ผมเป็นโรคเกี่ยวกับสายตาเหมือนคนตามองไม่ชัดเท่าคนปกติและเป็นโรคซึมเศร้ารักษาอยู่ ผมก็ใช้ชีวิตปกติอาการไม่ได้แย่ลง ที่ไม่ปกติคือยังไม่มีงานทำ ผมอายุ 27 ปีแล้ว ไม่กล้าไปสมัครงานที่ไหน เพราะผมไม่มีประสบการณ์เลย ผมจบ ป ตรี การตลาด ม เอกชน แห่งหนึ่ง ไม่ดัง เกรดแค่ 2.60 จบมาตั้งแต่อายุ 21 อยู่แต่บ้านรักษาตัวมา 6 ปี ไม่มีคนในบ้านเข้าใจว่าโรคซึมเศร้าคืออะไร ผมเห็นเพื่อนๆผมที่อยู่ในสังคมทำงาน บางคนก็มีลูกมีครอบครัวกันแล้ว บางคนก็มีหนี้สินเต็มตัว ส่วนผม ไม่มีอะไรเลย มีแต่ตัวจริงๆ ไม่มีหนี้สิน ไม่มีเงินสักบาทติดตัว ไม่อยากขอเงินพ่อแม่ มาช่วงหลังๆนี้ผมได้เล่นเกมกับเพื่อนๆด้วยคอมตัวเก่าๆอายุร่วม 10 ปีของผม ผมรู้สึกว่าชีวิตดีขึ้น ได้คุยกับเพื่อน ได้เล่นกันเหมือนเมื่อก่อน แต่ว่าตอนนี้คอมผมพังต้องอัพเกรด ปัญหาเลยเริ่มเกิด ผมเล่นกับเพื่อนไม่ได้ ผมไม่มีเงินที่จะซื้อคอมใหม่ ผมไม่กล้าขอเงินแม่เพราะไม่อยากเป็นภาระ ลำพังข้าววันละ 3 มื้อ ที่ผมกินกับที่บ้านผมก็รู้สึกแย่มากๆแล้วอะครับ ผมเครียดมากๆ ใจนึงก็อยากจะขอแม่เพื่อจะซื้ออุปกรณ์คอมส่วนที่พัง ราคาประมาณ 4000-6000 บาท ก็ใช้ได้แล้ว เพื่อเอามาเป็นเพื่อนเยียวยาหัวใจของผม แต่ก็รู้สึกเครียดว่าเรายังหาเงินไม่ได้เพราะเราเป็นโรคแบบนี้ มันรู้สึกตัวเองไร้ค่าเป็นภาระให้คนอื่นตลอดเวลา หาความสุขจากสิ่งรอบตัวไม่ได้ พอมาพบความสุขที่ทำให้ผมลืมว่าผมเป็นโรคอะไร คอมมันก็ดันมาพังอีก เหมือนชีวิตมันมีแต่อุปสรรค ผมไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิต ผมตันไปหมด เหมือนว่าจะทำงานหาเงินก็ไม่กล้า จะขอเงินก็ไม่กล้า ตอนนี้สิ่งที่ผมคิดได้คือ ผมอยากอดอาหาร ลดภาระให้กับพ่อแม่ อดให้ถึงที่สุด ถ้าไม่ไหวก็ตายไป จะได้ไม่ต้องมาเป็นภาระใครอีก ผมอยากรู้ว่าคนอดอาหาร ถ้าถึงจุดที่ไกล้ตายแล้ว เราจะทรมานมากไหมครับ แล้วคนรอบข้างจะเดือดร้อนอะไรบ้างกับการอดอาหารของผม ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับคนทีาเข้ามาให้ความรู้ผมนะครับ