คะ ตามหัวข้อเลย อ่านให้จบนะ ยาวนิดนึง
ยาย พี่ พ่อ แม่ เค้าไม่เคยมองเราดีสักเรื่องเลย
เราทำอะไรก็ผิดไปหมด เราจะอาบน้ำ แล้วพี่ลงไปข้างล่าง  พี่รีบขึ้นมาเพราะ จะอาบน้ำรีบดูหนัง แต่คือเรา เดินมาก่อน เลยได้อาบก่อน พี่เราก็เดินมา แล้วมาด่าเรา แล้ว ยายก็ได้ยิน ยายก็ด่าเราเลย เราก็เลยไม่อาบ ละ ใสผ้าขนหนูรีบเดิน ออกมา แล้วบอกให้พี่ไปอาบก่อน เราก็นั่งรอ จนกว่าจะเสร้จ มีอีกค่ะ เราลูกคนกลางนะค่ะ
คือเทอมที่แล้ว เราได้เกรด 3.03 เราเห้นว่าเกรดเราำไห้พ่อแม่ ภูมใจไม่ได้เลย เราตั้งใจเรียนมากกว่าเดิม ตั้งใจเรียนภาษาอังกฤษ เรียนตามยูทูป ฟังเพลงอังกฤษ เราได้เกรด4 ภาษาอังกฤษ ปรากฎเทอมที่2ได้เกรด 3.30 เราภูมิใจมาก  รีบกลับบ้านเอาไปอวดครอบครัว พอเราบอก ทุกคนก้ไม่พุดไรเลย พยักหน้าอย่างเดียว มีแค่ แม่ ที่พูดว่า เก่ง คำเดียว แล้วก็ไม่พูดอะไรต่อเลย ตอนนั้นเราน้อยใจมาก ทีกับพี่ ดีใจกันแทบยกบ้าน พาไปเลี้ยงนู่นกินนี่ เราแค่อยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจบ้าง พี่ได้เกรียติบัตรตลอด เราไม่มีเลย
เราอยากเรียน ภาษาอื่นบ้างเราสนใจ ภาษา เกาหลีกับ จีนกลาง เราขอเขาเรียน เขากับ บอกว่าเรียนไปก็ไม่ได้ใช้ เราก็เลย ขอซื้อหนังสือได้ไหม เขาก็ ขำ กับส่ายหัว ทีกับน้อง ซื้อเอาๆ
ในสายตาเค้า เค้าอาจมองเราเป็นเด็กไม่เอาไหน ขี้เกียจ เล่นแต่โทรศัพท์ บ้าเกาหลีไปวันๆ
แต่ข้างในเรา  มันไม่ใช่เลย เค้ารู้ไหม ที่เราเล่น เราศึกษา ภาษา อังกฤษ เกาหลี จีนกลาง วันละชั่วโมง ทุกครั้ง เราไม่ได้ขี้เกียจขนาดนั้น เรามีเหตุผล ของเรา เราเป็นคนขยันนะ ข้างในเรา
เขาบอกใหเราเก็บห้องบ้าง เพราะห้องรก แต่เรา เพิ่งอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เราอยากลงไปกินข้าวก่อน แต่ทำไมพี่เค้าไม่มองตัวเองบ้าง คนทำรกไม่ใช่เรา แต่คือเค้า
เราเครียดค่ะ เราไม่อยากอยู่แบบนี้แล้ว
เราเคยคิดสั้นหลายครั้ง หลายเรื่อง แต่เราไม่ทำแน่นอน เราคิดว่า เราเป็นโรคซึมเศร้า หรือเปล่า
เราเครียดอ่ะ ฮืออ