มีผู้ชายคนนึงทักหลังไมค์เรามาคุยกันไปไม่กี่ข้อความ และ ประโยคสุดท้ายที่เค้าส่งมาให้เราก็คือ
"ทำไม่เลือกอยู่บ้านนอก ทำงานบริษัทบ้านนอก ชีวิตคงแย่น่าดูน่าสงสารจัง"
เอิมมมมมมมมมมม

บ้านเราอยู่ราชบุรี ซึ่งห่าง จาก กทม.ประมาณ 80-90 km
เราเรียนจบ ป.ตรี และ ป.โท จาก ม.รัฐ ระดับต้นๆของประเทศ
เรามีหน้าที่การงานในระดับที่น่าพอใจ
เรามีบ้าน เรามีรถ เรามีเงินเก็บ
และ ที่สำคัญเรามีพ่อแม่ ที่อายุหกสิบกว่า ที่เราต้องดูแล
เรามั่นใจในพื้นฐานครอบครัว ว่าในสิ่งที่เรามีและสิ่งที่เราเจอมาตลอดทั้งชีวิต มันไม่ได้ด้อยไปกว่าคุณ

เราไม่ได้แคร์ในสิ่งที่คุณถามมา แต่เราแค่สงสัยว่านี้เราอยู่ในสังคมอะไร? ทำไมความคิดของคนถึงเป็นแบบนี้ไปได้?