* ก่อนอื่นเราไม่ได้หมายความว่าลูกคนกลางต้องรู้สึกแบบเรานะ แต่ถ้าพ่อแม่มีลูกคนกลาง ก็อยากให้ได้อ่าน เผื่อลูกของคุณจะรู้สึกแบบเดียวกับเรา *  
เราเป็นลูกคนกลางค่ะ เราเกิดความน้อยใจมากๆ ย้ำว่า มาก จนรู้สึกว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้ารึป่าว ตอนเด็กๆแม่ส่งเราไปอยู่บ้านนอกกับยาย อยู่กัน2คน ตอนเด็กๆเราโครตน้อยใจเลย เวลาโรงเรียนมีกิจกรรมหรืออะไรที่จะมีผู้ปกครองไปด้วย เพื่อนๆก็จูงพ่อๆแม่ๆมา แล้วเราอ่ะ ไหนแม่เรา พ่อเรา มีแต่ยาย (แต่เราไม่เคยรู้สึกเสียใจที่ได้อยู่กับยาย รักยายมาก) มันแบบเกิดคำถามในใจ
1.ทำไมว่ะ พี่เรา พ่อแม่ยังเลี้ยงอยู่กรุงเทพได้ ทำไมเรามาอยู่ต่างจังหวัดอ่ะ ?
2.อนุบาลพี่เราได้เรียนโรงเรียนดีมีสระว่ายน้ำ คือไฮโซอ่ะ แล้วเราอ่ะ เรียนโรงเรียนที่หนังสือต้องขอใช้ต่อจากพี่ๆ
พอเข้าประถม แม่เราก็รับเรามาอยู่กรุงเทพ ตอนนั้นเรายังไม่มีน้อง อยู่กับพี่ชายห่างกัน2ปี ชอบทะเลาะกัน แย่งของเล่น ส่วนใหญ่เราก็ต้องยอมเพราะมีทำร้ายร่างกายกัน เช่น พี่แย่งของเล่นเรา เราไม่ให้ เขาก็จะผลักเรา เราเคยล้มแล้ว หัวเคาะพื้นปูน น็อคเลยตอนนั้น เอ่อ แข็ง พูดไรไม่ออก น็อค แล้วน้ำตาก็ไหล พี่ก็ไม่ได้รู้สึกผิดอะไร ก่อนหน้านั้นเราเคยฟ้องพ่อฟ้องแม่แล้วว่าพี่แกล้งเรา แต่ก็ไม่เห็นว่าพ่อแม่จะทำอะไร ครั้งนี้โดนผลักเราเลยไปนั้งร้องไห้คนเดียวในห้อง เวลาทะเลาะกันถ้าพ่อแม่มาเห็นจะยอมให้พี่ตลอด เราผิดตลอด ป.4 ขึ้นไป เราไม่ค่อยคุยกะพี่อีกเลย ไม่อีกเลยจริงๆ โกรธแค้น ทิฐิมาเต็ม
ตอนที่เราเป็นลูกคนสุดท้อง เราได้ความรักมากจริงๆ พ่อแม่เอาใจ  แต่หลังจากเรามีน้อง พ่อแม่เราก็เปลี่ยนไป
พี่เราเริ่มวัยรุ่น ตีรันฟันแทง โดนจับขังคุกก็มี แม่เราก็ไปประกันให้หมด เวลาพี่เราขอเงินไปกินเหล้า เล่นเกม แม่เราให้หมด ทั้งๆที่ไม่มีเงิน เราเลยถามว่าทำไมถึงให้ แม่บอก กลัวพี่ไปเป็นขโมย
