มีน้องสาวคนนึงอะคะ คนละพ่อกัน
สมมุติชื่อว่า m
ตอนเด็กๆนะคะ ก็รักน้องอยู่เพราะเป็นเด็กน้อยยังไม่ค่อยรู้เรื่ออะไร
พอ m. เข้าอนุบาลนิสัยก็เริ่มเปลี่ยน เป็นเด็กที่หน้าหลึ่มขึ้นตามประสาเด็ก(?) ก๋ยังพอรับได้อยู่เพราะเด็กอนุบาลจะเอาอะไร พอขึ้นประถามนิสัยเสียๆก็เริ่มเเสดงออกมาขึ้น ป.1-3 นิสัยไม่เชื่อฟังเอาแต่ใจ ไม่เคยแม้แต่จะคิดช่วยอะไรเลย งานบ้านอันน้อยนิดที่เด็กอายุเเค่นั้นพอจะทำได้ก็ไม่ทำ ตอนนี้ m อยู่ ป.5. ไม่ทำอะไรเลย พูดไรนิดหน่อยก็เถียงเป็นหางว่าว บอกให้ช่วยทำงานให้หน่อย m ก็พูดว่า "ทำเองสิ" มีครั้งนึงล้างจาน 3วันเพราะแม่สั่ง พอเราทำไรไม่ให้พอใจนิดหน่อยก๋พูดใส่เราว่า "ล้างจานให้-็ดีแค่ไหนแล้ว" คือไม่เข้าใจว่าทำแค่นี้มันเป็นบุญหัวแล้วหรอ m. ชอบพูดเสมอเวลาเราทะเลาะกันว่า "คิดว่าเป็นพี่แล้วจะทำไรก็ได้งั้นหรอ" เราก็ไม่ได้คิดว่างั้นนะเพราะเราโตแล้วมีสมองคิด ตื่นมาเล่นแต่โทรสับ เล่นทั้งวัน ไหนจะชอบด่าเราลับหลังแม่ (แต่เราเวลาจะด่าเราจะด่าให้แม่ได้ยินเพราะเราไม่ได้ 'สตอ' เหมือนน้อง ) เราเลยแทบไม่ยุ่งกับน้องเลย
แม่สั่งให้เรานวดขาให้หน่อยพอเราทำนางก็ว่าเรา "ทำเอาหน้า" ก็ไม่เข้าใจว่าทำอะไรเพื่อแม่แล้งเขาเรียกว่าทำเอาหน้าหรอ
ที่เราไม่เข้ามากที่สุดก็คือ เด็ก ป.5 แค่ช่วยงานบ้านนิดๆหน่อยๆมันจะตายหรอ แค่ทำตามที่แม่สั่งมันยากนักรึไง ความเคารพพี่เคารพผู้ใหญ่ไม่มี ก้าวร้าว เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วเคยพูดกับแม่แล้วว่าไม่ชอบน้อง เพราะน้องเป็นแบบนี้ เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า เกลียดน้องเข้ากระดูกดำ ไม่อยากนับญาติด้วยเลย
ถ้าแบบนี้ควรจะทำไงดี