรถไฟซักพัก ก็มีเจ้าทุกอีกคนเดินมา ใช่แล้วครับไม่ใช่มีแค่ผมคนเดียว
แต่พนักงานประจำตู้ก็ไม่ได้มีความกระตือรือร้นเพิ่มขึ้นเลย แต่ของผู้เสียหายอีกคน เงินหาย เงินอยู่ในกระเป๋าถือเหมือนกันวางไว้ข้างตัวเหมือนกัน นอนปิดม่านเรียบร้อยเหมือนกัน แต่ของเค้าเงินหายแค่ประมานสองพันบาท ส่วนกระเป๋าที่เหลือทิ้งไว้ให้ พอคุยกับตำรวจรถไฟ เค้าก็กล่อมจนผู้เสียหายอีกคนไม่เอาเรื่องครับ เพราะเค้าบอกให้ไปแจ้งความที่ สภ.ท้องที่ ตอนที่รุ้สึกตัว โอ๊ววใช่แล้วครับ ผมรู้ว่าของหายที่ ราชบุรี ผมต้องไปแจ้งความที่นั่น มันเป็นแบบนี้ไงครับเรื่องเลยไม่ถึงโรงพัก เรื่องเกิดขึ้นบ่อย แต่ไม่เคยเป็นข่าว เพราะเจ้าทุกข์ยอมความไม่เอาเรื่อง เพราะใครจะไปแจ้งครับ เงินหายสองพันต้องนั่งรถไปราชบุรี ซึ่งทุกคนก็คงรู้อยู่ว่าต่อให้ไปก็คงไม่ได้คืน โจรเลยกล้าก่อเหตุบ่อยๆแบบนี้ไงครับ ผู้เสียหายอีกคน ไม่เอาเรื่องตำรวจรถไฟก็เชิญให้ไปพักผ่อนตามปกติ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ส่วนของผมก็ได้แค่กระดาษร้องเรียนโง่ๆมาหนึ่งใบ ให้เอาไปไปแจ้งความที่ สภ.ท้องที่ ก็คือราชบุรี ซึ่งก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครขโมยไป คนเอาไปอาจจะอยู่มาในรถลงกรุงเทพพร้อมกับผม แต่ผมต้องไปราชบุรี คิดดูครับว่าผมจะได้คืนมั้ย
ผมเสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลาพักผ่อน เพราะต้องตื่นตั้งแต่ตีสองจนยาวมาถึงกรุงเทพ เสียทั้งความรุ้สึก เคยคิดว่าปลอดภัยที่สุด ต่างคนต่างนอนมีประตู้ล้อคแต่ละตู้ มีพนักงานประจำตู้ตู้ละสองคน นี่แหละครับ คือสิ่งที่ผมได้รับจากการเลือกการเดินทางผิด
อ้อลืมบอกครับ ผมเดินทางมาเผื่อถ่ายงานรับปริญญาให้น้อง กล้องผมหายไปแล้ว น้องผมรับปริญญาครั้งเดียวในชีวิต แล้วใครจะรับผิดชอบได้บ้างครับ เซ็งสุดๆครับ
ของหายบนรถไฟตู้นอนแอร์ ความปลอดภัยอยู่ที่ไหน?
