วัยสิบเจ็ดยังซิงยั่วยิ่งนัก
เธอประจักษ์ความหมายของฉันไหม
เห็นเวลาได้ว่าสามทุ่มผ่านไป
เธอสลบไสลตรงนั้นแน่นิ่งตน

เหล่าเทวาอ้าแขนกางปีกไว้
เหนือขึ้นไปในนภาอากาศหน
ก่อนวิญญาณจะพานพบเขาข้างบน
เธอไม่พ้นสิ้นหนทางร้างมืดมน

ผืนแผ่นดินตื้นขึ้นฟื้นพลิกตัว
แสงสลัวจากหลอดไฟในถนน
ลูซิเฟอร์ตัวพาลมารผจญ
ปรากฏตนเดินลงมาหาตัวเธอ

นาฬิกาเวลาเดินช้าเกินที่
ทุกนาทีกว่าจะผ่านนานเสมอ
ประตูสวรรค์ฉับพลันเธอนั้นเจอ
เคาะไปเก้อ ไม่เปิดรับเธอไป

เข้าตาจนจนตรอกออกไม่พ้น
ความมืดมนร่นเข้ามาพาหวั่นไหว
วิญญาณเธอจะเจอแสงสว่างใด
ปีศาจได้จุมพิตเธอเผลอนิทรา

ริมฝีปากแห้งผากสากเย็นเยียบ
เธอนอนเงียบนิ่งอยู่ไม่รู้ว่า
หลับนานแล้ว จากนี้ไปล่ะแก้วตา
เราจะพากันไปที่ไหนกัน ?