คือหนูอึดอัดมากที่ต้องอาศัยร่วมชายคาเดียวกับเค้าค่ะ ครอบครัวเค้าค่อนข้างมีฐานะระดับนึงเลยค่ะขายของได้วันละหลายพันเลยค่ะ แต่แม่กับป้าเป็นพนักงานรับจ้างวันละ30ปกติทั่วไปค่ะ(ที่บ้านมี 3 ครอบครัวค่ะ มีป้ากับลูกป้า แล้วก็ครอบครัวน้า 3 คนค่ะ ครอบครัวหนู 4 คน)เรื่องมีอยู่ว่าเค้าค่อนข้างมีเงินเลยชอบทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของบ้านไปในตัวค่ะ สามีของน้าเค้าเกลียดสุนัขค่ะเรียกได้ว่าเกลียดเลยนะคะไม่ใช่ไม่ชอบ เค้าก็บอกกับน้าหนูว่าให้ไปบอกคนในบ้านว่าไม่ให้เลี้ยง สุนัขตัวแรกที่เลี้ยงคือก่อนกน้านี้มีสุนัขหนึ่งตัวชื่อปุ๊กกี้เป็นหมาของป้าอีกคนที่อยู่คนละบ้านตามมาด้วยก็เลยให้ข้าวให้น้ำปกติแต่มันไม่ชอบอยู่บ้านค่ะเค้าเลยไม่มีปัญหา แล้วอยู่ๆวันนึงมันก็มานอนคลอดลูกหน้าบ้านก็เลยต้องเลี้ยงไว้ค่ะลูกมันก็ให้คนอื่นไปบ้างจนหมดค่ะเหลืออยู่ตัวเดียวที่หนูจองไว้เลี้ยงค่ะ เลี้ยงไปซักพักอายุสามเดือนนางฉลาดมากค่ะเวลาปวดฉี่ปวดอึก็ตะกุยประตูพอเสร็จแล้วก็ตะกุยบอก สามีน้าก็เป็นครเอาไปปล่อยค่ัะถึงจะไม่รู้จริงแต่มีเหตุผลเดียวที่ชัวร์เลยค่ะ คือตอนที่หมาหนูออกไปทำธุระกับตอนที่เค้าตื่นเพื่อไปซื้อของมาขายเวลาเดียวกัน แล้วก็มีหมาหนูที่เลี้ยงไว้อีกตัวอันนี้ตัวใหม่นะคะ โดนเค้าเตะจนอวัยวะในท้องช้ำค่ะ แมวที่ไม่ได้ตั้งใจจะเลี้ยงก็มาคลอดลูกในบ้านเลยต้องให้ข้างให้นมตามระเบียบ ทุกอย่างที่เข้ามามีแต่ตายกับเค้าเอามันไปปล่อยค่ะเลยเลิกเลี้ยงเลิกให้อาหารหมาแมวจรเพราะกลัวมันจะไม่ไปไหนค่ะ นี่คือเรื่องที่สามีเค้าเริ่มทำตัวใหญ่พยายามบังคับทุกคนให้เป็นไปตามที่เค้าอยากค่ะ ส่วนน้องของแม่หรือแม้กระทั่งลูกชายเค้าอยู่ม.1ก็เป็นแบบเดียวกันค่ะ น้องของแม่ชอบทำตัวไม่ดีใส่แม่หนูค่ะ ทั้งพูดจากริยาต่างๆค่ะเรื่องมันเกิดขึ้นเพราะลุงที่อยู่บ้านนอกไม่มีรายได้มากพอที่จะเลี้ยงตัวเองค่ะ ข้าวก็ถูกปลูกอะไรก็ไม่ดี ป้าอีกบ้านที่เป็นพี่ใหญ่เลยขอให้ส่งเงินเดือนไปให้ลุงครอบครัวละสามร้อย ตกวันละสิบบาท เป็นเดือนละพันสอง (มีญาติสี่ครอบครัวนะคะ ป้าคนที่เป็นพี่ใหญ่อยู่คนละบ้านค่ะ)เค้าก็มาตกลงกับทุกคนในบ้านก็โอเคแต่แม่หนูไม่โอเค เลนบอกว่าไม่แน่ใจ ประมาณว่าอาจจะไม่ได้ให้ทุกเดือนนะแต่จะให้ ป้าใหญ่ก็ไม่เข้าใจก็เลยบอกว่ามันแค่วันละสิบบาทเองนะเก็บทุกวันช่วยพี่หน่อย(หมายถึงลุงที่อยู่บ้านนอกค่ะ)แม่ก็บอกว่ารู้แต่ยังไม่แน่ใจ เค้าก็พูดคุยด้วยเหตุผลกันปกติจนน้าเค้าตะโกนออกมาว่า เหมือนขี้งกไม่เอาญาติเอาแต่ครอบครัวตัวเอง แม่หนูเลนบอกกับป้าว่าเห็นไหมมันด่าฉันอีกแล้วป้าเลยเงียบไปแล้วแม่ก็เข้าบ้าน คือน้าค่อนข้างมีฐานะป้าใหญ่เลยดูเกรงใจๆเค้านิดหน่อย แต่ป้าใหญ่เค้าดีค่ะเลี้ยงหนูตอนเด็กๆเลี้ยงน้องหนูทุกวันนี้ขี้เกียจทำกับข้าวก็ไปุามหาข้าวบ้านเค้ากินได้ค่ะ แต่ติดที่เรื่องเงินมันค้ำคออยู่แค่นั้นเอง แล้วก็อีกเรื่องนึงหนูไม่แน่ใจว่าเค้าพูดถึงอะไรเกี่ยวกับตากับยายให้แม่ไปหาหรือเงินที่โอนให้ตากับยายใช้หนูไม่รู้แน่ชัดเพราะอยู่ในห้องน้ำ แต่ได้ยินที่เค้าบอกว่าแม่หนูเป็นลูกทรพี โครตทรพีเลย หนูยอมรับนะคะว่าแม่ไม่ได้กลับบ้านบ่อยเหมินเค้ากับป้าใหญ่เงินก็ไม่ค่อยได้ให้ตากับยายเพราะมีหนูกับน้องสองคน ส่วนเค้าก็เป็นพนักงานทั่วไปแต่สามีเค้าได้วันละหลายพันมีสวนยางอีก เค้าไม่เป็นปัญหาแน่ล่ะค่ะถ้าจะไปหาตากับยายรถยนต์กลับฟรีเค้าก็มีลูกก็มีคนเดียวเลี้ยงสบายๆอยู่แล้ว แต่แม่หนูต้องเสียทุกอย่างไม่ใช่ว่าแม่หนูไม่กลับเลยแต่เค้าจะกลับบ้างเป็นบางทีนะคะ นานๆครั้ง เค้าก็มาว่าแม่หนูว่าอย่างนู้นอย่างนี้หนูอยู่ในห้องน้ำไม่กล้าออกมาค่ะไม่อยากคิดมาก สงสารแม่ค่ะ ร้องไห้ตลอดตอนที่แม่กับน้าทะเลาะกันคิดมากค่ะเึรียดไปหมด ตอนพิมพ์ก็ร้องไห้ค่ะ ล่าสุดเมื่อเช้าก่อนที่แม่จะออกไปทำงานค่ะตอนเจ็ดโมงกว่าๆแม่บอกให้เอาตัวค่าบ้านลงมาให้ค่ะ แล้วประมาณว่าให้สามีน้าไปจ่ายให้หน่อยเค้าไม่มีเวลา เพราะทำงานทั้งวันกลับมาทุ่มกว่าๆน้าก็บอกปฏิเสธใหญ่เลยค่ะ ว่าเคยทำทำไมไม่ไปทำเองล่ะ (จ่ายค่าบ้านแบบโอนไปนะคะ)สามีเค้าทำไม่เป็นหรอก พูดไปเรื่องจนแม่หนูโมโหเลยด่าออกไปค่ะแม่เลนบอกว่าค่าน้ำค่าไฟก็กูช่วยหน่อยไม่ได้หรือไง กูไม่มีเวลาไปส่งหรอกนะ(หมายถึงค่าบ้านค่ะ) น้าเค้าเลยบอกว่าสามีเค้าทำไม่เป็นแต่ตะคอกแล้วใช้คำรุนแรงค่ะ น้าเค้าก็พูดขึเนมาว่า อย่าคิดว่าไม่รู้นะที่เอาเงินค่าบ้านไปใช้ก่อนแล้วค่อยไปจ่ายเค้าน่ะ แม่หนูเลยบอกว่าเอาไปใช้ตอนไหน ยังไม่เคยเอาไปใช้เลย น้าเลยบอกว่าอันนัไม่รู้ แม่ก็บอกแม่แต่ที่พอไปบอกก็บอกว่ารอสามีๆตัวเองไม่ได้พกเงินไว้ น้าก็บอกว่าไม่เคยหรอกให้เปะๆตลอด(อันนี้ไม่จริงค่ะ ทีบางตอนที่น้าบอกว่ารอสามีกลับมาค่อยเอา) เค้าก็เถียงกันไปจนกระทั้งน้าหนูด่าแม่ว่า -อแหลค่ะ เกี่ยวกับเงินที่ให้ค่าบ้านไปแล้วแม่เอามาใช้ก่อน(หนูไม่รู้ค่ะว่าแม่เอามาใช้ไหม ปกติค่าบ้านจะจ่ายวันที่10แต่อาจจะเลทๆวันที่15หรือ16หน่อยแม่คงโทรไปบอกเจ้าของบ้านมั้งคะเพราะทำงานทุกวันไม่มีเวลาจะออกมาโอนตอนพักกลางวันกว่าจะไปจะกลับมันก็ร้อนน่ะค่ะ ส่วนสามีเค้าขายของเสร็จบ่ายๆซึ่งมีเวลามากๆแต่ทำไมไม่ช่วยไปจ่าย อะไรๆก็แม่หนูทำหมด) น้าก็พูดต่อบอกวันสงการนต์เจ้าของบ้านเค้ามาตามทวงเพราะว่าแม่โทรไปขอเลทเค้าบ่อย ประมาณว่าไม่จ่ายอะไรทำนองนี้(วันสงกรานต์กลับบ้านย่าค่ะไม่อยู่บ้าน) แม่เลยบอกกูไม่เคยไม่จ่ายหรอกแล้วก็ทะเลาะกันไปเรื่อยจนแม่หนูออกไปทำงาน หนูก็ร้องไห้ค่ะ คิดมากเครียดด้วยสงสารแม่ด้วย ทั้งหมดเป็นคำที่หยาบคายนะคะน้าใช้คำที่หยาบคายมากจนไม่คิดว่าเป็นน้องเลยค่ะ น้องของแม่เค้าเพิ่งจะมาทำงานจริงๆจังๆเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมาค่ะ เพราะก่อนหน้าที่จะทำงายก็อยู่บ้านแล้วมีอยู่วันนึงค่ะ หนูยังเด็กตอนนั้นซักป.3ได้ เก็บเงินใส่กระปุกไว้ค่ะ มันไม่ใช่กระปุดออมสินแต่ฝาปิดเปิดได้ปกติ เป็นเด็กเนอะหนูก็ดีใจตัวเองเก็บเงินไว้หลายร้อยก็ขยันนับ เช้าเย็น แต่ทุกทีที่นับตังจะไม่ตรงกันหนูขี้ลืทเลยสงสัยว่าคงจะลืมมั้ง ทั้งๆที่จำได้ว่าเมื่อเช้ามากกว่านี้ จนมันเริ่มนานเข้าๆตังในกระปุกก็เริ่มหายๆ จากที่นับแล้วจดเอาไว้ก็หายออกไป จนโมโหมากค่ะ วันนึงหนูเลยเขียนโน๊ตใส่ไว้ในกระปุกประมาณว่าใครเอาไปขอให้...อะไรสักอย่างนี่แหละค่ะลืมแล้วตั้งแต่อยู่ป.3 แล้วหนูก็ไปเล่นบ้านป้าใหญ่ แล้วเค้าก็โมโหค่ะ มาถามใหญ่เลย ว่าเขียนอะไรแบบนี้เขียนทำไม ตอนนั้นหนูกลัวเค้ามากเลยยืนก้มหน้าไม่ได้พูดอะไรพอเค้าด่าหนูสารพัดแล้วกลับไปหนูก็เพิ่งมานึงขึ้นได้ว่า เอากระดาษที่เขียนมส่ไว้ในกระปุก ตอนนั้นเลยรู้ว่าที่เงินหายเพราะเค้าขโมยไปค่ะ มันอาจจะไม่ได้เยอะมากแต่ผู้ใหญ่ที่ขโมยเงินในกระปุกออมสินเด็กป.3มันมีหรอคะ หรือถ้ายืมทำไมไม่เอามาคืนทำไมที่ผ่านมาถึงทำแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้น มีอีกหลายเรื่องที่มันทำร้ายทั้งจิตใจหนูและแม่ หนูรู้ค่ะว่าแม่เค้าน้อยใจเรื่องญาติที่อยู่ด้วยไม่ค่อยมีคนชอบเค้า เพราะเค้าพูดไม่เพราะแล้วก็ขี้งกด้วย แต่ทุกครั้งที่หนูเห็นเค้าทะเลาะกับญาติเวลาเปิดสมุดเปล่าก็จะเห็นข้อความที่เหมือนเค้าระบายใยสมุดเรื่อยๆค่ะ บอกว่าเค้ารักหนูกับน้องแล้วก็ทนๆมันไปเดี๋ยวมันก็ผ่านไป หนูเลยคิดมากค่ะตอนนี้ร้องไห้จนปวดหัวสงสมรแม่มาก น้าเค้ามีเงินป้าทั้งสองคนของหนูเลยดูเกรงๆเค้าป้าที่อยู่บ้านเดียวกันกับหนูก็ลูดเรียนตบไปแล้วคนนึงส่งเงินมาให้ใช้ลูกสาวเค้าอีกคนคือน้องของพี่ี่เรียนจบไปก็มีเงินดัดฟันซื้อกล้องให้เค้าก็สบายแล้วที่ลูกเรียนจบ ป้าใหญ่ก็มีลูกคนเดียวสามีป้าได้เงินเดือนเยอะ แต่แม่หนูมีลูกสองคนความจริงหนูอยากเรียนโรงเรียนม.ปลายค่ะแต่ว่าโกหกเค้าว่าชอบสายอาชีพอยากเรียน แต่ความจริงแล้วค่าเทอมถูกกว่ามากๆค่ะเลยเรียนสายอาชีพทุกวันนี้ก็เป็นเฟรชชี่ปี่1ค่ะ แต่บอกแม่ว่าขอต่อปวส.ไปก่อนยังไม่อยากไปอยู่หอ เพื่อที่แม่จะได้จ่ายค่าเทอมถูกๆไปก่อนค่ะให้น้องได้เรียนไปก่อน หนูไม่รู้ว่าญาติเค้ารู้หรือป่าวว่าแม่เครียดคิดมากหรือน้อยใจ แต่หนูเป็นลูกหนูอยู่กับเค้าตลอดเวลาหนูก็พอดูออกค่ะ จากประโยคที่เมื่อเช้าตอนที่แม่ทะเลาะกับน้าเค้าบอกว่า ตอนอยู่โรงงานมก็ทำเหมือนกูเป็นคนอื่น หนูเลยรู้ว่าเค้าน้อยใจ นอนร้องไห้ค่ะปวดหัวแกล้วทำเป็นหลับเพื่อที่จะได้แกล้งทำเป็นไม่รับรู้เพราะหนูเป็นคนที่คิดมากเครียดค่ะปวดหัวบ่อย จนแม่ออกไปทำงานถึงปล่อยโฮ น้าเค้าด่าแม่หนูจนเหมือนแม่หนูไม่มีบุญคุณกับเค้า สารพัดคำที่จะออกมาด่าหมดด่าแม่หนูว่าทรพีแต่สิ่งที่ตัวเองทำมันก็เหมือนกัน เค้าเป็นคนมดลูกไม่ดีค่ะแท้งบ่อยมากก่อนที่จะได้ลูกชายเค้ามา ทุกครั้งที่แท้งก็จะโทรบอกแม่หนูแม่ไปหาเป็นคนแรกตลอดเลยค่ะ ยังจะได้อยู่เลยที่แม่วิ่งตามเตียงแล้วถามน้าว่าเจ็บไหมน้าก็ร้องไห้ลือดเต็มขา เค้าคงเสียใจที่แท้งแล้วก็เจ็บด้วย พอมีลูกคลอดแล้วก็เด็กตัวเล็กมากค่ะหมอบอกว่าถ้าไม่กินนมอาจจะตาย ก็ร้องไห้ค่ะแม่หนูต้องช่วยเลี้ยงเหมือนลูกตัวเองช่วยป้อนนมต่างๆทั้งวันทั้งคืน มันมีหลายอย่างเลยค่ะที่แม่หนูทำให้เค้าจนเด็กโตนิสัยก็ไม่ต้องพูดถึงเข้าใจนะคะว่ามียากแล้วก็ดีใจที่ลูกรอด แต่เค้าเลี้ยงสปอยมากค่ะ เด็กขี้ขโมยของกล้าบอกว่าได้ได้ขโมยทั้งๆที่มีชื่อเจ้าของติดอยู่ พูดจาไม่ดีต่อผู้ใหญ่ไม่ทีกาละเทศะ ด่าพ่อแม่ค่ะด่าเบาๆแต่หนูได้ยิน ขี้โกงจากตอนที่เล่นกับเพื่อนหน้าบ้านพอคนอื่นชนะบอกโกงแล้วตัวเองก็โกงให้ชนะ เพราะเป็นคนตัวใหญ่เด็กๆที่เล่นด้วยเลยไม่กล้ามีใครพูดค่ะ

หนูแค่อึดอัดมากอาจจะวกไปวนมานะคะ มีพิมพ์ผิดบ้างขออภัยค่ะ