มันเป็นเรื่องของผมเอง ส่วนตัวผมก็เป็นคนที่เบื่อไรง่ายเเละเป็นคนขี้เหงาด้วย ผมโสดมานานมากล่ะตั้งเเต่ผมเข้าเรียนสมัยเด็กๆ ผมไม่ได้จริงจังกับเรื่องพวกนี้อยู่เเล้วว่ามีเเฟนเเล้วดียังไงมีเเล้วได้อะไรเเต่พอโตขึ้นผมได้เห็นเพื่อนๆมีเเฟนกันเเล้วเห็นเพื่อนๆมีความสุขที่ได้มีเเฟนได้มีคนที่เป็นห่วงเราคอยดูเเลเราคอยเป็นที่ปรึกษาคอยคุยเวลาเราเหงา เเล้วผมก็คิดว่าผมลองมีโมเม้นต์เเบบเพื่อนๆซักครั้ง ผมเคยคิดว่าความรักมักได้มาง่ายๆ เเต่ผมคิดผิด จริงๆมันไม่ได้ง่ายอะไรเลย โลกใบนี้มันไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆหรอก ความรักมันไม่ใช่ของที่จะให้กันง่ายๆถ้าไม่ได้รักกัน ความรักมันเกิดขึ้นจากคนสองคน คนที่มีใจให้กันคนที่คิดว่าดูเเลกันได้คนที่คอยเป็นห่วงกันช่วยเหลือกันคนที่พร้อมจะผ่านอะไรร้ายๆไปด้วยกัน ผมเคยมีคนมาทักเยอะเเยะมากมายเเต่ผมก็ไม่เคยหาคนที่คุยที่คิดว่ารักเราจริงได้เลยซักคน ผมได้เเต่คิดว่าความรักอ่ะ อย่าพึ่งรีบมีมันก็ได้ ไม่มีเราก็อยู่ได้ ถ้าคนมันจะมีจริงๆอะนะ มันจะมาของมันเองมันเเค่ต้องใช้เวลาก็เท่านั้น เเต่ผมก็อยากมีความรักกับใครคนอื่นเขาเพราะไม่อยาก' เศร้า ' เวลาเห็นคนที่เราชอบไปมีคนรักมันก็ได้เเต่เจ็บข้างเดียวถูกไหมเราทำอะไรไม่ได้หรอกเพราะเราไม่ใช่คนที่เขาชอบเราก็ได้เเต่เเอบชอบข้างเดียวอะเหละ เเต่ผมขอบอกอะไรซักอย่างกับคนที่มีความรักน่ะ คนที่มีคู่ เเบบที่รักกันดูเเลกันได้ คอยเป็นห่วงกัน พร้อมจะผ่านอะไรๆไปด้วยกัน จะไม่ทิ้งกัน อาจมีทะเลาะกันบ้าง คู่เเบบนี้อะนะ อาจจะเป็นคู่รักที่ดีที่สุดก็ได้น่ะ ดูเเลรักษามันไว้ให้ดี เพราะอาจเป็นความทรงจำดีดีที่มีก็ได้  ตัวผมก็อยากมีความรักกับเขาไปเดินตลาดนัดด้วยกันไปเที่ยวด้วยกันมีหยอกกันบ้าง เเต่ผมไม่เคยมีโมเม้นต์อะไรอย่างงี้เลยเพราะผมเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบทักใครก่อนชอบรอให้ใครมาทักผมเป็นคนขึ้อาย เวลาผมชอบใครอะผมก็ได้เเต่ส่องเฟสเขาตลอดทุกๆวันผมไม่กล้าที่จะทักเขาไป ผมเคยมีคนที่เเอบชอบน่ะเเอบชอบมากๆด้วย เเต่เพราะไอร่ความกลัวที่จะทักความอาย ผมเลยเสียเธอไป เพราะเขามีเเฟนเเล้วผมก็ได้เเต่รอน่ะเเล้วก็ได้เเต่คิดว่าถ้าผมยังเป็นคนที่ขี้อายไม่กล้าทักใครอย่างนี้ไปตลอด ผมก็อาจเสียคนที่ผมเเอบชอบไปซ้ำไปซ้ำมาอีก เเต่ถ้าผมคุยกับเขาเเล้วเขาไม่ได้ชอบผม ผมก็อาจมองหน้าเขาไม่ติดเลยก็ได้ ผมก็ได้เเต่รออยู่ห่างๆ  ผมไม่รู้ควรทำยังไงอะครับ