สวัสดีครับ ผมมีเรื่องราวความรักของผมมาระบายครับ ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า ปกติผมไม่ใช่คนชอบม่อสาวหรือมีผญ คุยเยอะนะครับ ผมไม่ค่อยเข้าหาหรือทัก ผญ ถ้าไม่ได้ชอบจริงๆ อันนี้แก้ตัวไว้ก่อนนะครับกลัวจะถูกมองเป็นแบบ..ยังไงล่ะ ช่างมันเถอะ(ยกเว้นเพื่อน ผญ นะครับ เพื่อน ผญ ก็ยังไม่ค่อยจะมีเลย55)
เวลาประมาณ 18:30 ของวันหนึ่งขณะที่ผมยืนรอแม่ผมอยู่ที่หน้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง  ผมก็เจอ ผญ. คนหนึ่งเห็นเธอครั้งแรกก็ตกหลุมรักเข้าซะเเล้ว  ผมนึกในใจว่า ไม่รู้จักทำไมผมรู้สึกคุ้นเคยกันขนาดนี้  เธอซ้อนมอเตอร์ไซค์มากับแม่ครับ  ตอนเธอลงจากมอเตอร์ไซค์ ผมก็แอบมองเธอบ้าง เขินมากพูดตรงๆ555 เธอใส่เสื้อกันหนาวสีเทากางเกงขาสั้น  ตอนแรกว่าจะเดินเข้าเป็นทำความรู้จัก แต่เห็นเธอมากับแม่ก็เลยไม่ดีกว่าเกรงใจกลัวเขามองเราไม่ดี  ผมยืนอยู่นั่นแต่ตั้งเธอเข้าห้างไปจนออกห้างมา ผมก็ยืนอยู่ที่เดิม  หลังจากนั้นเขากับแม่ก็เตรียมตัวเพื่อกลับ เวลาเดียวกันนั้น แม่ผมขับรถมาถนนอีกฝั่งพอดี ผมข้ามถนนไปเพื่อจะขึ้นรถ
กำลังเอื้อมมือไปเปิดประตูแต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะหันไปมองเธอ ตอนแม่ของเธอขับรถไปเธอก็หันมามองผมด้วยแหละ หลังจากนั้นผมก็ขึ้นรถแล้วก็กลับบ้าน ได้แต่นึกในใจ ทำไมกูไม่ขอไลน์ไว้ว่ะ!!!!5555  พลาดดดมากกก

ลืมบอกไปตอนที่ผมเจอกับเธอผมก็รู้สึกว่าเธอแอบมองผมเหมือนกันนะ คือแบบบอกไม่ถูก555 ผมคงคิดไปเองแหละ  แต่รู้สึกดีมาก555  ถ้าได้เจอกันอีกก็คงดี  เธอไม่ได้สวยมาก แต่น่ารักสำหรับผม ผมรู้สึกได้ว่าคนนี้ใช่เลย  เฮ้ออออ ไม่รู้จะได้เจอกันอีกรึเปล่า  *ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านเรื่องราวของผมนะครับ กระทู้อาจจะน่าเบื่อไปหน่อย มันไม่ได้มีสาระอะไรเลย555 ผมแค่อยากมาระบายความรู้สึกของผมแค่นั้นเอง