ทดลองหลายๆอย่าง จนวันนึงผมอึดอัดมากจน ไปขอเลิกกันเธอ แต่ผมก็ตัดเธอไม่ขาด ตามไปง้อเธอ ผมง้อเธอเกือบ 4-5 เดือน ระหว่างที่ง้อผมจะชวนเธอไปเที่ยวเมื่อตอนที่ผมกลับมาที่บ้านเกิด (ผมเรียนต่อปริญาที่ต่างจังหวัด นานๆจะได้กลับบ้าน) พอวันที่ผมจะไปรับเธอหรือใกล้วันที่ไปรับเธอ เธอมักจะมีเหตุผลบ่ายเบี่ยง แต่บ้างครั้งเธอจะโดนเพื่อนว่า เธอเลยยอมมากับผม ผมยอมรับว่าช่วงเวลาได้เที่ยวกับเธอผมมีความสุขมาก มากจนทำเป็นไม่รู้ ไม่เห็นบ้างสิ่งบ้างอย่างที่บ่งบอกว่าเธอไม่ได้คิดอะไรกับผมเลย นอกจากเพื่อนคนนึง จนมาถึงช่วงก่อนสงกรานผมนัดเจอกับเธอ ไปดูหนังผมเลยชวนให้มาตอนเช้า เราจะได้มีเวลาให้มากขึ้นเพราะเธอตอนนั้นอยู่ที่บ้านเธอ ผมไม่มีสิทธิที่จะไปหาเธอที่บ้านได้ ผมเลยพาเธอ มานั้งสวนสาธารณะ  เราเลยมีเวลานั้งพูดคุยกัน เราเลยเปิดอกคุยกัน เธอบอกว่าผมว่า เธอมีความสุขน่ะตอนที่ผมกับเธอเป็นเพื่อนกัน เธอสามารถคุยอะไรกับผมได้ทุกอย่าง แต่พอตอนมาเป็นแฟนกันเธอรู้สึก อึดอัดมาก ผมก็พยายามเกลียลกล่อมเธอทุกวิธีทางว่า เธออาจจะรักผมก็ได้ ทั้งที่ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอคิดได้แค่เพื่อนคนนึง จนเธอบอกว่าตัดใจเถอะ พอได้แล้ว ไม่ต้องพยายามแล้ว ตั้งแต่วันนั้นมาผมกับเธอก็ไม่ได้ค่อยติดต่อกัน เธอบล็อคเฟส บล็อคไลน์ รวมทั้งมือถือ ตอนนั้นผมโกธรเธอมาก ตอนนี้ผมเลิกกับเธอมาได้เกือบเดือน ผมพยายามคุยกับผู้หญิงคนอื่นแต่ความรู้สึกบ่งบอกได้เลยว่า ไม่อยากคุยกับใครนอกจากเธอคนเดียว ผมพยายามทำตัวให้เข้มแข็ง เผื่อจะได้ไม่รู้สึกเจ็บ แต่เมื้อกี้ผมได้เอาเฟสอีกเฟสนึงเข้าไปส่องเฟสเธอ ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดมาก ..........ขอโทษน่ะครับที่ต้องมาอ่านอะไรไม่รู้แบบนี้