ตอนนี้เราอายุ 27 ปี
เป็นคนเรื่องมากในการเอาใครสักคนเข้ามาในชีวิตมาก ( ในสถานะแฟน ) จริงๆ กลัวการผิดหวังในอายุย่างเข้าวัยผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว ไม่อยากเสียความรู้สึกบ่อยๆ บ้างครั้งพอได้ทำความรู้จักตอนแรกๆ อะไรก็ดี ถึงขั้นดีมาก
สักพักทำกันได้ ความรู้สึกพังมาก เลยกลัวเจออะไรแบบเดิมๆ ทั้งที่คนที่เข้ามาอายุ 30 กว่ากัน
คิดไม่ได้กันหรอ ?
พอเข้าวัย 27 ปี ก็ไม่อยากกินเล่นๆ คุยขำๆ ไปวันๆ
มันดูไม่มีอะไรได้ก้าวไปข้างหน้าเลย
แต่ไม่รู้ทำไมถึงเจอแต่คนแบบนี้
ทุกวันนี้เลยเป็นคน เยอะ เรื่องมาก และ ระแวงมาก
ในการที่จะให้ใครสักคนเข้ามาในชีวิต
ทั้งที่ตัวเราก็มีงานทำที่มั่นคง มีรถมีบ้าน
ก็คิดว่าไม่ได้เป็นภาระของกันและกัน
เป็นคนชัดเจนพอ
ซื่อสัตย์กับคนที่เราให้เข้ามาในชีวิต
ดูแลใส่ใจ มีอะไรก็จะให้ความสำคัญ
เป็นคนแรกที่รองจากครอบครัว
พออายุเข้าสู่วัยนี้ก็ไม่อยากคบใครแบบไม่มีจุดหมาย
ไม่อยากคบใครไปรื่อยๆ ไม่มีการคิดเรื่องอนาคต
ไม่อยากคบๆ เลิกๆ
การเริ่มใหม่บ่อยๆ หัวใจแมร่งเหนื่อย !
ทำไม ยิ่งโตยิ่งเรื่องมากในการเอาใครสักคนเข้ามาในชีวิต ( แฟน )
เป็นคนเรื่องมากในการเอาใครสักคนเข้ามาในชีวิตมาก ( ในสถานะแฟน ) จริงๆ กลัวการผิดหวังในอายุย่างเข้าวัยผู้ใหญ่อย่างเต็มตัว ไม่อยากเสียความรู้สึกบ่อยๆ บ้างครั้งพอได้ทำความรู้จักตอนแรกๆ อะไรก็ดี ถึงขั้นดีมาก
สักพักทำกันได้ ความรู้สึกพังมาก เลยกลัวเจออะไรแบบเดิมๆ ทั้งที่คนที่เข้ามาอายุ 30 กว่ากัน
คิดไม่ได้กันหรอ ?
พอเข้าวัย 27 ปี ก็ไม่อยากกินเล่นๆ คุยขำๆ ไปวันๆ
มันดูไม่มีอะไรได้ก้าวไปข้างหน้าเลย
แต่ไม่รู้ทำไมถึงเจอแต่คนแบบนี้
ทุกวันนี้เลยเป็นคน เยอะ เรื่องมาก และ ระแวงมาก
ในการที่จะให้ใครสักคนเข้ามาในชีวิต
ทั้งที่ตัวเราก็มีงานทำที่มั่นคง มีรถมีบ้าน
ก็คิดว่าไม่ได้เป็นภาระของกันและกัน
เป็นคนชัดเจนพอ
ซื่อสัตย์กับคนที่เราให้เข้ามาในชีวิต
ดูแลใส่ใจ มีอะไรก็จะให้ความสำคัญ
เป็นคนแรกที่รองจากครอบครัว
พออายุเข้าสู่วัยนี้ก็ไม่อยากคบใครแบบไม่มีจุดหมาย
ไม่อยากคบใครไปรื่อยๆ ไม่มีการคิดเรื่องอนาคต
ไม่อยากคบๆ เลิกๆ
การเริ่มใหม่บ่อยๆ หัวใจแมร่งเหนื่อย !