เราอยู่กับคนที่  "ตรรกความคิดในการลำดับความสำคัญในชีวิตผิดเพี้ยน" "ความรับผิดชอบต่ำ" "ไม่ใส่ใจ" "ผิดพลาดซ้ำๆและไม่เคยเรียนรู้ใดๆเลยจากปัญหาหรือความผิดพลาดนั้นๆ"
       A อายุ 35 ปี สถานะปัจจุบัน คือ ตกงานมาเกือบ 1 ปี และไม่ได้พยายามหางานหรือหารายได้  มีหนี้สินและสร้างหนี้เรื่อยๆ ตอนนี้กิจกรรมคือ เล่นเกมส์และไปออกกำลังกายกับเพื่อนต่างวัยเกือบทุกวัน ปัจจุบันเรายังอาศัยอยู่บ้านเดียวกัน
    
         เล่าย้อนช่วงทำงานด้วยกัน A จะทำงานแบบไม่ใส่ใจอะไร หลงลืมหรือมักมีความคิดเป็นของตัวเองโผล่มาสร้างปัญหาให้เสมอ จนกระทบกับบริษัท เช่นเราบอกให้ไปซ้าย A ก็จะแอบไปขวาจนเกิดปัญหา พอตำหนิก็เฉยๆไม่ตอบโต้ แต่ไม่รู้สึกอะไร
         A  ชอบใช้ของแพง กินหรู  ชอบซื้อออฟชั่นต่างๆ เช่น  ถ้าเล่นกีฬาอุปกรณ์ต้องดี ต้องแพง ต้องลิมิเตท แต่ไม่มีเตียงนอนไม่มีฝูกนอน ไม่เคยซื้อเตียงนอน ทีวี ตู้เย็น โต๊ะทำงาน หรือสิ่งจำเป็นอื่นๆ เช่น แปรงสีฟันเก่ามาก ชุดชั้นในเก่าขาดชำรุดไม่เคยซ่อม ซื้อใหม่ เหมือนรอมันย่อยสลายไปกับแดดเอง ถึงจะซื้อใหม่ แต่ซื้อของไม่จำเป็น จนสร้างหนี้หลักหลายแสน เราเคยพยายามเรียกมาอธิบายเรื่องดอกเบี้ยและให้ยืมเงินก่อนแบบไม่คิดดอกเบี้ยใดๆ แล้วบริหารจัดการเงินจากรายได้ที่ทำงานร่วมกับเรามาทยอยคืน คือปิดบัตรไปก่อน ยอดหนี้มาอยู่ที่เราหลักแสน เราให้ A ไปปิดบัตรสองใบ สรุป A ปิดไปใบเดียวแอบเก็บไว้ 1 ใบ แล้วแอบไปเปิดใหม่อีก 1 ใบ ผ่านไปสามเดือน บัตรที่แอบเก็บไว้ กับที่แอบไปเปิดใหม่เต็มวงเงินอีกรอบ วิธีแก้ปัญหาของ A คือขายของออฟชั่นต่างๆออกไปแบบขาดทุนเยอะมากๆ เพื่อเอาเงินมาดำรงชีวิตเติมน้ำมันเพื่อไปออกกำลังกาย ซื้ออาหาร จ่ายขั้นต่ำบัตร แต่ก็กดออกมาใหม่ วนลูปไป พอถึงจุดตันจริงๆ ก็เคยขายรถ ขายทุกอย่างที่ขายได้
     สถานะการเงินไม่ดีแต่ไม่เคยช่วยประหยัด เปิดไฟทิ้ง เปิดคอมข้างล่างทิ้งทั้งวันทั้งคืน เคยมีเหตุการณ์เปิดน้ำทิ้งไว้ แล้วน้ำมันรั่วซึมลงมาข้างล่าง เราเพิ่งกลับมาได้ยินเสียงน้ำ เราเปิดประตูเข้าบ้านก็พูดว่า "น้ำล้นแล้วเปิดน้ำทิ้งไว้หรอ" A ตอบว่า "อื้อ" แล้ว A ก็นั่งอยู่หน้าคอม แต่ A ไม่เดินไปปิดจนน้ำมันซึมไหลบนพื้นข้างล่าง คือ A นั่งฟังเสียงน้ำไหลไปเรื่อยๆ ฟังมานานแล้วก่อนเรามาถึง  เราแก้โดยให้ A รับผิดชอบจ่ายค่าน้ำค่าไฟเอง สรุปคือเป็นเหมือนเดิม ไม่ว่าใครจ่าย A ก็ไม่รู้สึกอะไร

