หญิงสาวคิดอะไรในใจไปมากมายจนกระทั่งกลับมาถึงที่หน้าบ้านของตน มารดาจึงร้องถามขึ้นว่า


“เป็นอะไรของแกฮะยายพิมพ์ ทำหน้าตาตื่นมาซะอย่างกับว่าโดนผีหลอกมาอย่างนั้นแหละ”


“ยิ่งกว่าเจอผีอีกค่ะแม่ ก็พิมพ์น่ะไปเจอดาราข้างบ้านมา แล้วเขาก็...เออ...หล่อ” พิมฐาก็แทบ
จะหลุดเล่าเรื่องที่เห็นแต่แล้วเมื่อเธอนึกขึ้นได้ว่าภูมิพัฒน์นั้นเป็นอาจารย์ที่น่าจะทำงานอยู่ใน
ภาควิชาเดียวกันกับหล่อน หญิงสาวก็รีบชะงักปากเอาไว้ แถมยังพูดมั่วไปว่าเขานั้นหล่อแทน

“แหม เห็นดาราหล่อเข้าหน่อยล่ะทำเป็นตกใจ แล้วไหนล่ะค่าข้าวน่ะ แกไม่ได้เก็บมาหรือ”
มารดาที่เห็นลูกสาวที่ไม่มีกระเป๋าเสื้อหรือกางเกงแถมยังวิ่งกลับมาตัวเปล่าก็เอ่ยถามขึ้น
ด้วยความสงสัยเพราะไม่เห็นว่าหญิงสาวนั้นจะถืออะไรกลับมา


“พอดีพิมพ์ลืมน่ะแม่ ไว้คราวหน้าแม่หรือยายไก่ไปส่งข้าวก็เก็บเพิ่มมาเองแล้วกันนะคะ เออ
พิมพ์เพิ่งนึกขึ้นได้พอดีว่าพิมพ์พิมพ์จะโทรหาเอ๋” พูดจบหญิงสาวก็รีบจ้ำอ้าวหายเข้าบ้านไป
ทันที ทิ้งให้มารดายืนเกาหัวแกรกๆ และมองตามไปอย่างงงๆ กับท่าทีแปลกๆ ของพิมฐา
แต่แล้วมาลัยก็ไม่ได้ยืนงงอยู่นานเพราะลูกค้าที่โทรมาสั่งข้าวก็ขับรถมอเตอร์ไซต์มาจอดพอดี



เช้าวันจันทร์ของสัปดาห์ถัดมา



พิมฐาที่เข้าไปแวะเยี่ยมเพื่อนสนิทที่ชื่อเอ๋ที่กรุงเทพฯ และแวะซื้อเสื้อผ้าชุดทำงานจากร้าน
ขายเสื้อผ้าแบบราคาเหมาส่งก็ไม่ได้กลับมาค้างที่บ้านในช่วงเสาร์นั้น ในขณะที่ชายหนุ่มข้างบ้าน
ก็กลับไปเยี่ยมท่านย่าของเขาในวันอาทิตย์ของช่วงสุดสัปดาห์นั้นทำให้ทั้งสองคนคลาดแคล้ว
กันไปได้อีกหลายวัน จนกระทั่งมาถึงวันทำงานวันแรกของหญิงสาววันนี้

ก็อกๆๆ

“เข้ามาได้เลยครับ” อาจารย์ไตรภพที่กำลังนั่งพูดคุยกับอาจารย์สาวคนใหม่ประจำภาควิชา
ก็ร้องบอกให้คนที่ท่านนัดเอาไว้เปิดประตูเข้ามาได้เลย

“นี่อาจารย์พิมฐาครับอาจารย์พัฒน์”

ศาสตราจารย์ด็อกเตอร์ผู้ใหญ่ผู้นำภาควิชาก็เอ่ยแนะนำให้อาจารย์พี่เลี้ยงได้รู้จักกับ
อาจารย์สาวคนใหม่ประจำภาควิชาวิทยาศาสตร์ชีวภาพทันที

พิมฐาที่หันหลังกลับไปยกมือและก้มศีรษะไหว้คนที่เพิ่งจะเข้ามาใหม่ในห้องก็ถึงกับ
ตาโตตกใจทันที

ส่วนคนที่ได้เห็นใบหน้าของอาจารย์รุ่นน้องคนใหม่แบบชัดๆ ในขณะที่เขากำลัง
ยกมือขึ้นรับไหว้หญิงสาวก็ถึงกับ...














...