ผู้หญิงหลายคนฝันอยากมีงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่ สวยงาม มีแขกเหรื่อมาร่วมงานเยอะ ๆ พ่อตาแม่ยายก็รู้สึกภูมิใจ มีหน้ามีตา
แต่ถ้า เจ้าบ่าวของคุณเป็นคนไร้ญาติ ไม่มีใครมาร่วมงานมงคลของคุณเลย คุณจะรู้สึกอย่างไร

ผมเองมีแม่ที่ป่วย เดินแทบไม่ได้แล้ว ความจำของแม่ก็หลง ๆ ลืม ๆ (บางทีแกก็ลืมแม้กระทั่งผม)
ผมมีพี่สาวต่างมารดาอีกคนนึง อยู่คนละบ้านกันกับผม คอยสลับกันมาดูแลแม่

แม่เคยพูดก่อนแกจะป่วยว่า ลูกอายุปานนี้แล้ว เมื่อไรจะมีเมีย
แกพูดด้วยท่าทีเป็นห่วง เพราะตั้งแต่เสียพ่อไป บ้านเราก็เหลือกันแค่นี้
ผมไม่ตอบอะไร เพราะสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ แม่ .... ถ้าผมยังดูแลแม่ได้ไม่ดี ผมก็ไม่มีสิทธิ์ไปดูแลผู้หญิงคนอื่น

ผมไม่อยากจะคิดอะไรในทางเลวร้าย แต่ ถ้ามองตามความเป็นจริงแล้ว หากวันนึงแม่ไม่อยู่ผมก็คงต้องอยู่คนเดียว
คำว่า ไม่เหลือใคร คนเดียวในโลก สำหรับบางคนคงเป็นเรื่องตลกมันมีด้วยหรอคนที่อยู่คนเดียวไม่มีใครเลย
แต่สำหรับผม คำว่าไม่เหลือใคร มันนึกออกง่ายมาก มองเห็นภาพชัดเลยล่ะ
ถ้าถามว่า กลัวไหม เหงาไหม ?? ผมก็ตอบว่า มันชิน แล้ว

ผมเองเคยมีแฟนเมื่อ 20 ปีที่แล้ว คบกันอยู่ 2 ปี นั่นคือแฟนคนแรกในชีวิตและก็เลิกรากันไปหลังจากนั้นผมก็ไม่มีใครอีกเลย
บางทีมันก็นานจนผมนึกไม่ออกแล้วว่า ความรักคืออะไร คนรักกันเขาปฏิบัติต่อกันยังไง จูงมือ ดูหนัง จู๋จี๊ โรแมนติก
ผมนึกไม่ออกแล้วล่ะ ผมห่างเรื่องแบบนี้ไปนานมาก

ชีวิตผมแม้จะต้องเจอกับเพื่อนร่วมงาน หัวหน้า ผู้บังคับบัญชา แต่ก็คุยกันแค่เรื่องงาน ไม่ได้สนิทถึงขนาดคุยเรื่องส่วนตัวกันได้
เพื่อนสมัยเรียน จากเคยมีเป็น 10 คน ตอนนี้เหลือแค่ คนเดียว ที่ยังพูดคุยสอบถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่

วันนี้ผมเลยมานั่งคิดเล่น ๆ ว่า ถ้าวันนึงผมมีแฟน แฟนจะรับได้ใหมถ้าวันแต่งงาน อาจมีแขกมางานแค่ 2-3 คนหรือ ไม่มีแขกมาร่วมงานเลย
ผมอยากรู้ว่า ผู้หญิง เขาจะคิดยังไงกับเรื่องแบบนี้