     เรื่องไม่เคยเรียนรู้ข้อผิดพลาดของตัวเอง หรือข้อผิดพลาดต่างๆ มีหลายเรื่องมากจากตัว A เองผิดซ้ำๆจากความไม่รอบคอบไม่ใส่ใจ แต่จากคนอื่นก็มี เช่น A โดนโกงหลอกให้ทำงานฟรี จาก B ซึ่งโดนซ้ำถึง 5 รอบ เราจับได้ตอนรอบสามถามว่าเค้าจ่ายค่าจ้างงานเก่ารึยัง สรุปคือยัง เราบอกว่าอย่าไปทำอีก เลิกคาดหวังเค้าไม่จ่ายหรอก ปรากฏว่า B ก็สามารถโทรมาบอกให้ A ทำงานต่อให้อีก ถึง 2 งานโดย A ปิดบังเรา จนทำไปแล้ว 5 งาน เราเลยโทรไปคุยกับ B ถ้ามีอีกเราจะแจ้งความเอาเรื่องแน่นอน B เลยลบการติดต่อทุกอย่างไป เราถาม A ว่าทำงานให้เค้าทำไมเค้าไม่จ่ายเงิน A บอกว่า ก็เค้าบอกว่าจะจ่ายอันเก่าให้ แต่ให้ทำอันใหม่ให้ก่อน ซึ่ง B ก็ใช้มุกเดิมตลอด
      โดนบริษัทเก่าไม่จ่ายเงินเดือน คือหยุดจ่ายเงินไปแล้ว 4 เดือนแต่ B ยังทำงานส่งให้จากที่บ้าน โดยคิดไปเองว่าเด๋วเค้าคงจ่าย บอกให้ไปติดต่อประกันสังคมก็ไม่ไป ไม่ทำ บอกว่าติดต่อไม่ได้เพราะเค้ายังไม่ได้ให้ออก แค่เค้าไม่จ่ายเงิน บอกให้ไปเรียกร้องให้เค้าจ่าย A เงียบแต่ไม่ทำ บอกกลัวบริษัทโกรธ
       C มายืมเงิน A หลายครั้งซึ่งไม่เคยได้คืน มายืมซ้ำ A ก็ให้ ต่อให้ไม่มีเงิน A ก็ไปกดบัตรเครดิตให้ C ยืม ขอยืมเงินคนอื่น เคยยืมเงินเราด้วยเพื่อไปให้ C ยืม จริงๆมีหลายครั้งและหลายคนไม่ใช่แค่ C และทุกเหตุการณ์ที่ A โดนเอาเปรียบ โดนโกง โดนหลอก A ก็รู้สึกเฉยๆและปกติกับคนที่มาโกง A คือไม่ได้รู้สึกโกรธไม่พอใจ ว่าทำไมเค้ามาโกง เค้าหลอก คือรู้สึกเหมือนเดิม ปกติมาก คุยกับเค้าดี เลยโดนซ้ำๆบ่อยๆ

     จริงๆมีอีกหลายเหตุการณ์มาก จนเราพยายามคิดวิเคราห์ ว่า A เป็นอะไร เรารู้สึกว่า A มีพัฒนาการทางวุฒิภาวะถดถอย ถามว่าต่อไปจะเอายังไงกับชีวิต A บอกไม่รู้อ่ะ แล้วก็ยิ้ม ถามว่าเคยคิดถึงอนาคตมั้ย A ก็บอกว่าไม่เคยคิด ถามหลายครั้ง หลังจากเกิดปัญหาแล้ว A ก็บอกว่าไม่รู้แค่รู้ว่าเดี๋ยวก็คงรอด และทุกครั้งที่อยู่ดีๆทางรอดก็มา เช่น มีคนช่วย ช่วงมีปัญหาการเงิน อยู่ดีๆก็มีงานเข้ามา A จะบอกว่า "รอดตายแล้วโว้ย" และเราได้ยินคำนี้มาเกิน 5 ครั้งใหญ่ๆ
     A เป็นคนไม่รู้คุณค่าของเวลา เช่น ให้ไปซื้อของร้านใกล้บ้าน เพื่อมาทำกับข้าว A หายไปสองชั่วโมง A จะเข้าห้องน้ำเป็นชั่วโมงวันละหลายรอบ  คือเข้าไปนั่งเล่นโทรศัพท์ เวลานัดกับใครก็ตาม A ไปสายตลอด แต่มีข้อสังเกตคือ A ไม่ได้มีความกระตือรือร้นที่จะไปให้ทัน เคยนัดลูกค้าเรื่องงานออกไปพร้อมเรา เวลาที่นัดคือ 13.00 น. ตอนนั้นประมาณ 12.50 น.ใกล้ถึงที่นัด A บอกขอแวะกินข้าวก่อนได้มั้ยร้านนี้น่ากิน คือเรางงมาก
     A ทำหรือตัดสินใจทำอะไรหลายอย่างที่คนทั่วไปจะไม่ตัดสินใจแบบนั้นแน่นอน   ทิ้งของที่จำเป็นใช้  แต่ซื้อเพิ่มซ้ำๆๆในสิ่งที่ไม่จำเป็นโดยใช้เงินในอนาคต   แต่สิ่งจำเป็นก็ไม่มี  ซื้อรองเท้ากีฬาหลายคู่แพงๆ แต่ไม่มีรองเท้าแตะใส่  A เอารองเท้าฟองน้ำเก่าๆเราที่ไว้ใส่ถางหญ้าไปใส่ คือไม่ได้หวงรองเท้า แต่สภาพมันดูแย่มากไม่คิดว่าจะมีใครกล้าใส่ไปเดินห้าง คือใส่ไปเซเว่นยังคิดก่อนเลย   A ผมยาวบอกจะออกไปตัดผม หายไป 4 ชั่วโมง กลับมาผมเท่าเดิมเพิ่มเติมคือทำสีมา แล้วบอกว่าเงินไม่พอตัดผมเลยทำสีอย่างเดียว
      
         สรุป เราเหนื่อยและเลิกคิดไปแล้วว่าทำไม A เป็นแบบนี้ สุดท้ายแล้วทุกคนต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเอง เราคาดหวังให้ใครเรียนรู้อะไรไม่ได้ ถ้าคนนั้นเลือกจะปิดรับ เราเลือกช่วยห่างๆเท่าที่ช่วยได้ แต่เว้นระยะ ไม่ให้ A รู้สึกว่ามีใครช่วย แต่ต่อให้มีหรือไม่มีคนช่วย A ก็เหมือนเดิม คือสร้างปัญหาเหมือนเดิม อย่างที่บอกคือ A ไม่รู้สึกว่าวิธีคิดและรูปแบบชีวิต A คือการสร้างปัญหา  ยาวมากเลย ขอบคุณพื้นที่ที่ให้เราได้ระบาย