ผมมีคนรู้จักที่เป็นแบบนี้เหมือนกันครับ
ผมรู้จักเพื่อนคนนี้ดีมากเพราะโตมาด้วยกัน นี่คือสิ่งที่ผมพยายามวิเคราะห์เพื่อนคนนั้น ไม่รู้ว่าถูกต้องแค่ไหน

เกิดจากการที่ตั้งแต่เด็กไม่เคยได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันด้วยตัวเองสักอย่าง ที่ตัวเองเป็นคนริเริ่มหรือตัดสินใจทำด้วยตัวเอง
จะเรียนอะไร อนาคตจะเป็นยังไง จะต้องมีพ่อแม่หรือคนรอบข้างเป็นคนตัดสินใจ
เขาจะคิดว่าตัวเองเก่งกว่าคนอื่น ตัวเองทำได้ทุกอย่าง ทั้งๆ ที่ไม่เคยทำอะไรเลย เอาแต่เพ้อฝันว่าถ้าฉันทำจริงก็จะทำได้และทำได้ดีกว่าคนอื่น
เขาไม่เคยประสบกับความล้มเหลวที่เขาจะสามารถยอมรับได้อย่างสนิทใจว่ามันเป็นความล้มเหลวที่เกิดจากตัวเขาเองอย่างแท้จริง
ไม่ว่าชีวิตเขาจะล้มเหลวอย่างไร เขาก็จะโทษนู่นโทษนี่เสมอ
แต่ในทางกลับกัน อะไรที่เขาทำได้ดี เขาก็จะคิดว่ามันเป็นความดีความชอบของเขาเองทั้งหมด

คำพูดที่อธิบายคนแบบนี้ได้อย่างดีก็คือ "กบในกะลา" ครับ
อาศัยเพียงคำพูด และเหตุผลไม่สามารถแก้ไขนิสัยของเขาได้
เปรียบเหมือนกับคนที่ไม่เคยเห็นทองคำ ก็จะไม่เข้าใจว่าถนนทองคำเป็นอย่างไร

สิ่งที่เขาขาดไปคือกระตระหนักรู้ถึงความกระจ้อยร่อยของตัวเอง
และสิ่งที่จะทำให้เขาตระหนักได้ก็คือ เขาจะต้องได้ลองทำสิ่งต่างๆ ที่ตนเองคิดเองเริ่มเอง และเมื่อมันล้มเหลว ก็สามารถยอมรับได้ว่าเขาล้มเหลวเอง

ถ้าเขาติดสินใจจะทำอะไรด้วยตัวเอง ไม่ว่ามันจะดูโง่เง่าแค่ไหน อย่าไปห้าม อย่าไปบอกว่าคิดอะไรโง่ๆ พยายามสนับสนุนให้เขาทำ และให้เขาได้รู้ด้วยตัวเองว่าความคิดเขานั้นโง่เพียงไร