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อวานนี้ผมได้เดินทางมา จากสุราษฎรฺ์ธานี เพื่อมาทำธุระที่ กรุงเทพ ผมจึงได้ไปซื้อตั๋ว มาหนึ่งใบ ผมเดินทางคนเดียวผมเลยเลือกซื้อชั้น 2 นอน ปรับอากาศเตียงบน เพราะคิดว่าคงจะปลอดภัย แต่ผมคิดผิดครับ
เรื่องมาเกิดตอนตีสองครับ เมื่อผมรุ้สึกตัวขึ้นมาได้เห็นว่ากระเป๋ากล้องผมได้หายไปแล้ว ผมเลยเดินไปปลุกพนักงาน ให้เค้าเช็คให้ คุณเชื่อกันมั้ยครับพนักงานหลับทั้งรถ รวมทั้ง ตำรวจรถไฟด้วยครับ เค้าไม่ได้ช่วยหาช่วยตามอะไรเลย ทำเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น เค้าบอกว่าเกิดขึ้นบ่อยครับ เที่ยวที่แล้วก็เพิ่งเกิด
ผมได้คำตอบแค่นี้ กระเป๋ากล้องผมหาย ของในนั้นมูลค่ารวม ประมาณสามสี่หมื่น ของหายไม่เท่าไหร่ครับ รูปที่อยู่ในเมม ซึ่งผมไปถ่ายงานบวชน้อง ยังไม่ได้ลงในคอม หายไปด้วยครับ ผมก็เสียดายตรงนี้แหละ แต่เค้าทำเหมือนเรื่องปกติ ผมไปนั่งคุยกับตำรวจรถไฟซักพัก ก็มีเจ้าทุกอีกคนเดินมา ใช่แล้วครับไม่ใช่มีแค่ผมคนเดียว
แต่พนักงานประจำตู้ก็ไม่ได้มีความกระตือรือร้นเพิ่มขึ้นเลย แต่ของผู้เสียหายอีกคน เงินหาย เงินอยู่ในกระเป๋าถือเหมือนกันวางไว้ข้างตัวเหมือนกัน นอนปิดม่านเรียบร้อยเหมือนกัน แต่ของเค้าเงินหายแค่ประมานสองพันบาท ส่วนกระเป๋าที่เหลือทิ้งไว้ให้ พอคุยกับตำรวจรถไฟ เค้าก็กล่อมจนผู้เสียหายอีกคนไม่เอาเรื่องครับ เพราะเค้าบอกให้ไปแจ้งความที่ สภ.ท้องที่ ตอนที่รุ้สึกตัว โอ๊ววใช่แล้วครับ ผมรู้ว่าของหายที่ ราชบุรี ผมต้องไปแจ้งความที่นั่น มันเป็นแบบนี้ไงครับเรื่องเลยไม่ถึงโรงพัก เรื่องเกิดขึ้นบ่อย แต่ไม่เคยเป็นข่าว เพราะเจ้าทุกข์ยอมความไม่เอาเรื่อง เพราะใครจะไปแจ้งครับ เงินหายสองพันต้องนั่งรถไปราชบุรี ซึ่งทุกคนก็คงรู้อยู่ว่าต่อให้ไปก็คงไม่ได้คืน โจรเลยกล้าก่อเหตุบ่อยๆแบบนี้ไงครับ ผู้เสียหายอีกคน ไม่เอาเรื่องตำรวจรถไฟก็เชิญให้ไปพักผ่อนตามปกติ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ส่วนของผมก็ได้แค่กระดาษร้องเรียนโง่ๆมาหนึ่งใบ ให้เอาไปไปแจ้งความที่ สภ.ท้องที่ ก็คือราชบุรี ซึ่งก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครขโมยไป คนเอาไปอาจจะอยู่มาในรถลงกรุงเทพพร้อมกับผม แต่ผมต้องไปราชบุรี คิดดูครับว่าผมจะได้คืนมั้ย
ผมเสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลาพักผ่อน เพราะต้องตื่นตั้งแต่ตีสองจนยาวมาถึงกรุงเทพ เสียทั้งความรุ้สึก เคยคิดว่าปลอดภัยที่สุด ต่างคนต่างนอนมีประตู้ล้อคแต่ละตู้ มีพนักงานประจำตู้ตู้ละสองคน นี่แหละครับ คือสิ่งที่ผมได้รับจากการเลือกการเดินทางผิด
อ้อลืมบอกครับ ผมเดินทางมาเผื่อถ่ายงานรับปริญญาให้น้อง กล้องผมหายไปแล้ว น้องผมรับปริญญาครั้งเดียวในชีวิต แล้วใครจะรับผิดชอบได้บ้างครับ เซ็งสุดๆครับ