น้องเราก็เริ่มโต พ่อเรานี้รักน้องมาก เราทะเลาะกะน้องทีไร ไม่ว่าเราจะผิดหรือถูก เราผิดทันที [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เราทำรายงานในคอม แต่น้องจะเล่นคอม เรานั้งทำอยู่ น้องมาเอามือว่าแทรกที่เมาท์ ร้องงอแงจะเล่น เราบอก ขอทำงานก่อน แปปเดียว น้องก็ร้อง พ่อเราเห็นด่าเราใหญ่ ทำน้องทำไม ลุกเลยให้น้องเล่น คือแบบ เห้ย งาน งานลูกยังไม่เสร็จ หนีขึ้นไปร้องไห้คนเดียวอีก พ่อรักน้องมาก [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ เราอาจจะมารร้ายนะ เรารู้สึกว่า ก่อนมีน้องพ่อรักเรามาก พอมีน้อง พ่อก็รักเราน้อยลง ทุ่มเทความรักให้น้อง แต่เราไม่เคยเกลียดน้องนะ ตั้งแต่เราเข้ามัธยม เราก็ต้องใช้เงินเพิ่ม ไหนจะค่าเทอม ค่ากิน ค่ารายงาน ทำงาน จิปาถะ พี่เราไม่ได้เรียน ไม่จบ ม.3 ทำงานไรก็ไม่ได้ นอนอยู่บ้านเล่นเกมไปวันๆ เมื่อเรามีค่าใช่จ่ายเพิ่ม แม่เลยเริ่มขายมาลัย เราก็ต้องร้อยมาลัยให้แม่ วันโกน 100พวง วันพระ 100พวง วันที่เราเรียนแล้วกลับมาร้อย แทบไม่ได้นอน 100พวงอ่ะคุณ ใช้เวลานานนะ ไหนจะการบ้านอีก แล้วพี่เราไม่เห็นทำห่าไรเลย เวลาเราขอเงินแม่ ไปเที่ยว ดูหนัง เราขอไม่มากหรอก เพราะรู้ว่าแม่เหนื่อย นานๆไปครั้ง ขอ100 กับเศษตังค์ขึ้นรถเมลล์ ไปดูหนังคนเียว เสร็จแล้วก็กลับ จะขอเงินทีนึงเราต้องรวบรวมความกล้า เพราะไปขอทีไร แม่มักจะมองด้วยสายตาอารมณ์เสีย แบบขอเงินไปไร้สาระ เรารู้สึก เห้ยย น้อยใจ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ คือเข้าใจไหมว่าแบบ ทำไมพี่เราขอมากกว่าเรา แต่ได้ง่ายๆโดยแม่ไม่เห็นรู้สึกอะไร ทั้งที่เอาไปเล่นเกม กินเหล้า แต่เราทั้งทำงานให้แม่ ร้อยมาลัยแทบไม่ได้นอน ทำไมขอเงินที แม่ต้องส่งสายตามแบบนี้ พ่อเรา กินเหล้าจนเราแทบจะเกลียดพ่อเรื่องนี้ ทะเลาะกันหลายครั้ง จนเรารู้สึกว่า อะไรว่ะ อะไรๆก็ลงที่กรู เราเคยคิดจะฆ่าตัวตาย แต่รู้สึกว่าตายไปไม่คุ้ม ชีวิตนี้เรายังไม่ได้ทำอะไรตั้งหลายอย่าง หลายครั้งเราทะเลาะกับพ่อแม่ บอกความรู้สึกว่าเราน้อยใจ แต่พ่อแม่มักตอบโต้ว่า พ่อแม่รักเท่ากัน ไม่ได้ลำเอียง บางทีเราก็เชื่อ บางทีก็ไม่เชื่อ จะให้เชื่อยังไงอ่ะ ทั้งการกระทำมันก็บอกอยู่ว่าใครรักใคร พ่อรักน้องโอ๋น้องมากที่สุด แม่เราก็รักพี่โอ๋พี่มากที่สุด แล้วเราอ่ะ ได้แต่เศษความรักที่เขาเจียดให้ใช่ไหม เราอยากกลับไปอยู่กับยายมาก รู้สึกได้เลยว่า ยายอาจจะเป็นคนเดียวที่รักฉันมากกว่าใครทั้งหมด เขียนไปก็ร้องไห้ไป TT