ทำไมเรามองตรงกันข้ามเลย การร้องไห้ของจัดจ์ไม่ได้ให้อารมณ์อะไรที่น่าซาบซึ้ง รู้สึกถึงแต่ความขี้ขลาด สิ่งที่ทำที่ผ่านมาก็มีแต่ความทารุณ ตอนทำกับชีวิตเล็กๆตั้งหลายชีวิตกลับทำได้อย้างไม่รู้สึกรู้สา แต่พอถึงช่วงเวลาที่ชีวิตอยู่บนเส้นด้ายกลับร้องห่มร้องไห้

พวกลูกๆวินสโมคนี่แหละคือนิยามของพวกไร้หัวใจของแท้เลย ไม่ใช่แค่ไร้ความรู้สึกต่อคนอื่น แต่แม้แต่ชีวิตตัวเองก็ไม่รัก ไม่ได้สนใจอะไรบนโลกนี้ตั้งแต่แรก รบเป็นอย่างเดียว ทำไมถึงคิดไปในทางรักพ่อขาดแม่ไปได้นะ การอ่านการ์ตูนการแปลความรู้สึกมันต่างกันลิบลับจริงๆ55

มองว่าจัดจ์นี่ขยะและไม่คู่ควรกับการเป็นพันธมิตรสุดๆเลย อย่างน้อยเบจก็ยังมีความกล้า จัดจ์นี่เลว ไม่ฉลาดแล้วยังขี้ขลาดอีก

การที่จัดจ์จะมาเข้าพวกหมวกฟางเป็นไปได้ในกรณีเดียว คือมันเกิดสำนึกผิดบาปทีทำไว้กับซันจิ ทฤษฎีพ่อซึนเดเระ ยันเดเระ ที่ทำกับซันจิแบบนั้นเพราะอยากปกป้องอะไรนั่น เป็นไปไม่ได้แน่นอน